Ljósberinn - 01.06.1952, Blaðsíða 8

56
LJDSBERINN
í sögu og guðfræði með ágætiseinkunn. Tak-
markinu var náð. Hann var orðinn prestur 23
ára gamall.
Willie gerðist nú aðstoðarprestur í Ilford,
einu af úthverfum Lundúna. Hann gaf sig að
starfinu af lífi og sál og aflaði sér brátt mikilla
vinsælda, einkum meðal æskulýðsins. Dreng-
irnir horfðu með aðdáun á nýja prestinn sinn,
er hann sýndi þeim listir sínar. Enginn gat
sýnt aðra eins leikni í alls konar íþróttum og
enginn gat tekið önnur eins stökk af sund-
brettinu og hann. Hann talaði líka mikið við
þá um Jesúm, sem þeir ættu að þjóna, og
þeir tóku mark á öllu, sem hann sagði við þá.
Þarna starfaði hann í fjögur ár.
Þá gerðist hann prestur í Hoxton, einu af
alræmdustu fátækrahverfum Lundúna.
— Þetta er líkt Föður Jackson, sögðu dreng-
irnir, hann er reiðubúinn til að fara til fá-
tækrahverfanna, þó að hann eigi kost á góðri
stöðu annars staðar.
í Hoxton tók hann á leigu stórt hús, flutti
sjálfur í tvö herbergi og auglýsti, að hinn hluti
hússins væri til frjálsra afnota fyrir æsku-
lýðinn í sókninni. Það Var brátt vel þegið.
Þangað flykktust drengirnir og Faðir Jack-
son kenndi þeim íþróttir og alls konar nyt-
samleg störf. Árangurinn kom líka fljótt í
ljós. Fólk fór að spyrja:
— Hvað hefur komið fyrir, hvaða breyting
hefur orðið á drengjunum í hverfinu?
Nú víkur sögunni í annan heim. Systir
Willies var gift kristniboða í Burma. Frá
blautu barnsbeini hafði hann því drukkið í sig
áhuga fyrir kristniboði. í Burma var mikið
um blinda menn og mágur hans, sem Purser
hét, hafði gert tilraun með skóla fyrir blinda
drengi. Eitt sinn kom landstjórinn í Burma
í heimsókn á kristniboðsstöðina til Pursers.
Honum gazt alveg sérstaklega vel að starfi
hans fyrir blindu drengina og bauðst til að
sjá um kostnað fullkomins blindraskóla, ef
hann gæti útvegað mann til að taka að sér
rekstur hans.
— Ég býst við, að ég hafi mánninn, svaraði
Purser, svo framarlega sem hann er fáanleg-
ur til að taka það að sér.
Því næst sagði hann landstjóranum frá
mági sínum.
Willie Jackson var óðara sent skeyti, og
hann var strax reiðubúinn til að fara. Þetta
hafði hann þráð í mörg ár. Alla næstu nótt
lá hann á bæn til Guðs, þakkaði honum hand-
leiðsluna og bað um styrk og leiðsögn í þessu
nýja starfi.
Drengirnir í Hoxton urðu fyrir vonbrigðum,
en þegar þeir heyrðu um það starf, sem Fað-
ir Jackson ætlaði að vinna, sögðu þeir:
— Þetta er einmitt honum líkt. Við skul-
um ekki kvarta, heiðnu drengirnir þarfnast
hans frekar en við. En við munum ekki gleyma
honum.
í heimsstyrjöldinni fyrri var ekki mikið um
óþarfa feralög manna. Jackson tók sér far
með skipi, sem fór um Súezskurðinn. Hann
skrifaði heim, að 75% farþeganna væru
kristniboðar, nefnilega þrír af fjórum far-
þegum!
Hann notaði tímann á leiðinni til að læra
Burma-málið, og er skipið fór um Gíbraltar-
sund, var hann búinn að læra Faðirvorið á
Burma-máli og allmikinn orðaforða. Hann
kom til kristniboðsstöðvarinnar í Kemendine
8. nóv. og um jólin sama ár gat hann haldið
sína fyrstu ræðu á Burma-máli.
Er Jackson tók til starfa á meðal drengj-
anna sinna, byrjaði hann á því að taka að
öllu leyti upp sömu lifnaðarhætti og þeir>
Hann klæddist sem þeir, viðhafði sama mat-
aræði og þeir og gekk að öllu undir sömu
kjör og þeir urðu að búa við.
— Með þessum hætti verðið þér búinn að
gera út af við heilsu yðar, áður en mánuður
er liðinn, sögðu kunningjar hans við hann.
En drengirnir í skólanum tóku þessu á
annan hátt. Þeir lærðu að meta hann og elska
meira en nokkurn annan og gáfu honum nafn-
ið Stóri faðir.
Starf blindraskólans í Kemendine tók fljótt
að eflast. Jackson gerði sér mikið far um að
ná til sem flestra blindra drengja. Hann fór
sjálfur heim til þeirra drengja, sem hann
frétti um, að blindir væru og reyndi að fá þá
í skólann. Hann kenndi þeim að lesa og vinna,
en um fram allt að þekkja Jesúm Krist. Það
leið ekki á löngu, unz stækka þurfti skólann
til mikilla muna, og fór brátt víða um mikið
orð af starfi Jacksons.
Þannig hélt hann áfram í 10 ár. Þá þurfti
hann að fara heim til læknisaðgerðar. Hann
var tregur til að fara, en lét þó til leiðast, er
honum var gefinn von um bata, svo að hann