Vikan - 01.01.1959, Blaðsíða 23

ið
Fornar ástir
Framhdld af bls. 9.
að horfa á skrúðgöngu fegurðardrottninga i
veizlusalnum hjá Le Journal.
— Hvað um mig? spurði Coco í bænartón.
Julie setti upp fjarrænt augnaráð, og leit á
Coco gegnum dökk augnahárin.
— Ef þig langar tii . . . ef þú ert laus.
— Frjáls eins og fuglinn. En aðeins til hálf
átta. Við höfum afmælis veizlu í kvöld, það er
brúðkaupsafmæli foreldra minna.
— Virkilega? Þú hefur ekki talað um þau í
háa herrans tíð. Jæja, komdu þá, klukkan er
orðin þrjú'. Það nær engri átt að halda áfram
að sitja hérna við borðið, eins og við værum í
brúðkaupsveizlu. Líttu á Puylarme, sá er að!
Hann kom löngu á undan okkur, og þarna er hann
enn og drekkur F'ransiscaine. Hann er ekki enn
fimmtugur, en eftir úthti að dæma gæti hann
verið afi minn!
Um leið og þau gengu yfir salinn, tók hún
lauslega undir forvitnislega og kunnuglega kveðju
þingmannsins, sem mældi Coco frá hvirfli til
ilja.
Þau óku aftur til Parísar lengri leiðina, og
hin gráu augu Cocos gáfu Julie það vel til
kynna, hversu mjög hann þráði, að hún væri
,,góð“ við hann. Með augnatilliti og nasahreyf-
ingu lofaði hún líka, að hún mundi verða það,
og hann fór að aka bílnum eins og atvinnubíl-
stjóri sem er aö hefja feril sinn.
Julie leið forkunnarvel og hafði af því mikla
skemmtun, á hvílíkum hraða Coco ók og hvernig
hann tók beygju á hornum. „Hann er alls ekki
klunnalegur elskhugi" hugsaði hún. „Hann er full-
ur af eölishvöt og hlýju. Það er ég líka. Við
höfum nógan tíma þangað til Lucie kemur að
sækja mig. Ég ætla ekki að taka teppið af legu-
bekknum. Eg hef aðeins eitt lak á rúminu, og þvi
hefur verið snúið við með sauminn i miðju. Við
höldum áfram rétt eins og við værum úti á gras-
inu.“
1 fordyrinu sá Julie, að andlitið á Coco Vatard
var orðið að holdlegri girnd uppmálaðri —
heimskulegur á svip, rauðleitur, eins og marinn,
undir augunum. Hún var tilneydd að ýta honum
til hliðar og segja „Bíddu, bíddu andartak" lágri
röddu, hann réði sér ekki fyrir æsing og óþolin-
mæði.
En áður en lyftan fór af stað, kom hótelvika-
piltui-inn hlaupandi og ýtti umslagi inn í milii
rimlanna.
-■— Bílstjóri kom með þetta til yðar.
— Hvenær? kailaði Julie, en var þegai1 komin
af stað xipp.
Fyrir stundarkorni síðan! skrækti sendillinn.
Engin skilaboð fylgdu?
Framhald í nœsta blaði.
PÓSTURINN
Framhald af bls. 3.
teknum örfáum titlum, og bókaútgefendur vita
því sem er, að bækur borgar sig aðeins að gefa
út til jólagjafa.
Viltu nú, Vika mín, gefa mér skýringu á þessu
fyrirbæri.
Með fyrh-fram þökk.
Kaupsýslumaðui'.
Vikan sneri sér til Andrésar Björnssonar, dag-
skrárstjóra, og bað ha/nn að svara þessti bréfi.
Andrés sagði,, að útvarpið hefði frá upphafí, talið
það skyldu, sína að stuðla aO bókaútgáfu í land-
inu, og hefði, œtíð notfœrt sér útkomu nýrra
bóka með þvl að Vita lesa kafla og kafla, eða
heilar bœkur, og hefði ekki frekar verið miðað
við jólamánuðinn eða aðra mánuði. Það vœri
ekki útvarpinu að kenna, að svo mikið væri um
bókaútgáfu fyrir jólin.
r'f'i

^teindóz^pient
óskar viÁshiptaviaum sínum
og starfsmönnum
glecltlegs drs
°9 /> akkar vtSskipttn
á Inínu án.

VIKAN
23