Iðnneminn - 01.10.1993, Blaðsíða 56

FULLKOMINN VERKNÁMSSKÓLI
þetta: Ég hef komið í þrjú ný hús í kaupstað í
rigningum, þar sem lekið hefur inn um annan
hvem glugga, - fagmennskan er ekki kominn
lengra en þetta í kaupstöðunum. í fjórða húsið,
byggt í kaupstað og af fagmanni, og það lekur.
Og þegar átti að fara að lakka pakketið í fína
salnum í bamaskólanum, ekki alls fyrir löngu,
þá kom í ljós að hann var homskakkur, það
kom fram á pakketinu.“
Iðnaðarnefnd tekur sér góðan tíma til að fjalla um
málið, því það kemur ekki aftur til umræðu í efri deild fyrr
en þann 25. mars. Þá hefur Gísli Jónsson framsögu fyrir
meirihlutanum, en Páll Hermannsson, úr Norður-
Múlasýslu, fyrir minnihlutanum. Er ekki að orðlengja að
Gísli talar fyrir því að frumvarpið sé afgreitt með
rökstuddri dagskrá, en Páll vill að það sé samþykkt. Gísli
finnur frumvarpinu allt til foráttu og segir auk þess að svo
sé að sjá að Þórir Baldvinsson hafi...
„ekkert athugað þetta mál, honum finnst bara
sjálfsagt að gleypa þetta eins og nýjan smokk,
og liggur á bak við þetta furðulegt
samviskuleysi, eða hirðuleysi.“
Og Gísli sér háðið í umsögn Landssambandsins, meðal
annars í þessum orðum:
„Hvað sem því líður, þá vildum vér benda á,
að rafmagnslagnir eru svo veigamiklar og
varasamar lagnir að hæpið sé fyrir ríkisvaldið
að kenna „fúsk“ í því, jafnvel þótt á
sveitabýlum sé.“
Hermann biður um að atkvæðagreiðslu sé frestað, málið
sé svo mikilsvert að hann vilji endilega ná um það
einhverju samkomulagi. Honum verður ekki að ósk sinni.
Málið dagar uppi á þessu þingi.
Enn er lagt í hann
En Hermann er sannarlega ekki af baki dottinn þó hann
hafi ekki komið frumvarpinu fram í fyrstu lotu. Hann
leggur ótrauður í hann árið eftir, jafn sannfærður og áður
um nauðsyn þess að snöggsjóða iðnaðarmenn fyrir
dreifbýlið. Enn er haldið fram sömu rökum með og á móti
og áður, nema nú bregður svo við að Landssamband
iðnaðarmanna gerir ekki gys að frumvarpinu og nú skrifar
meirihluti stjómarinnar undir umsögn til þingsins en ekki
Helgi Hermann einn eins og árið áður. Landssambandið
leggst nú gegn frumvarpinu og segist aldrei hafa litið svo á
að skólanum hafi verið ætlað að fullmennta iðnaðarmenn.
Sé það skilningur flutningsmanns þá mótmæli sambandið
frumvarpinu í heild. Og nú koma fleiri bréf, þar á meðal
frá Iðnnemasambandinu sem leggst eindregið gegn
frumvarpinu. Þann 3. desember 1946 boðar stjóm INSI til
fundar með stjómum iðnnemafélaganna í byggingariðnaði
og húsgagnabólstmn, til að ræða fmmvarp Hermanns og
taka afstöðu til þess. Fundurinn komst að þeirri niðurstöðu
að frumvarpið...
„brjóti algerlega í bága við núgildandi
löggjöf um iðnnám og sé auk þess
ósamrýmanlegt núverandi fyrirkomulagi um
iðnnám. Fmmvarpið virðist okkur þannig úr
garði gert, að það stuðli aðeins að því, að
ríkisvaldið taki að sér framleiðslu á fúskumm í
stómm stíl, en bæti í engu þá vöntun, sem
sveitum landsins er á fullgildum
iðnaðarmönnum í áðumefndum iðngreinum.
Fundurinn skorar því á háttvirt Alþingi að fella
fmmvarp þetta eins og það nú liggur fyrir.“
Segir í bréfi stjómarinnar til þingnefndar þann 4. janúar
1947. í greinargerð með svarinu kemur fram að stjóm
INSÍ telji, eins og flestir aðrir andstæðingar frumvarpsins,
með öllu ófært að kenna mönnum margar iðngreinar á
tveimur ámm:
„Hvemig iðnaðarmaður, sem hefur sexfalt
meira verksvið en aðrir iðnaðarmenn og er
ætlaður helmingi skemmri tími til að læra þessi
sex fög en öðmm iðnaðarmönnum er ætlað að
læra eitt, geti orðið jafn fær, það fáum við ekki
skilið.“
Ekki dregur stjómin úr því að vandinn í sveitunum sé
mikill. Það breyti á hinn bóginn engu um það að
byggingar í sveitum og kauptúnum þurfi engu síður að
vera vel byggðar en byggingar í kaupstöðum.