Vikan - 07.01.1960, Síða 23

7 símtöl og I ^sendibréf
Framhald af bls. 15.
ann. Já, og rektor, hann er nú bar-
asta fíil, maðurinn. — Þvi ég segi
bað? Heldurðu, að þeir reki dreng-
ínn barasta ekki úr skólanum! —
Astœða? Ja, það má guð vita. Gunn-
ar iékk bréf frá rektor í morgun. Og
svona menn hafa þeir tii þess að ala
upp ungiingana! Það er svei mér von,
au eittnvaö gangi á aíturfótunum i
sKÓianum þeim! — Hvað stendur í
bréfinu? Nú, það er ekkert nema
rógur og illmælgi um aumingja
orenginn. Það er eins og allir þurfi
að raðast á hann Braga minn, hvar
sem hann keraur. Hann hltýur að
vera íæddur undir einhverri óheilla-
sijornu. — Hvað stóð í bréfinu? Eg
get nú beinlinis sannað, að megin-
io ai þvi er ilimæigi og beinlínis ó-
sannindi. Hann segir, að Bragi hafi
íouiega mætt drukKinn i tíma og svo
ta ani.ax óiesinn. Hann lofaði mér
pvi natiöiega, áður en hann fór suð-
ur, aö smaKKa ekki áíengi i vetur. —
xia? Litil sonnun. Nú, hvað er þetta,
iiianneskja! Hann Bragi minn er ekki
yanmg maður, að hann gangi á bak
oröa smna. Já. rektor sagöi, að það
neiöi venö samþykkt á kennarafundi
uó vikja honum úr skóia. Kennara-
xundi, huh! Þaö held ég nú, að hafi
venö dalaglegur kennaraíundur.
Annaöhvort íygur hann þessu upp úr
skroKknum a sér eöa hann hefur
kennarana alveg i vasanum og þeir
þora ekki annao en segja já og amen
viö öliu, sem hann ákveöur. — Þykir
grandvar maður? Já, þó það væri,
aö þú tækir i þann streng! Já, og það
er meira bióð i kúnni. Heidurðu ekki,
að rektor klykki ut með þvi að skrifa,
að iogregiustjórinn hafi fyrir skömmu
tjað sér, að Bragi hafi verið tekinn
nyiega austur a aeifossi, akandi stol-
mm Difreiö, prófiaus og undir áhrifum
vins! — Hvort ég rengi þetta? ja,
hvers konar siúðursagnabæli er þessi
Menntaskóii eiginlega? Hvað kom
rektor þetta viö? — Finnst þér hon-
um korni þetta við! Það var nú svo
sem auðvitað, að þér fyndist það! Ég
er nú farin að þekkja innrætið þitt.
Annars vill svo vel til, að ég veit,
hvernig i öllu þessu liggur. Bragi er
búinn að segja mér það allt. Það var
kunningi hans, sem átti bílinn og lán-
aði honum hann. Svo fór kunninginn
á fyllirí og sá þá eftir því að hafa
lánað bílinn, fór niður á lögreglustöð
og sagði, að bilnum hefði verið stolið.
iiraga hafði aöeins verið gefið að súpa
á íiösku, svo að það var vínlykt af
honum, — það var allt og sumt. —
Hvort ég trúi þessu? Auðvitað. Ég
lief ekki reynt hann Braga minn að
ósannindum. — Hvernig með ökuskír-
teinið? Æi, ég gleymdi að spyrja
Braga um það. En hvað heldurðu, að
það geri nú svo sem, þó að maður,
sem er alvanur að aka bil, grípi í stýri,
þó að hann hafi ekki próf? Bragi var
svo oft búinn að aka bílnum okkar.
— Ha? Féll tvivegis á ökuprófi hérna
i bænum? Þú veizt nú, manneskja, að
það var allt saman póiitik. Hann Sig-
urður bílaeftirlitsmaður hefur alltaf
verið upp á kant við Gunnar í póUtík.
— Hvað hann ætli að fara að gera?
Okkur kom nú saman um það í gær-
kvöld, að hann færi til Kaupmanna-
hafnar núna eftir mánaðamótin. —
Hvað að gera? Þú veizt, að hann
hefur alltaf verið svo agalega flink-
ur í höndunum og teiknaði svo dá-
samlega vel, þegar hann var i barna-
skólanum. Þú manst eftir seglskútu-
myndinni, sem hangir uppi i herberg-
inu hans? Oltkur kom saman um, að
hann færi að kynna sér myndlist í
Höfn. — Ha? Nei, ekki beinlínis á
skóia, það er of bindandi fyrir lista-
mann, heldur gangi svona milli safn-
anna og skoði listsýningar. — Já.
