Ljósberinn - 01.12.1955, Qupperneq 31

Jóhaimes Markus ♦ myndasaga ♦ 13
Páll frétti um þjónustu
Jóhannesar Markúsar og
skildist nú, að óhætt var að
treysta honum. Hann skrif-
aði honum bréf, bað hann um
að koma til sín. Gömlu vin-
irnir sættust fullum sáttum
á ný. Jóhannes Markús varð
Páli aftur þarfur til þjón-
ustu. Þegar Páli var varpað
í fangelsi, fylgdi Jóhannes
Markús honum og þjónaðl
honum. Er Páll þurfti á
sendimanni að halda, gat
hann reitt sig á Jóhannes
Markús. Þannig unnu þeir í
öllu saman að útbreiðslu
fagnaðarerindis Jesú Krists.
ENDIR.
— Ég held ég segi dómaranum eitthvað af
þessu, án þess að láta þín getið. Hann má
ekki halda, að feðgarnir frá Lástöðum séu
neinir englar.
Snemma um morguninn, daginn eftir,
hringdi klukkan í turni kristniboðsstöðvar-
innar. Gistihúshaldarinn og Fú Benn hröðuðu
sér af stað. Annars benti ekkert til þess, að
helgidagur væri. Bændur úr þorpunum óku
vörum sínum til markaðs. Verzlanir voru
opnar og verkamenn við vinnu.
— Fú Benn varð undrun lostinn, er hann
kom í kirkjuna. Annan eins sal hafði hann
aldrei áður augum litið. Hann setti sig á
neðsta bekk og horfði í kring um sig og
kveikti sér í pípu. Honum þótti einkennileg
ókyrrð koma á fólkið, sem sat næst honum.
Sumir hvísluðu, aðrir horfðu í áttina til hans '
og brostu. Hann skildi hvorki upp né niður.
Þá kom til hans ungur maður, lagði höndina
á öxl hans og sagði: Gerið svo vel að xæykja
ekki hér í kirkjunni.
Fú Benn fór hjá sér og lagði löngu pípuna
sína á gólfið undir bekknum. Hann þurfti
víst að gæta sín, hér var svo hátíðlegt og
hljótt. Hann var ekki slíku vanur. í hofunum
var hlegið, rabbað og reykt, á hátíðlegustu
fórnar og tilbeiðslu stundum.
Og nú fékk hann um annað að hugsa. Frá
pallinum innst í kirkju heyrðist undarlegt
hljóð. Þar sat maður og sló með fingrinum á
stóran kassa, og komu þá úr kassanum óskap-
LJÓSBERINN
13»