Fálkinn - 17.05.1965, Blaðsíða 6

I
SLENZKAR
HÚSMÆÐUR
ÖÐRUM
HEIMSAIFUM
JÁ, ég hefði vel getað hugsað mér
að setjast að í Kongó, Þetta er
draumaland, paradís á jörðu. Okkur
leið dásamlega þar, og ég veit, að ég
mun sakna Afríku alla mína ævl.“
FRÚ Margrét, dóttir Ólafs Thors fyrr-
verandi forsætisráðherra og eigin-
kona Þorsteins Jónssonar flugstjóra, er
sýnilega ein þeirra hyggnu kvenna sem
kunna að laga sig eftir umhverfi og
aðstæðum og njóta þess bezta sem hvert
land hefur upp á að bjóða. Hún talar
um dvöl sína í belgísku Kongó með
ljóma í augum, leggur áherzlu á hina
margvíslegu kosti lands og þjóðar, en
lítur á ókostina með heimspekilegu
jafnaðargeði.
Trumbusláttur allar nœtur
„En óeirðirnar og ósköpin sem ganga
þarna á?“
„Blessuð vertu, við vorum þar ein-
mitt í öllum látunum. Ég get full-
vissað þig um, að það var miklu hroða-
legra að lesa um þetta í heimsfréttun-
um en vera á staðnum. Við urðum ekki
svo mikið vör við rósturnar — ja, við
vorum ekkert að ana út þegar hætta
var á æsingum, víð hlustuðum bara á
trumbusláttinn á næturnar og fórum
eftir honum. Ef hann var rólegur, gát-
um við verið eins og við vildum daginn
eftir, en værl hann hins vegar mjög
æðisgenginn, höfðum við hægt um okk-
ur. Svo einfalt var það.“
paradis
á jör^u
„Skildirðu trumbumálið?“
„Nei, ekki nema það sem ég gat
getið mér til af blænum hverju sinni.
Kunningjar okkar sem höfðu búið þarna
lengi, voru alveg búnir að læra það.
Þetta er símakerfi innfæddra Kongó-
búa, og eitt af því sem ég sakna mest
hérna, er að heyra ekki í trumbunum
á næturnar.“
Seld fyrir 50 franka
„Hvað bjugguð þið lengi í Kongó?“
„Tæp þrjú ár. Við fórum þangað i
júlí 1957 og komum heim í maí 1960.
Ja, þ. e. a. s. við komum heim í frí einu
sinni á ári, mánuð til sex vikur, en al*
komin 1960. Ég ætlaði alls ekki að fara
heim, en ég átti von á barni, og belgísku
læknarnir voru farnir úr landinú. Ég
vildi ekki hætta á að eignast barn án
þess að geta fengið læknisaðstoð, og
þess vegna komum við til íslands.
Seinna fréttum við reyndar, að það
hefði verið búið að selja okkur fyrir
60 franka, húsið, - innbúið, börnin og
mig.“
„Til matar?“
„Nei, nei, en það þykir nú enginn
smáræðis fengur að ná sér í hvíta konu.
Það er sérstaklega fínt og hvítar eigin-
konur mjög eftirsóknarverðar." |
„Finnst svertingjunum þær falleg-
ar?“
„Nei, andlitsfallinu eru þeir ekki
hrifnir af, þessar þunnu varir og mjóu
nef þykja mikil óprýði, en aftur á móti
er ljósi hörundsliturinn og hárið fagurt
i augum þeirra.“