Ja, pabbi hans var nú eitthvað að
malda í móinn og tala um, að þetta
yrði dýrt, að kaupa mikinn gjald-
eyri á svörtum, og það væri nær, að
drengurinn fengi sér einhverja vinnu,
en við vorum nú ekki lengi að slá
hann út af laginu. Það væri nú ann-
aöhvort að eiga þetta eina barn og
þykjast svo ekki hafa efni á því að
veita því sæmilegt uppeldi og mennt-
un! Æi, elskan min, nú er Bragi
kominn, og ég hef matinn ekki til.
Littu nú lijótiega inn, og vertu nú
biessuð.
Halló, miðstöð. Ég var að biðja
um 105.
Halló, halló, Beta! Þú ert ekki
aldeilis að hringja eða líta inn. —
Mikið að gera. O, ekki þó svo, að
þu getir ekki stöku sinnum slegið á
práö. — Fréttir? Já, víst get ég sagt
iréttir, en ég veit ekki, hvort ég á
að vera að segja þér þær. Þú heíur
ailtaf horn í siöu hans Braga. — Veri
ég þá ekkert að segja þær ? Jú, ann-
ars, það er bezt ég segi þér frá öllu
saman, áður en þú íréttir söguna
annars staðar frá, lagfærða af kjafta-
Kindunum hérna.
Já, þetta byrjaði nú á því, að hrepp-
stjórinn kom askvaðandi hérna um
daginn og belgdi sig ailan út eins og
hvaiur. Hann hefur aldrei getað litið
hann Braga réttu auga siöan þarna
um árið. Nú, nú, hann heimtar að
fá að tala við okkur bæði, og þegar
hann er kominn inn í stofu, dregur
hann upp úr vasanum stóreflis-skjal
og biður okkur að lesa. Þetta er þá
frá einhverri skrambans mæðrahjálp
i Kaupmannahöfn, þar sem honum
er tilkynnt, að einhver Ellen Jörgen-
sen sé vaníær af völdum Braga Gunn-
arssonar, en hann hafi neitað faðern-
inu, þar til fyrir lá blóðrannsókn og
eiöur stúlkunnar. Hreppurinn er beð-
inn að sjá um meðlag með barninu,
þar eð Bragi muni vera að fara úr
iandi. Það íylgir með, að stúlkan sé
bara 16 ára Gieldurðu, að þær séu
nokkrar óhemjur þarna i Kaup-
mannahöfn?). Þær byrja snemma að
aívegaleiða unga menn, þessar flenn-
ur. Og hvað heldur þú þeir leyfi sér
að skrifa? Þeir segja, að Ellen þessi
haldi því fram, að Bragi hafi haldið
að sér áfengi, þar til hún var viti sinu
fjær af drykkju og vissi ekki, hvað
hún gerði! Ætli það hafi ekki frekar
verið hún, sem kom honum til þess
að drekka frá sér vitið. Bragi, sem
hefur verið svo skelfing stilltur, síð-
an hann kom til Hafnar. — Sagði
Gunnar í vor, að hann hefði þurft
að senda honum helmingi meiri pen-
inga en ráð var gert fyrir í upphafi?
Þetta eru nú ýkjur, en þú getur bara
ekki ímyndað þér, hvaða ægileg dýr-
tíð er í Danmörku. Svo spyr hrepp-
stjórinn, hvort við viljum ábyrgjast
þessar greiðslur. Gunnar fór nú eitt-
hvað að malda í móinn, en þá sagði
ég nú bara: Auðvitað ábyrgjumst við
þetta, svo að blessaður drengurinn
lendi ekki í neinum vandræðum út
af þessu. Þá horfði hann eitthvað svo
skrítilega á mig, hreppstjórinn, að
mig langaði mest til þess að reka
honum utan undir. Það segir í bréf-
inu, að hún sé munaðarlaus, stúlkan,
og hafi engan að annast um sig. Þá
er nú kannski ekki að furða, fyrst
hún hefur ekki fengið neitt uppeldi,
stúlkukindin, þó að illa fari. Svo sér
maður svo sem á öllu, hvernig upp-
lagið er, fyrst hún er að sverja upp
á mann, sem hún hefur náttúrlega
enga sönnun fyrir, að ........... Já,
hvernig heldurðu, að hún fari að vita
það, fyrst þetta er svona manneskja.
— Svona hvernig? Nú auðvitað laus-
lætisdrós, sem lokkar jafnvel saklaus-
ustu menn til við sig, — fyrst hún
tældi annað eins stillingarljós og
hann Braga ......... Hvað, ertu að
Framhald á bls. 28.
þessi hotia
fev vétt a&.
Ftir heita baðið, þegar öll öndunarop húðarinnar
ru opin, er gott að bera rækilega NIVEA-smyrsl
allan líkamann og nudda síðan — jafnan í
ttina frd hjartanu-. pað örvar blóðrósina, og
ucerítið í N IVEA-smyrslunum getur smogið inn
húðina. Slíkt NIVEA-bað er undursamlega heil-
usamlegt fyrir unga og aldna.
5ott er að nota NIVEAI
VIKAN
23