Fálkinn - 08.06.1965, Qupperneq 6

„TONLEIKARNIR”
IIJA MUSICA NOVA
Gestur Einctrsson
ljósmyndari (Studio
Laufásveg 18) tók allar
myndirnar.
Tónlistaríélagið MUSICA
NOVA hefur starfaS hér á
landi í nokkur ár. Sumt af því
tónleikahaldi, sem félagið hef-
ur gengizt fyrir, hefur þótt
smáskrítið og orðið tilefni smá-
vœgilegra ertinga milli gamal-
dags tónlistarunnenda og
hinna yngri og nýjungagjam-
ari.
Ég kom í Lindarbæ tíu mín-
útum fyrir auglýstan tíma,
sagði áheyrandinn, sem Fálk-
inn hafði tal af, og var fólk
þá farið að safnast saman til
að kaupa miða. Er ég kom inn
í forsalinn varð mér starsýnt
á Kóreubúann Nam June Paik,
sem sat nú í einu horninu með
þrjú lítil senditæki framan við
sig, en með þeim stjórnaði hann
mannhæðarháu vélmenni (sjá
forsíðu) er stóð í miðju and-
dyrinu. Paik ýtti á mismunandi
takka og gaf vélmennið þá frá
sér ýmis konar hljóð og hreyfði
„hendur“ og „fætur“. Vélmenn-
ið var á tveim sjálfstæðum
hjólasleðum, sem hreyfðust;
ennfremur hreyfðust handlegg-
irnir, en í stað höfuðs var hátal-
ari og úr honum komu kyn-
legustu hljóð. Einn merkileg-
asti mekanisminn í þessu vél-
menni var kassi með baunum
i. í hausnum var komið fyrir
Það vakti því svo til enga
eftirtekt hjá almenningi, þeg-
ar auglýst var, a3 á vegum
Muscia Nova kœmi fram
heimsfrœgt par, sem erlendis
er taliS standa mjög framar-
lega í túlkun nútíma tónlistar.
Þó mœttu innan við hundrað
manns að hlýða á leik þessa
frœga fólks, og er talið, að
sumir hafi búizt við að heyra
hinn eina sanna tón, en aðrir
voru þama til að sýna sig og
sjá aðra, og enn aðrir komu af
tœknilegum áhuga (vélmenni
og radíóhljóð). Það bjóst sem
sagt enginn við neinum stór-
tíðindum.
Það var ekki íyrr en daginn
eftir tónleikana, að allt komst
í uppnám, enda þá komið á
daginn, að hér var ekki um
neina venjulega nútíma tón-
list að rœða — hér var lengra
gengið í ástríðufullri túlkun,
en dœmi eru til i hljómleika-
sölum hérlendis, og jafnvel
hörðustu andstœðingar hins
gamla og úrelta vissu ekki
hvaðan á sig stóð veðrið, þeg-
ar Kóreumaðurinn sýndi á sér
gulan rassinn í einu verkinu.
Samkvœmt frásögn eins
áheyrandans gekk þetta hljóð-
leikahald þannig fyrir sig i
stórum dráttum.
Guðmundur Guðmunds-
son (Ferró) ræðir hér
við Kóreubúann Paik að
tónleikunum loknum. —
Kóreubúinn heldur enn
á skónum, er hann drakk
úr. (Efri mynd). Paik
vindur ofan af pappírs-
stranga, allur útataður í
hvítri froðu. (Neðri m.).