Fálkinn - 14.06.1965, Blaðsíða 33

I
XI DÖNSK
KVIKMYNDAGERÐ
Isíðustu viku lofaði ég les-
endum að segja þeim eitt-
hvað frá þeirri danskri kvinnu,
sem ég hef mestan áhuga á,
Annelise Hovmand, jafnframt
I því að sagt skyldi frá kvik-
myndinni Sextett. Skal nú
hvort tveggja efnt.
Annelise Hovman kom fyrst
fram á sjónarsviðið sem kvik-
myndaleikstjóri árið 1955, er
hún gerði ásamt Finn Methling,
fræðslumyndina „Hvers vegna
stelur barnið“. Mynd sú hlaut
Antoniusarverðlaunin.
Fyrsta leikin mynd hennar
var kvikmyndin „Enginn tími
til ástarhóta", og enn vann hún
með Finn Methling. Mynd þessi
varð til þess að vekja mjög
verulega athygli á Annelise
Hovmand, enda fékk hún Bodil-
verðlaunin. Þau verðlaun þykja
hin merkustu í Danmörku, eru
veitt af kvikmyndagagnrýnend-
um Kaupmannahafnar, sem ár-
lega veita þá viðurkenningu
fyrir beztu innlendar og er-
lendar kvikmyndir, auk leik-
stjórnarverðlauna og annarra.
Frá þeim tíma hefur Anne-
lise Hovmand sent frá sér
fjórar myndir þeirra síðust er
Sextett.
Annelise Hovmand er fædd
17. september árið 1926, eftir
stúdendspróf gerðist hún blaða-
kona við Nationaltidende, undi
þó ekki lengi við það, en gerð-
ist sjálfboðaliði við kvikmynda-
ver Minerva film í Kaupmanna-
höfn.
Næstu árin vann hún flest
þau störf, sem til féllu innan
ýmissa kvikmyndavera. Sjálf
segir hún um þau ár í viðtali
í „Alt for damerne“ rétt eftir
38 ára afmæli sitt: „Ég hef í
raun og veru gengið í kvik-
myndaskóla — aðeins utan
þess kvikmyndaháskóla, sem
við ekki eigum — og unnið
allt saman, með hörðum hönd-
um, eins og sagt er, en það
hefur bara alls ekki verið erfitt.
Manni finnst ekki erfitt að
vinna sextán tíma í sólarhring,
þegar maður hefur áhuga á
því, sem maður er að gera.“
Reyndar lét Annelise Hov-
mand sér ekki nægja að vinna
í kvikmyndaverum heimalands-
ins áður en hún fór sjálf að
fást við kvikmyndagerð, því
hún var um tíma við nám bæði
í Englandi og Frakklandi.
Eftir heimkomuna vann hún
sem aðstoðarmanneskja hjá
nokkrum þekktum leikstjórum
Dana, meðal annars hjá Ole
Palsbo, sem þekktur ér af ýms-
um dokunentar myndum sínum
um ólík efni, einnig var hún
aðstoðarmanneskja hjá Astrid
Henning Jensen, sem einnig er
mjög þekkt fyrir stuttar doku-
mentarkvikmyndir sínar og
loks vann hún með Johan
Jacobsen, en hann hefur meðal
annars gert kvikmynd, sem
hann nefndi „Allt þetta og ís-
land líka“ og margir munu
kannast við. Fleiri myndir
hans munu þekktar hérlendis.
Samstarf Johan Jacobsen og
Annelise Hovmand er reyndar
enn við líði, þau giftust og áttu
börn og buru og hafa haldið
saman gegnum þykkt og þunnt.
Johan Jacobsen og Flamingo
Film, fyrirtæki þeirra hjóna
hefur nú um árabil staðið að
baki allra mynda Annelise
Hovmand.
Og snúum okkur að Sextett.
Árið 1963 var mynd sú frum-
sýnd í Kaupmannahöfn. Anne-
lise Hovmand hafði vænt sér
mikils af myndinni og hún
segir sjálf svo frá í fyrrnefnöu
viðtali, að það hafi komið yfir
hana eins og reiðarslag, að
henni var illa tekið, Ennfremur
segir hún: „Þegar maður síðan
verður fyrir því, að hver einasti
útlendingur, sem myndina sér,
hrósar henni í hástert, þá verð-
ur maður blátt áfrarn kolrugl-
aður. En þetta er um leið sér-
lega hollt, því að maður fer
að segja við sjálfan sig: Þú
getur ekki verið að hlusta á
þá, sem hrósa henni slík ósköp,
og þú getur heldur ekki lagt
þig niður við að hlusta á hina.
Þú verður einfaldlega að halda
áfram og vinna þitt starf eins
vel og þú getur.“
Denis Duperley, sem ég
minntist á í rabbi mínu um
danskar kvikmyndir, hefur
skrifað grein í „Films and film-
ing“, sem hann nefnir „The
shock of the Sextet". Þar segir
hann meðal annars:
„Sextett er byggður á sögu
eftir ungan mann, Paul Bach,
og er stjórnað af Annelise Hov-
mand, leikstjóra, sem ég spái,
að verði einn góðan veðurdag
hinn nýi Dreyer danskra kvik-
mynda-... Annelise Hovmand
hefur safnað saman fyrir kvik-
myndatjaldið, sex persónum,
sem daglega verða að setja upp
„opinbera framhlið“, sem verða
að leika hlutverk, er aðrir
hafa þröngvað upp á þær.
Smám saman koma Hovmand
og Bach þeim í þær kringum-
stæður, að þær hljóta að koma
upp um sinn innri mann. Þessi
leiliur að ketti og mús endar
með miklum sigri sannleikans,
þar sem hann gengur í ber-
Framh. á bls. 41.

ýýyý-.;.;