Fálkinn - 14.06.1965, Blaðsíða 41

9 Fjórir sýtía
Framh. af bls. 21.
fólk á að venjast. Margir hlut-
anna eru hreyfanlegir, og hér
sérðu mótor, sem knýr eitt
verkið áfram. Þetta er ekkert
nýtt, það hafa margir fengizt
við þetta á undan okkur. Ann-
ars er óþarfi að fara út í ná-
kvæmar lýsingar á verkunum,
það er miklu betra að menn
komi á sýninguna og skoði
verkin með eigin augum.
—Hvað á sýningin að standa
lengi?
— Sýningin, sem verður í
Ásmundarsal, stendur frá 12.
til 24. júní. Á sama tíma sýn-
um við nokkur verk í Mokka-
kaffi.
— Nokkuð sem að þið vilduð
taka fram að lokum?
— Ekki annað en það, að við
teljum nauðsynlegt fyrir alla
hugsandi menn að sjá þessa
sýningu, kannski er enn meiri
nauðsyn fyrir hina að sjá hana.
• Ruslaskúffan
Framh. af bls. 37.
„Ó, þetta olli mér engum leið-
indum,“ svaraði Logan, bros-
andi.
„Og þér hafið einnig verið
okkur hjálplegur,“ bætti Pink-
son við.
„Það gleður mig að hafa orð-
ið yður að liði,“ sagði Logan
hæglátlega. „Gleður mig mjög
mikið, reyndar."
Síðan kvöddust þeir og
Logan stikaði yfir forsalinn á
leið til grasafræðitímans, sem
byrja átti klukkan tíu.
® Dreymir dýrfat
Framh. af bls. 20.
ávana „að ganga í svefni“, enda
þótt það sé í hans tilfelli lífs-
nauðsynlegt, en aftur á móti
hvimleitt eða jafnvel háska-
legt fyrir menn — a. m. k.
þegar þeir fara að fá sér göngu-
túr eftir þakrennunum.
Dreymir dýrin?
Það kemur fyrir að hundar
hlaupa upp geltandi úr værum
svefni og fyrir því er á það
gizkað að þeir hafi haft ein-
hverjar draumfarir heldur óróa-
samar. En sérfræðingurinn í
dýragarðinum í Kaupmanna-
höfn telur með ólíkindum að
hunda dreymi í myndum líkt
og menn dreymir. Sjónskynið
hjá þeim er ónæmt og sljótt í
samanburði við þefskynið. Það
er því nokkur ástæða til að
ætla að draumurinn komi aðal-
lega til hundsins sem áhrif á
þefskynjunina. En slíkt er auð-
vitað ógerlegt að prófa, jafn-
vel ekki í dýragarði.
Þær stöður sem dýr hafa
er þau sofa eru í augum manna
líkastar vöku. Og oft er frá-
gangssök að segja til um hvort
dýr sefur eða vakir. Um fiska
gildir þetta alveg sérstaklega
því að þeir hafa engin augna-
lok. En sennilegt þykir að þegar
þeir eru grafkyrrir séu þeir í
einhverju ástandi sem líkja má
við svefn.
Langur nætursvefn getur
verið lífshættulegur fyrir sum
dýr. Dæmi þar um er kolibrí-
inn. Hann hefur einstaklega
hröð efnaskipti í sínum litla
skrokk, og þarf þess vegna að
éta með fárra stunda millibili.
Ef hann sefur of lengi getur
hann dáið — eiginlega úr
hungri. í dýragarðinum verður
að lengja dag hans á veturna
með eins konar gervi-dagsljós-
um, svo að hann sofi ekki yfir
sig — því að það getur endað
með skelfingu að leyfa sér
slíkan munað.
Mörg dýr eiga erfitt með að
halda á sér hita. Ekki eru þau
öll eins lánsöm og mauraætan.
Hún hefur sína eigin sæng er
hún hefur meðferðis hvert sem
henni verður reikað. Á nóttunni
hallar hún sér á bakið og breið-
ir sitt loðna skott ofan á sig.
Þar undir sefur hún sætt og
rótt.
