Vikan - 01.01.1959, Blaðsíða 24

ÞORGEIR SIGURÐSSON:
FALLEG KÓNGSFÓRM
Igamalli bridgebók er eftirfar-
andi setning: „Þú skalt alltaf
spila við fyrsta tækifæri spili,
sem sagnhafi veit að þú átt.“
Dæmin, sem fylgdu þessari setn-
ingu iitu þannig út:
Norður
K-9-6-3
Vestur
8-7-4
Sagnhafi
Á-G-5
1 grandsamning svinar sagnhafi
fyrst gosanum og tekur síðan ás-
inn. Það er augljóst, að austur
verður að setja drottninguna, spil-
ið, sem sagnhafi veit hann á, í ás-
inn, því þá verður sagnhafi að
gizka á, hvort hann eigi á svína
níunni eða spila upp á að tían
falli hjá austri.
NorOur
7
Vestur Austur
10-3-2 K-G-6-4
Sagnhafi
Á-D-9-8-5
Þetta er hliðarlitur í tromp-
samning. Sagnhafi svínar fyrst
drottningunni og byrjar siðan að
trompa litinn í blindum. Austur
verður að gefa kónginn strax af
sér, því annars getur sagnhafi
alltaf reiknað með, þegar hann
skipuleggur útspilið, að hann geti
trompáð lágs i blindum á með-
an að kóngurinn, sem hann veit
að austur á, birtist ekki.
Setningin virðist ekki vera
merkileg og eins og sést á dæm-
unum, þá eru þau þannig, að svo
til hver elnasti bridgespilari mundi
ósjálfrátt kasta háspilunum af
sér, þó ekki væri til annars en
að sýna meðspilara sínum, hvað
hann ætti góð spil og hve vel
þau lægju fyrir andstæðingana.
Þar sem þetta var afar snjöll bók,
þá virðist sem þessum kafla væri
algerlega ofaukið og ekki mikið
af honum að læra.
En annað átti eftir að koma í
ljós. 1 keppni milli Tafl- og bridge-
klúbbsins og Bridgefélags Reykja-
víkur í desember s. 1. kom fyrir
á 1. borði spil, sem sýnir, að
þessi setning á erindi til allra
bridgespilara, jafnvel hinna beztu.
1 spilinu áttust við nýbakaðir
meistarar B.R., sveit Sigurhjartar
Péturssonar og meistarar T.B.K.
frá í fyrra, sveit Hjalta Eliasson-
ar. Spilarar voru:
Herbergi I.
Norður: Júlíus Guðmundss. T.B.K.
Suður: Hjalti Elíasson, T.B.K.
Austur: Guðm. Ólafson, B.R.
Vestur: Ingólfur Isebarn, B.R.
Herbergi 2.
Norður: Ewald Berndsen, B.R.
Suður: Sigurhj. Pétursson, B.R.
Austur: Róbert Sigmundss., T.B.K.
Vestur: Guðjón Tómasson, T.B.K.
Vestur gaf. Allir utan hættu.
Norður
4 6
K-7-5-2
4 Á-D-G-10
* S-6-5-4
Vestur Austur
A 10-9-5-4 A K-7-2
D-G-8-4 A-9-6
♦ 9 ♦ 8-7-6-5
* D-10-9-7 A 1 O 1 co
Buður
A Á-D-G-8-3
9 10-3
4 K-4-3-2
* Á-2
Sagnir í herbergi 1:
Vestur Norður Austur Suður
P P P 1A
P 24 P 24
P 3* P 34
Sagnir í herbergi 2:
Vestur Norður Atistur Suður
P P P 1A
P 24 P 24
P 2G P
P P P
1 herbergi 1 stanza N-S í 34>
sem sennilega er réttasta loka-
sögnin og vann norður sögn sína
auðveldlega. Hendi norðurs hefur
ekki mikinn háspilastyrkleika, en
á móti opnun í síðustu hendi er
alls ekki ólíklegt, að úttekt sé í
spilinu, en þar sem suður opnaði
á spaða er líklegast að úttektin sé
í grandi. Heppilegasta svar norð-
urs við 14 er þvi 2Jj^. Það gef-
ur suður svo mikið svigrúm, ef
hann á tígul- eða hjartalit, jafn-
framt því, sem það getur fælt and-
stæðingana frá því að sækja lauf-
ið, ef lokasögn N-S yrði í grandi.
