Iðnneminn - 01.10.1993, Blaðsíða 72

ÞRAUTAGANGA FRUMVARPS
og með skólagöngunni missa nemendur af
verklega iðnaðamáminu í stórum stíl, þar sem
þeir verða oft að fara í skólann hvemig sem á
stendur, frá hálfgerðu verki, og missa þannig
áhuga fyrir fyrirhuguðu lífsstarfi sínu.
Eins og nú er, verða meistaramir að kosta
nemendur sína í iðnskóla með fullu kaupi,
greiðslu skólagjalds, sjúkrasamlags- og
tryggingargjalda, ritfanga o.fl. Skólatíminn á
fullu kaupi mun nema um 8 mánuðum á
námstímanum, auk allra annarra fría, og verður
þá námstíminn í iðngreininni langt frá því
hæfilega langur fyrir nemandann. En
meistaranum er gert að skyldu að nemandinn
beri fullkominn lærdóm úr býtum, til þess að
geta lokið sveinsprófi. Er þá, skv.
framanrituðu, engin furða þótt fjöldi meistara
sé hættur að taka iðnaðamema. Munu allir sjá,
hve mikill hnekkir það væri fyrir iðnaðinn, eða
jafnvel hmn þegar fram í sækir, ef svo færi, að
faglærðum iðnaðarmönnum fækkaði ár frá ári,
en fjölgun iðnaðarmanna væri þörf.
Þær kvaðir, sem skv. núgildandi
iðnaðarlöggjöf hvíla á herðum meistara hér,
em óþekktar í öðmm löndum. Fmmvarp það
um iðnfræðslulöggjöf, sem nú liggur fyrir
Alþingi gengur miklu lengra í kröfum til
meistara og iðnfyrirtækja til hins verra. T.d. er
þar sagt í 24. gr., að meðan skólavist stendur
skuli vinnutími nemenda vera 12 stundum
styttri á viku, með fullu kaupi þó, en vinnutími
sveina.
Vér viljum gera grein fyrir því hvflík
fjarstæða það væri eins og nú er, og hvaða
óhamingja það væri fyrir íslenskan iðnað ef
áðurgreint iðnaðarfrumvarp, er nú liggur fyrir
Alþingi, yrði að lögum.
Námstími sá, er núgildandi lög mæla fyrir
um, er 4 ár í flestum iðngreinum, var áður
41/2> var því styttur um ár. að því er virðist
alveg að órannsökuðu máli um iðnfræðsluna. í
sams konar fögum er í öðrum löndum 5 ára
námstími og enginn frádráttur vegna
skólanáms, en hér er frádráttur við
iðnaðamámið vegna skólanáms sem hér segir:
I kvöld- og dagskóla fara um það bil 8
mánuðir af námstímanum. Auk þessarar
skólavistar eru 35 frídagar á ári hverju
(löggiltir og umsamdir helgidagar, 2
laugardagur í 5 mánuði o.sv.frv.). Þetta verða
140 dagar samtals, eða 23 vikur og 2 dagar -
eða samtals um námstímann 57 vikur, með
fullu kaupi. Þá verða eftir af námstímanum 2 ár
og rúmlega 10 mánuðir. Þar við bætast
veikindadagar, sem eru auðvitað mismunandi.
En samkv. núgildandi lögum mega það verða
6. mánuðir, þ.e. hálft ár með fullu kaupi, og
það hafa sumir meistarar orðið að sætta sig við.
Vitnað til hins framangreinda viljum við
spyrja hið háa Alþingi, hvað það álíti að muni
verða eftir af námstímanum í verklegum
fræðum fyrir iðnnemendur. Ekki er öll sagan
sögð enn. Frumvarp það sem nú liggur fyrir
þinginu, krefst, skv. 23. gr. 12 tíma á viku, (í
stað núgildandi laga 6 tíma) til skólavistar,
með fullu kaupi, sem gera yfir námstímann 8 -
8^2 mánuð, en sem þá verða með viðaukum
16-17 mánuðir, án þess að nefnt sé á nafn að
framlengja verklega iðnaðamámstímann.
Með skírskotun til þess, er að framan greinir,
skorum vér einnig á Alþingi að breyta
iðnfræðslulöggjöfinni til samræmis við sveina,
um veikindaforföll, kaup og fl.
Vonumst vér fastlega til þess, taki mál þetta
og greinargerð vora til meðferðar og viðunandi
afgreiðslu hið allra bráðasta."
Undir bréfið skrifa sem sagt 163 meistarar í Reykjavík,
Hafnarfirði, Keflavík og Stykkishólmi.
Ekki þarf að taka fram að Iðnneminn, og forystumenn
Iðnnemasamabandsins höfðu ýmislegt við röksemdafærslu
meistaranna að athuga.
hágé
Baráttan fyrir lagfœringum og bœttum aðbúnaði virtist
engann endi ætla að taka. Myndin er úr Iðnnemanum,
apríl 1954 og er af vaski í sama horni Iðnskólans í
Reykjavík og varð tilefni til greinarskrifa í blaðinu 1932
og 1933.
72