Fálkinn - 14.06.1965, Blaðsíða 25

lítið vatnsmagn olli því að sprunga mynd-
aðist hátt í fjallinu. Hún var meira en eitt
fet á breidd og 8000 fet á lengd. Sam-
tímis varð talsvert skriðufall úr hlíðinni
niður í uppistöðuna.
Þótt enn væri lágt í uppistöðunni varð
ekki hjá því komizt að lækka vatnsborð-
ið aftur, og fóru nú í hönd tveggja ára
dýrar og tafsamar prófanir. Auk þess var
stíflan styrkt enn, grafin hliðargöng út úr
uppistöðunni og reyna að loka og stöðva
sprungur í berginu með járnbentri stein-
steypu.
Um hálfu ári eftir fyrsta skriðufallið
tók sjálfur dr. Semenza að örvænta um
verkið. í apríl 1961 sagði hann við vin
sinn einn sem er verkfræðingur, í bréfi
sem ekki var birt fyrr en eftir óhappið
mikla, að vandamálið væri stærra en svo
að unnt væri að leysa það, það væri í
rauninni ekkert hægt að gera. Hann and-
aðist sex mánuðum seinna. En þrátt fyrir
það trúðu hvorki hann né aðrir að manns-
líf væru í verulegri hættu. Hann óttaðist
aðeins að skriðuföll mundu fylla uppistöð-
una og gera hana ónothæfa.
Eftir miklar tilraunir og útreikninga
þótti tryggt að ef yfirborð vatnsins væri
haft 75 fetum lægra en stíflubrúnin gæti
ekki komið til neinna slysa hversu mikil
og alvarleg sem skriðuföllin kynnu að
verða. Hin mesta skriða mundi ekki valda
meira en 80 feta hárri flóðbylgju og þótt
ósköpin dyndu skyndilega yfir gæti ekkert
ITALSKA
BORGIN
LOINIGARONE
ÞIJRRKAÐIST
IJT A 6 MÍN-
ÚTLIVI...
OG 2000
IVIANNS
LÉT
LÍFIÐ
I