1 herbergi 2 var spilað af meiri
hörku og lentu N-S í mjög svo
vafasömum 3 G. Þeim er auðveld-
lega hnekkt með laufaútspili, en
austur var ekki svo hólpinn, held-
ur katn hann út með 48. Sagn-
hafi tók á ♦A á hendinni og spil-
aði 46 og er 42 kom frá austri
svínaði hann 4Á, er austur lét
47 í eftir að norður hafði gefið
niður *4. Nú getur sagnhafi ekki
farið rangt í spilið, þvi að eini
vinningsmöguleikinn er, að 4K
sé eftir einspil. Hann spilaði því
litlum spaða frá blindum og fékk
austur á 4K. Eftir það vann
sagnhafi spilið auðveldlega.
En svo við snúum okkur aftur
að setningunni, sem minnst var
á i upphafi. Eftir að sagnhafi hef-
ur tekið ♦A og svínað 4G, veit
hann, að austur á 4K (vestur
getur verið að gefa með 4K),
svo að samkvæmt reglunni ætti
austur að losa sig við hann við
fyrsta tækifæri. Eftir að norð-
ur hefur sýnt einspil á spaða, þá
getur hann þetta sér að skaðlausu,
því að hann sér, að A-V geta að-
eins fengið einn slag i spaða og
þó 4K fari í þá stendur vest-
ur fyrir slag með 410-9-x-x. Ef
austur hefði gert þetta þá hefði
hann gerbreytti spilinu frá sjónar-
miði sagnhafa. Sagnhafi sér, að ef
vestur á 410-9-x-x-x, þá á hann
aðeins 8 slagi og sá níundi getur
aðeins fengist á 4K. Rétta spila-
mennskan nú væri að taka fyrst
á 4D til að fullvissa sig um að
austur hefði ekki átt nema tvo
spaða og spila siðan á 4K í von
um að 4Á liggi rétt. Sennilegt
er þó, að mikill meiri hluti bridge-
spilara hefði ekki athugað þann
möguleika, heldur spila strax á
%>K. Eftir það væri spilið alger-
lega óvinnandi. Ef hins vegar
sagnhafi sæi í gegnum svikin og
tæki AD og spilaði vestur inn á
410, þá gæti eins verið að hjarta-
litur vesturs væri D-G-8-7, og þá
verður sagnhafi að fara rétt í
hjartað, sem er hér að gefa a. m.
k. tvær umferðir, því þegar vest-
ur kemst inn á 410, þá sér hann,
að til þess að hnekkja spilinu
þurfa A-V að taka 4 slagi strax.
Þar sem að *Á og 4K eru í
blindum, þá sér hann að eini lit-
urinn, sem það er hægt á, er
hjarta og mun hann því spila út
%)D. Það er semsagt alveg sama
hvað sagnhafi gerir, einu mögu-
leikar A-V til þess að hnekkja
spilinu eftir útspilið, eru að aust-
ui’ gefi 4K í 4Á.
Austur
D-10-2
^/illllllIMlllllllllllIIIIIIII11•••11lllll11IIIKllIIII11IIIIItll11IIIIIIIIMllllIIllllll111lllllllllllllllllllllllllllllllllllIIIIIIII lllllll IIIII llllllllllllllIIIlllllIIIIIIlllllllllllllllllIIIIIIII llll • Mll11llllllllllll111IIIIIlllllllllllllllIIllllIIIIIII111lllllllIMIIIIIIIMlII * MII11llllII
S P A IJ G
Einu sinni í samkvæmi kom ungur spjátrung-
ur til Chesterfields lávarðar og spurði hann hvort
sér leyfðist að drekka minni djöfulsins.
