Vikan


Vikan - 17.12.1959, Blaðsíða 7

Vikan - 17.12.1959, Blaðsíða 7
fteié&szt fcúMt* faeét? skóla og rannsóknarstofnanir hafa unnið að því að rann- saka innstu tilfinningar kvenna og viðhorf þeirra gagnvart karlkyninu og orðið margs vísari, sem flestum kemur á óvart. Hugo G. Beigel, sálfræðingur við Long Island-iiáskóla, rannsakaði „hugarfar" kvenna, sem talizt gátu fulltrúar alls þess, sem einkum sérkennir hið veika kyn. Þetta voru hundrað konur, valdar úr öllum stéttum þjóðfélagsins og á aldrinum 17—40 ára. Hver þeirra um sig var spurð um það, hvað hún teldi æskilegustu kosti karlmanna. Fer hér á eftir það, sem þær urðu helzt ásáttar um, er svör þeirra voru athuguð: 1 ' I flT Karlmaðurinn þarf að vera (jóðum gáfum gæddur. Mörffum konum kom saman um, að auðæfi væru ekki aðalatriði, en engin þeirra taldi hins vegar, að vitsmunir karlmannsins skiptu litlu eða engu máli. Flestar voru þær sannfærðar um, að skortur á gáfum væri ókostur, sem drægi mjög úr aðlöðunarmætti karla. Flestnr voru þessnr konur og á einu máli um, að enda þótt viðkomandi knrlmenn gætu látið auð og aðstöðu vega nokkuð á móti gáfnaskorti sinum, þá drægi það skammt. þvi að ef þær giftust slikum manni, yrðu þær annaðhvort að reyna að telja sjálfum sér trú um, að þær vissu ekki þennnn ágalla lians, eða þær yrðu að reyna að blekkja þá, sem þær umsengjust, með þvi að breiða yfir gáfnaskort hans. „Það vantar ekki, að maðurinn minn sé vel gefinn, en hann er hara svo hlédrægur, að enginn, sem ekki þekk- ir hnnn náið, ttetur gert sér grein fyrir gáfum hans,“ •— og svo framvegis . . . Karlmaðurinn þarf að vera sjálfstæður i hugsun, fyndinn, röhfastur oa siðmenntaður. Það var aðeins ein kona i hópi þeirra hundrað, sem kaus, að eiginmaðurinn væri einfaldur og ómenntnður. Allar hinar voru á einu máli um, að eig- inmaðurinn þyrfti að geta haldið uppi skemmtilegum og skynsamlegnm viðræðum og yrði að vera fróður um margt annað en véltækni, byssur og íþróttir. Kartmnðurinn þarf að vera vel menntaðnr. Þótt hann hefði ekki stundað nám við æðri skóla, þurfti hann helzt að hafa þá almennu menntun, sem jafngilti gagnfræða- sVó'anámi. Og hann þurfti helzt, að dómi langsamlega flestra jjessara kvenna, að vera vel heima i bókmenntum, listum og almcnnum fræðum. Karlmaðurinn þarf að vera röaasamur oa má ekki láta aðra ráða íifir sér. „Hann verður alltaf að hafa töglin og hagld- irnar i viðskiptum við konuna.“ „Hann má ekki láta nokk- urn kvenmann hafa sig í vasanum.“ „Það eru fyrirlitlegir karlmenn. sem hver kona getur vafið um fingur sér.“ „Hann verður fyrst og fremst að vera lnisbóndi á sínu heimili, en má ekki si og æ fara eftir ]>vi, sem eiginkonan vill. Hann verður að gera konu sinni það ljóst, að það sé hann, sem ræður, — og jafnvel taka henni duglega tak til að koma henni i skilning um það, ef þörf krefur.“ Yfirleitt töldu þessar konur það mikinn ókost á karl- manni, ef hann væri klaufaiegur í framkomu, kynni illa að haga orðum sinum, væri hrjúfur og lítt tilfinninganæmur eða þrár í skapi, — einnig það, að hann hefði lélegan smekk, væri ófróður um menningarmál, bókmenntir og listir eða væri lítt þroskaður siðferðilega. „Flestir karl- menn eru hreinræktaðar skepnur! Komist þeir i kynni við fallega stúlku, er það yfirleitt aðeins eitt, sem þeir sækj- ast eftir.