Fálkinn - 17.05.1965, Page 21

ana í herbergjunum á efri hæð-
inni. Þá var alla hægt að opna
nema þann sem var í herberg-
inu, sem Steinar svaf í; þar í
var heilt gler. Við sáum út um
gluggann, hvar stigi lá upp að
grindverkinu í bakgarðinum.
— Þennan stiga mætti auð-
veldlega reisa upp að hús-
veggnum og ^klifra úr honum
inn um einhvern glugganna
sagði Skarphéðinn.
— Ég var nú búinn að taka
eftir því, sagði ég, — en það
er bara ómögulegt að komast
óséður inn á hæðina, því fólk
hlyti að vakna við það, ef ein-
hver væri að skríða inn um
gluggann.
-— Mikið rétt, sagði prófess-
orinn og glotti. — Við skulum
nú koma niður og Ijúka rann-
sókninni.
— Ég tók eftir því, að það
lágu nokkrar filmur af nýrri
gerð á borði í myrkrastofunni
og það var á þeim litur, sem
vakti grunsemd mína, sagði
prófessorinn við Steinar.
— Já, ég botna hreinlega
ekkert í því, sagði Steinar. —
Við Randvér fórum upp í
kompuna í gær, og ég tók þá
til þessar filmur, því ég var að
hugsa um að stækka í dag. Ég
fór inn í kompuna áður en lög-
regluþjónarnir fóru að leita, til
þess að verja filmurnar fyrir
birtunni, því þær skemmast í
vanalegu rafmagnsljósi, enþær
voru þá orðnar ónýtar, þótt allt
væri í lagi með þær í gær.
— Merkilegt, sagði prófess-
orinn. — Líttu nú hérna á
rammann, sem málverkið var
í, Ljónharður. Sérðu nokkuð
sérstakt við það, hvernig mynd-
in hefur verið skorin úr?
— Það virðist ekki vera
mjög vandlega gert, sagði ég.
Sennilega gert í flýti.
Það sást, að myndin hafði
verið skorin úr með hárbeittu
verkfæri, sennilega rakvélar-
blaði. Það var þó ekki betur
gert en svo, að smábútar höfðu
orðið eftir í rammanum hér og
þar.
KLÆÐIST FÖTUM
FRÁ OKKUR
UNDIRFÖT ÚR NYLON OG PRJÓNASILKI
CERES, REYKJAVÍK
— Jæja, sagði prófessorinn,
—ég held ég geti nú sagt þér
næstum því örugglega, hver
stal myndinni. Það eru að vísu
fleiri en einn möguleiki fyrir
hendi, en málsatvikin benda
hins vegar öll í sömu átt. Hugs-
anlegt væri ef til vill, að þjóf-
urinn hefði hagað stuldinum
þannig, að staðreyndirnar
bentu á þann, sem ég hef í
huga. En það væri hins vegar
algerlega órökrétt að reyna að
skella skuldinni á þann mann,
því hann er raunverulega sá,
sem átti einna verst með að
stela myndinni. Ég myndi nú
ráðleggja þér að sleppa fólkinu
og halda uppi njósnum um
okkar mann. Það verður erfitt,
að ná málverkinu á annan hátt.
Komdu svo til mín á morgun
og segðu mér úrslitin.
Þegar ég kom daginn eftir
heim til Skarphéðins, var hann
niðursokkinn í krossgátu. Hann
leit þó upp, þegar ég hafði hóst-
að nokkrum sinnum og sagði
glottandi: — Hvernig gekk?
— Þetta reyndist vera rétt
hjá þér, sagði ég hálffúll yfir
sigrihrósandi svip hans. — Við
handtókum hann skömmu eftir,
að maður hafði farið inni hús
hans með pakka, sem leyndi
sér ekki hvað í var. Við kom-
um að þeim, þegar þeir voru
að taka utan af málverkinu,
svo það var ekkert fyrir þá að
gera annað en játa —. Svo
bætti ég við svolítið illkvittnis-
lega. — Ég þorði nú ekki ann-
að en láta njósna um hina gest-
ina líka, þar sem ég held, að
þessi lausn þín á málinu hljóti
að standa nokkuð veikum fót-
um.
— Ekki svo mjög, sagði pró-
fessorinn og setti upp fullorð-
inssvip, eins og hann ætlaði að
fara að klappa mér á kollinn,
og sagði í fræðimannlegum tón:
— Þegar ráða þarf gátur af
þessu tagi, þar sem ekki er
hægt að útiloka möguleikana
þannig, að aðeins einn verði
eftir, er nauðsynlegt að prófa
alla þá, sem fyrir hendi eru, og
athuga, hvernig þeir koma
heim við málsatvikin. Hvað úti
lokunaraðferðina varðaði, gerði
ég mér strax grein fyrir því, að
utanaðkomandi maður eða ein-
hver af þjónustuliðinu gat ill-
mögulega hafa tekið myndina,
nema þá að einhver heima-
manna væri þeim samsekur.
Móðirin eða bróðirinn gátu
ekki framkvæmt þjófnaðinn
sjálf vegna líkamlegra ástæðna.
►
21
FALKINN