„Því ekki það?“ anzaði Chesterfield, „mér ber
ekki að amast við vinum yðar.“
Ábóti einn, sem var ákaflega feitur og digur,
ferðaðist til Florenzborgar. Þegar dagsett var
orðið, kom hann að borgarhliðinu og hitti bónda
nokkurn.
„Ætli ég komist inn um hliðið?" spurði hann
bóndann.
„Það held ég vafalaust," svaraði bóndinn, „ég
sá áðan, að tveir eða þrír uxar voru reknir
þar inn samsíða og var þó hver þeirra um sig
feitari en yðar háæruverðugheit."
Ríkur maður var talinn heimskur í meira
lagi og var þetta um hann sagt: „Þegar hann
talar um naut, þá talar hann eins og maður,
en þegar hann talar um menn, þá talar hann
eins og naut.“
Einn lærtsveina Sókratesar ætlaði að taka læri-
föður sínum fram í fyrirlitningu tímanlegra gæða,
og gekk i gauðrifinni og götóttri kápu.
„Heyrðu vinur,“ sagði Sókrates við hann; „hé-
gómagimin gægist út um götin á kápunni þinni."
Þrir Gyðingar voru dæmdir til hengingar, en
þegar að aftökunni kom, var einum þeirra gefið
líf. Hann fór þó ekki, heldur beið kyrr, og tók
böðullinn til stEirfa. Böðlinum leiddist að sjá Gyð-
inginn glápa og híma þarna og segir við hann í
vonzku: „Snautaðu burt, hundspottið þitt.“
„Háttvirti böðull" anzaði Gyðingurinn, „mig
langar til að bíða, þangað til öndin er skroppin
úr hinum, því að mér leikur hugur á að ná i
eitthvað af fatagörmunum þeirra.“
Það er kunnugt, að Alexander Dumas, hinn
frægi rithöfundur, var kominn af blámönnum í
aðra ættina. Einu sinni ætlaði maður nokkur að
gera hann að athlægi í samkvæmi og sagði við
hann: „Er það satt, að þú sért getinn af svört-
um foreldrum?"
„Að nokkru leyti,“ anzaðí Dumsa, „þvl að faðir
min var Múlatti, afi minn blámaður og langafi
minn api; mín ættartala byrjar því þar sem þín
endar."
Auðmaður etnn, sem var bæði átvagl og svefn-
purka, barmaði sér alltaf yfir því, að hann gæti
ekki sofið á meðan hann æti og ekki etið á með-
an hann svæfi.
Okurkarl var ákærður fyrir það, að hann tæki
í rentu 9 af hundraði, eða þrem melra, en lög
heimiluðu. Dómarinn ávítaði hann fyrir ásælni
hans og hörku og sagði að guð á himnum sæi
athæfi hans.
„Það sakar ekki, sagði okurkarlinn, „þegar
guð horfir á þessa 9 ofan af himnum, þá getur
honum hæglega sýnzt það vera 6 af hundraði.
Skáldið Dante spurði eitt sinh borgara einn
Flórens, hvað væri orðið framorðlð.
„Það er rétt um þann tíma, sem vant er að
brynna nautunum," svaraði borgarinn.
„Og þér standið hérna ennþá?“ mælti Dante.
—o—
Prófessorinn: „Fyrirgefið þér ungfrú, að óg
heilsaði yður; þér eruð svo lík henni systur
minni, að ég hélt endilega, að það væri hún.“
Ungfrúin: „En Björn. Ég sem er systir þín.“
Pófessorinn: „Nú — mig skal þá ekki furða,
þótt ég villtist á ykkur.“
?A
VIKAN