“ Þá hefur það komið á daginn við viðtæka skoðanakönn- un, sem efnt var til fyrir skömmu, að konur telja það einna mestan ókost á karlmönnum, ef þeir eru geðvondir. Lang- flestar eiginkonur höfðu einmitt það út á eiginmann sinn að setja: „Iiann rýkur upp eins og naðra út af smámun- um.“ „Þegar eitthvað gengur gegn vilja hans, verður hann önugur í skapi, svo að ekkert má út af bera.“ „Þegar eitthvað fer aflaga þar, sem hann vipnur, lætur hann það þitna á okkur heima.“ Annar í röðinni varð sá ókostur að neyta áfengis í óhófi eða leggja stund á fjárhættuspil. „Við ættum húsið, ef hann heíði ekki eytt peningunum í spilum við félaga sína.“ „Ég vildi óska, að ég hefði valið mér eiginmann, sem ekki tekur þátt i veðinálum á kappreiðabrautunum.“ „Honum eyðist alit of mikiil tími í drykkju með félögum sínum.“ „Ég verð livað eítir að annað að biða með kvöldmatinn, vegna þess að hann kernur við i ein- hverju veitingahúsinu á leiðinni heim úr vinnu til að fá sér glas . . .“ Þá var það og rnjög algeng um- kvörtun, að eiginmenn sýndu konum sinum of litla athygli. „Hann veitir mér ekki meiri athygli en þótt ég væri eitt af húsgögnunum.“ „Ég held, að hann taki yfirleitt ekki eftir helmingn- um af því, sem ég segi við hann. Hann svarar mér ekki nema tauti og tuldri og er með allan liugann við dagblöð- in.“ Enn kvörtuðu margar eiginkonur yfir þvi, live eiginmenn þeirra væru sérgóðir og tækju litt tillit til annarra. „Hann spyr mig aldrei álits, — fer eingöngu eftir því, sem honum hentar bezt.“ Þá var það og eyðslusemi eigin- mannsins: „Honum finnst ekki nema sjálfsagt, að hann cyði peningum til kauna á rándýrum golfkylfum og veiðistöngum, •—- en þurfi ég að kaupa mér nýian hatt, þá er það óþarfi og eyðslusemi.“ Þessi skoðanakönnun leiddi þó einn- ig í ljós, að það voru ekki allar eigin- konur, sem vildu hafa eiginmann sinn annan en hann var. Ein eiginkona af hverjum fimm kvaðst ekki hafa neitt við sinn eiginmann að athuga! Þessi skoðanakönnun sýndi og óve- fengjanlega, að tryggð er sá kostur, sem konur telja nauðsynlegast, að karlmaðurinn sé búinn. Sálfræðingar við Cornell-háskóla komust og nð þeirri niðurstöðu. Meira en þrír fjórðu hlutar af hópi þeirra kvenna, sem spurðar voru, töldu ótryggð ófyrir- gefanlegan glæp og að hver kona, sem stæði inann sinn að slíku, ætti tafar- laust að skilja við hann. Já, þær konur voru meira að segja i miklum meirihluta, sem töldu ótryggð mun alvarlegra brot en þó að eigin- maðurinn beitti konu sina líkamlegu ofbeldi. Minni hlutinn, — 25 af hundr- aði, — vildi taka vægilega á breyzk- leika eiginmannsins á þessu sviði, og væri rétt að gefa honum tækifæri til að bæta ráð sitt. Þó létu margar þeirra þess getið, að slikt færi eftir ýmsum aðstæðum. Og þá er komið að þvi, hvaða manngerð það sé, sem konur verði helzt ástfangnar af. Rannsókn, sem farið hefur fram í Stanford-háskóla sýnir, að algengast er, að konur, sem hafa innhverfa skapgerð, lieillast af karlmönnum, sem eru alger andstæða Framh. á bls. 29.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.