Fálkinn - 14.06.1965, Blaðsíða 19

Bnnain Huss sem utan
POIYTIX
PLASTMÁLNING
HVÍTT
FramUlðandi ó íslandi:
Polytex plastmálning er varan«
legusl, áferðarfallegust, og létt-
ust í meðförum. Mjög fjölbreytt
litaval.
Notíð Polytex plastmálningu
innan húss sem utan . gerið
heimilið hlýlegra og vistlegra
með Polytex.
-U I 1 I 1

Jrvni
reikulum skrefum að stúku
Sinni, lagði Logan byssuna aftur
niður í skúffuna og lokaði
henni. Tritt lét aftur stúku-
hurðina og höfuð hans hvarf
niður fyrir þann hluta glersins,
sem ógegnsær var. í sömu svif-
um hringdi síminn á borði
Pinksons og hann tók hann upp.
Logan horfði á bak hans og
•innan tíðar sá hann, að líkami
Pinksons stirðnaði upp. Logan
andvarpaði, því nú vissi hann,
að hann myndi ekki ná pening-
unum í þessari atrennu.
Ekkert skeði nokkur augna-
blik; þá þusti gamli vörðurinn
‘skyndilega fyrir hornið á stúk-
unum með stóra skammbyssu
í skjálfandi höndunum og
reyndi að beina henni að Logan.
,,Svona nú, svona! Kyrr nú!
Upp með hendurnar, strax!“
Logan lyfti höndunum og
vörðurinn sneri sér að Pinkson
með hálfgerðan undrunarsvip
á andlitinu. „Jæja þá, herra
Pinkson, nú kemst hann ekki
undan.“
Pinkson stóð upp um leið
og Tritt kom út úr stúkunni.
Mennirnir þrír nálguðust Logan
hægt í vari byssunnar.
„Farðu gætilega, Louie, hann
er vopnaður,“ sagði Tritt í að-
vörunarrómi við vörðinn.
„Mætti ég spyrja hvað geng-
ur á?“ sagði Logan, með hend-
urnar hátt á lofti.
„Herra Logan,“ mælti Pink-
son, „mér þykir þetta leitt, en
herra Tritt hérna segir mér
að — að ...“
„Að þér reynduð að ræna
mig tíu þúspnd dölum,“ sagði
Tritt samanbitnum tönnum.
„Ég — ég hvað?“
„Þér gerðuð rétt í þessu til-
raun til að ræna bankann,"
sagði Tritt seinlega. „Reynið
ekki að bera á móti því.“
Logan varð á svipinn eins og
maður, sem er svo algjörlega
yfirkominn af undrun og van-
trú, að honum verður orðfall.
Hann gætti þess þó að ofleika
ekki. Fyrst hló hann bláít
áfram að Tritt. Síðan lét hann
hendurnar síga, í trássi við
byssu varðarins, og stóð upp,
hinn stillilegi, hneykslaði há-
skólaborgari.
„Hið eina, sem ég get sagt,
herra Tritt, er að ég ber vissu
lega á móti því.“
„Guð komi til,“ sagði Pink-
son.
„Það er betra að þú takir af
honum byssuna, Louie,“ sagði
Tritt skipandi við varðmann-
inn.
Vörðurinn stiklaði varlega til
Logans og þuklaði hann, eins
og gert er í kvikmyndum.
„Hann hefur enga byssu, herra
Tritt,“ sagði hann.
„Auðvitað hefur hann byssu,“
sagði Tritt hvellt. Hann ýtti
verðinum til hliðar. „Hún er
hér í jakkavasa hans.“ Tritt
keyrði holduga hendina niður
í vinstri jakkavasa Logans og
gramsaði í honum. „Hún er
ekki í þessum vasa,“ sagði
hann eftir nokkra stund.
„Hún er ekki í neinum vasu,“
sagði Logan. „Ég hef enga
byssu.“
„Þér hafið hana víst. Þér
hafið víst byssu. Ég sá hana,“
sagði Tritt. Málrómur hans var
að byrja að minna á þrætu-
gjarnan krakka. Hann hriiig-
sneri Logan og reif af honum
jakkann með hnykk. Ermarnar
úthverfðust. í ákafa sínum
sneri gjaldkerinn hliðarvösun-
um við, leitaði í innri vösnn-
um og brjóstvasanum, fór síðan
höndum um alla flíkina, kryppl-
aði hana saman. „Byss ... byss-
an er ekki í jakkanum,” sagði
hann loksins.
„Hún er ekki í buxnvösun-
um,“ bætti varðmaðurinn við.
Tritt gekk hratt að borðinu.
„Hún er einhvers staðar hér
nálægt,“ sagði hann. „Við sát-
um héma.“ Hann stóð beint
fyrir framan lokuðu skúffuna
og hendur hans fálmuðu í til-
gangsleysi um borðplötuna.
Hann lyfti upp snyrtilegum
hlaða af innleggsseðlum og lét
hann niður aftur, leit síðan
undir þerriblaðið eins og byssa
gæti leynst þar.
Logan vissi að hann yrði að
stöðva þetta. „Er hér nokkur
staður, sem ég get farið úr fleiri
fötum?“ spurði hann stundar-
hátt og renndi axlaböndunum
niður af öxlunum. Nokkrir við-
skiptavinir höfðu safnazt saman
við marmaragrindurnar til að
horfa á og herra Pinkson var
búinn að fá nóg.
„Nei, nei, mikil ósköp,“ nærri
því hrópaði hann. „Þess gerist
engin þörf, herra Logan. Louie
sagði að þér væruð óvopnaður.
Jæja, Louie, legg þú nú þina
byssu frá þér og í hamingjunn-
arbænum, fáðu fólkið til að
halda áfram.“
„En herra Pinkson, þér verð-
ið að trúa mér,“ sagði Tritt og
gekk nú til framkvæmdastjór-
ans. „Þessi maður miðaði á mig
byssu og ...“
„Það er erfitt að ákveða
hverju skal trúa,“ sagði Pink-
son. „En peningum var engúm
stolið og ég sé enga ástæðu
til að valda herra Logan frek-
Framh. á bls. 34.
FALKINN
19