Iðnneminn - 01.10.1997, Blaðsíða 33

Félagsíbúðir iðnnema
Sara Hcrmannsióttir
Síðan 1991 hafa Félagsíbúðir iðnnema verið
starfræktar og hafa þær dafnað vel allar götur
síðan. Þrátt fyrir spár svartsýnismanna í upphafi
hefur starfsemin vaxið hratt og borið ríkulegan
ávöxt, iðnnemum til þæginda og kjarabótar.
Nú er svo komið að í dag eiga og reka
Félagsíbúðirnar 26 íbúðir og 32 einstaklings-
og parherbergi. Uppbyggingin hefúr verið
einskorðuð við miðbæinn hingað til en stefnt er
á að færa út kvíarnar svo að sem flestír getí
notið þeirra þæginda sem iðnnemasetur bjóða
uppá.
Fréttasnápur Iðnnemans lék fonlmi á að vita
hvcrnig íbúarnir sjálfir upplifa félagsíbúðirnar
og tók því hús á þremur íbúum, öllum í
sitthvoru húsinu. Ég komst að því að við-
mælendur mínir áttu ýmislegt sameiginlegt.
Fyrir utan það að búa í sama kerfinu, þá höfðu
þau öll komist að um leið og sótt var um.
Kerfið virðist því vera skilvirkt að þ\'í leyti og
framboðið í miðbænum svara eftirspurn.
Sara Hermannsdóttir býr að Bergþórugötu
23 þar sem Félagsíbúðirnar eiga níu íbúðir.
Hún býr í tveggja herbergja íbúð ásamt dóttur
sinni Karen Akadóttur sem er fjögurra ára
gömul. Aður en Sara flutti á Bergþórugötuna
bjó hún í Bjarnaborginni en líkaði ekki
umferðin við götuna og hljóðin sem henni
fylgja. Sara er á fjórða ári í Hárgreiðslunámi og
á því aðeins eitt ár eftír í sveinspróf.
Sara fréttí fyrst af Félagsíbúðunum þegar
vinkona hennar sagði henni frá þeim. Þegar
kom að því að Sara þurfti að flytja ákvað hún að
sækja um íbúð og fékk inni í Bjarnaborginni
um hæl. Hún segir að þar hafi liðlegheit
starfsmanns FIN komið henni tíl bjargar í
húsnæðisvandræðunum og hefur hún verið
ánægð með búsetu sína síðan þó að ýmislegt
mætti betur fara. Heistu kostír við kerfið telur
hún vera það öryggi sem búið er við, þ.e. að
leigusalinn getur ekki hent þér út á gaddinn
nema ærin ástæða komi þar tíl. Einnig eru
Félagsíbúðirnar ódýrari en gengur og gerist úti
á hinum ffjálsa markaði og þjónustan að sama
skapi betri. Sara telur það mikinn kost að hafa
aðgang að þvottahúsi og Icsaðstöðu svo ekki sé
minnst á að tæki eins og ísskápur fylgir hverri
íbúð.
I’cgar Sara er innt eftir vanköntum á
Félagsíbúðunum verður fátt um svör, hún
viðurkennir þó að ganga mættí frá garðinum
þannig að betra væri fyrir börn að athafna sig.
Lilja Dögg Gylfadóttír er á þriðja ári í fataiðn
við Iðnskólann í Reykjavík og býr í
Bjarnaborginni ásamt Gylfa Steini, eins árs syni
sínum. Lilja fluttí í tveggja herbergja íbúð í
Bjarnaborginni í sumar eftír að hafa fengið
upplýsingar um Félagsíbúðirnar í skólanum og
í gegnum vinkonu sína sem bjó í félagsíbúð.
Helstu kostir við íbúðirnar eru að mati Lilju
hversu nálægt þær cru skólanum, einnig finnst
henni felast öryggi í því að leigja hjá
félagslegum íbúðum í staðinn fyrir á frjálsa
markaðnum. Það er bæði ódýrara og betri
aðstaða að mörgu leytí og má þar nefna
sameiginlegt þvottahús. Lilja er ekki alveg sátt
við stjórn íbúðanna og finnst að skrifstofan
mætti vera skilvirkari þegar um lagfæringar á
íbúðum er að ræða. Lilja telur að félags-
íbúðirnar séu ódýrari en gengur og gerist og
ekki er verra að vera með þinglýstan leigu-
samning uppá vasann þannig að húsaleigu-
bæturnar lækka leiguna enn frekar. Þegar
minnst er á galla á íbúðunum þá kemur efst í
hugann skortur á bílastæðum. Þar sem
Bjarnaborgin er afar miðsvæðis þá getur reynst
erfitt að stöðva verslunarglaða bæjarbúa þegar
þeir leggja í stæði sem ætluð eru íbúum Bjarna-
borgarinnar. Lilja segist þó ekki verða vör við
mikinn umferðarnið þrátt fyrir nálægðina við
eina aðal umferðargötu miðbæjarins.
Á Laugarvegi 5 eru þrjár íbúðir í eigu
Félagsíbúða iðnnema og eru þær allar ætlaðar
fyrir pör. A efstu hæðinni búa þau Gunnar
Andri Gunnarsson nemi í stálskipasmíði og
Hólmfríður Anna Ólafsdóttir sálfræðinemi. Því
miður var húsbóndinn á heimilinu ekki heima
þar sem hann er að vinna við Sultartanga-
virkjun, en Hólmfríður var fús tíl að spjalla
lítíllega um veru sína á iðnncmasetri.
Gunnar og Hólmfríður fluttu inn á
Laugaveginn í sumar en þau höfðu áður sótt
um íbúð en verið búin að fá aðra íbúð þegar
svarið um iðnnemaíbúð loksins barst.
Hólmfríði finnst það mikill galli að ekki skuli
vera greint fyrr frá niðurstöðum úthlutunar, en
oft er það ekki gert fyrr en í lok ágúst og þá
orðið alltof seint að leita fyrir sér annarsstaðar.
Hólmfríður lýsir einnig vonbrigðum sínum
með verðið á íbúðunum og telur þær ekki vera
ódýrari en á hinum almenna markaði. Að vísu
er betri aðstaða á iðnnemasetrunum en Ieiguna
tclur hún samt vera of háa. Félagsíbúðum
iðnnema tíl hróss telur hún alla aðstöðu fyrir
íbúana og góðum frágangi íbúðanna. Að
lokum telur hún kostínn vera nálægðina við
skólann og alla þjónustu í miðbænum.