• Kvikmyrtdagerð
Framh. af bls. 33.
högg við siðalögmál samfélags-
ins.
Það sem svo snilldarlega
kemur fram er gáfa leikstjór-
ans til að smala hinum týndu,'
einmana sauðum og sýna kvik-
myndahússgestum fram á eymd
þeirra, jafnvel þótt við geturn
ekki að öllu skilið líffræðileg-
ar ástæður kynvillunnar.“
Þar með höfum við fengið
skýringu á því, hvers vegna
Duperley talar um „The shock
of the Sextet“.
Mig skal ekki furða, þó að
Danir hafi tekið nærri sér þá
ósvífni Annelise Hovmand að
kíkja bak við framhlið velferð-
arríkisins. Mér kemur í hug
frásögn merkrar konu, er hún
varð fyrir þeirri reynslu, að
Danir hneyksluðust á því allra
Norðurlandaþjóða mest,' hversu
margir lausaleikskróar fæddust
á íslandi. Sjálfir hafa þeir
þennan háttinn á, að neyða
unglingana í hjónaband, ef
barn er á leiðinni. Hitt er svo
ekki eins áberandi í opinberum
skýrslum, að slit slíkra ungl-
ingahjónabanda eru svo tíð, að
vanaleg farsæld er undantekn-
ing.
Hvenær skyldum við fá að
sjá þessa mynd hér? Að hún
sé þess virði, er ég ekki í hin-.
um minnsta vafa um. Að hún
muni hneyksla hérlendis, sem
í Danmörku, er ég ekki heldur
í vafa um.
Við erum fyrir löngu orðin
meistarar } því á ísa köldu
landi að skýla okkur bak við
skrautbúna framhlið og af-
myndumst í flærðarlegri for-
undran, ef okkur er bent á,
að ekki er allt sem sýnist.
Heill þér Annelise Hovmand!
H. E.
• Rababararéttir
Framh. af bls. 39.
sykri, soðið þar til það er jafnt.
Kælt. Sykri, sítrónusafa og
vanillu blandað saman við.
Matarlímið lagt í bleyti, brætt
við gufu, hrært saman við
rabarbaramaukið. Eggjahvít-
urnar stífþeyttar, blandað var-
lega saman við, hellt í skál,
kælt vel. Borið fram með
vanillusósu.
• Tígrisdýrirt
Framh. af bls. 13.
efa. Ég sá, að hann var að hugsa
um réttarsali og dómara.
„Þá það,“ sagði ég. „En þessi
Noddy — hann sá andlit þeirra.“
„Hann er ekki ákærandinn. Og
hann sá þá ekki berja yður.“
„Jæja,“ sagði ég. „Svo þeir
eiga þá bara að sleppa.“
„Ég sagði það ekki. Ég var
aðeins að benda á erfiðleikana."
„Erfiðleikana," hrópaði ég. Ég
reyndi að setjast upp. Það olli
mér vítiskvölum, og reiði mín
margfaldaðist við það. „Erfið-
leika! Heyrðu mig nú, ég fékk
að vita svolítið í morgun. Ég
fékk að vita, að ég var meðvit-
undarlaus í níu daga. Þeir vissu
ekki, hvort ég myndi nokkurn
tima fá aftur meðvitund. Þeir
vissu ekki, hvort ég yrði heil-
brigður andlega eða iíkamlega,
ef ég fengi meðvitund. Þeir ...
„Ég veit þetta, herra Sherris,"
sagði Koleski. Hann var að reyna
að róa mig. „Við munum gera
allt, sem í okkar valdi stend-
ur...“
Framh. í næsta blaði.
• Þegar fjaHið
Framh. af bls. 27.
Þetta var fellibylur af vatni,
leðju og stórgrýti sem vall fram
öskrandi í fölu mánaskini næt-
urinnar og náði hundruð feta
upp í loftið.
Framundan var borgin.
Á næstu mínútunum — lík-
lega sex mínútum — geystist
flóðið upp í hlíðina hinum
megin við dalinn, og skall svo
aftur niður í lágdalinn með
skelfilegu soghljóði eins og
FALKINN
41