Vikan - 07.01.1960, Side 28

7 símtöl
og I sendibréf
Framhald af bls. 23.
hlæja? — Varst að hósta? Það sjá
svo sem allir, þetta er ein af þeim
manneskjum, sem lifa af þvi að leggja
snörur fyrir karlmenn. — Ha? Bragi
enginn engill heldur? Heyrðu, Beta,
hvað hefur drengurinn eiginlega gert
þér? Hvernig stendur á því, að þú
getur aldrei litið hann réttu auga?
Ég þekki nú líklega drenginn minn
betur en þú. En maður veit það svo
sem, það eru margar freistingarnar í
stórborginni, og götustelpurnar hafa
úti öll spjót. — Veit ég, að Þetta er
götustelpa? O, maður getur nú lagt
saman tvo og tvo. Hvers vegna held-
ur þú þá, að hún sverji upp á hann?
Finnst þér kannski ekki agalegt að
sverja svona nokkuð? — Ekki, ef ekki
hefur verið um annan að ræða? Nú,
hvað er þetta, manneskja, hvernig
veizt þú, að ekki hafi verið um ann-
an að ræða? — Nei, það stóð ekkert
um það í bréfinu, en það má nú svo
sem geta sér nærri. — Þvi þá það?
Nú, eins og hún hafi ekki alveg eins
getað verið með öðrum eins og hon-
um Braga? Fyrst hún gat afvegaleitt
hann, þá hefur hún sjálfsagt ekki
verið í vandræðum með þá, sem ekki
voru eins fastir fyrir og hann Bragi.
— Hvað er þetta, þú ert bara alltaf
hlæjandi? Finnst þér þetta svo hlægi-
legt? — Grátlegt! O-jæja, það er nú
kannski fullmikið sagt. Annað eins
hefur nú skeð og að stúlka verði
ólétt. Hann Gunnar, hann tekur
þetta nú óþarflega nærri sér. Við
TRAUST MERKI
Heildsölubirgðif
EGGERT KRIST3ANSSON & CO. H.F.
Slmi 1 14 00
H01LAND
vorum að ræða þetta mál i gærkvöld.
Gunnar stakk nú upp á því að bjóða
stúlkunni aö eiga barnið hjá okkur
og taka það svo í fóstur. Gunnar
segir, að við verðum hvort sem er
að gefa með því. Það er nú náttúr-
elga bara vitleysa, því að þegar hann
Bragi er orðinn þekktur málari, þá
.... Nú, þú ert bara alltaf hlæj-
andi. Það er svo sem gott þú skemmt-
ir þér. — Hvað, hósta? Það er naum-
ast, þú ert kvefuð! ...... En svo
erum við náttúrlega amma og afi
barnsins, eða svo er manni sagt. Og
ekki getur blessað barnið gert að því,
þó að móðirin sé svona .... svona
lauslætisdrós. — Hvað segirðu? Þarf
tvö til. Veit ég það, en þú þekkir þær
nú ekki mikið, þessar Kaupmanna-
hafnardrósir. — Þekki ég þær ekki
heldur. Þú ert bara farin að mæla
þessum bredduskap bót! — Sé ég
aldrei neina galla á Braga! O, jú,
góða mín, enginn er alfullkominn, —
en ég þori að ábyrgjast, að hann hef-
ur ekki átt upptökin að þessu sam-
bandi. Nei, svo vel þekki ég hann
Braga minn. — Ha? Já. við erum að
hugsa um að bjóða henni þetta, ef
hún þá þiggur það. — Hvað segir
Bragi sjálfur um þetta? Æi, hann er
nú alltaf svo ónýtur að skrifa. bless-
aður. — Ekkert bréf. Nei, það er nú
orðið nokkuð síðan við fengum bréf
frá honum. -- Æi, ég man þaö ekki.
Ætli það séu ekki svona fimm, sex
mánuðir. — Ekkert frétt frá honum
siðan? Jú, við fáum alltaf skeyti frá
honum, þegar hann vantar peninga.
Já, það er skolli erfitt með þessar
yfirfærslur. Jæja, nú er Gunnar kom-
inn af skrifstofunni og nú má ég
ekki vera að þessu snakki lengur.
Vertu bless, elskan, og láttu nú sjá
þig bráðlega.
—O—
Já, halló. Já, það er Anna Ert það
þú, Beta? Hvað segirðu þá til? —
Svona sitt af hverju. — Hvernig ég
hef það? — Jú, þakka þér fyrir. —
Já, það er rétt, — þau fóru á fimmtu-
daginn. — Nei, þau koma ekki aftur.
— Litli kútur? Nei, hún vili ekki
skilja hann við sig. Líkaði mér ekki
vel við hana? Jú, þetta var indæiis-
stúlka, prúð og geðþekk. Ég held ég
hefði getað fyrirgefið henni, hvernig
hún fór með hann Braga minn. —
Nei, hún vill aldrei minnast á hann.
En miklum stakkaskiptum hlýtur
manneskjan að hafa tekið. frá því
að hún tældi hann Braga út i þetta.
— Litli kútur líkur mér? Já. finnst
þér ekki? Það segja ailir, að hann sé
lifandi eftirmyndin mín. — Já, það
veit guð, að ég sakna þeirra. —
Heimþrá? O, ekki bar nú mikið á
þvi. — Hvers vegna? Ja, ef ég á að
segja þér alveg eins og er, þá gat
hann Bragi minn ekki hugsað sér,
að þau væru á heimilinu, þegar hann
kæmi heim. Finnst þér það nokkur
furða? Hugsaðu þér bara, eftir það
sem drengurinn var búinn að þola
hennar vegna. — Hvað segirðu? Hún
meira? Hún mátti nú teljast heppin
að eiga þetta barn með honum Braga
minum frekar en einhverjum ótindum
rónanum. Það er nú svo sem nóg af
þeim í henni Kaupmannahöfn. —
Rak ég Þau? Ónei, ekki gerði ég það
nú Ég bara sagði henni frá þvi, að
hann Bragi vildi ekki koma heim,
meðan þau væru á heimilinu. Þá
sagði hún, að þá væri bezt, að þau
færu. Og svo fóru þau á fimmtudag-
inn áleiðis til Danmerkur. Eg verð
að segja það alveg eins og það er,
að ég sakna þeirra bara mikið. Og
hann Gunnar, hann er bara eyðilagð-
ur. Hann hafði svo mikið uppáhald
á litla kút. Ég mátti beinlínis fara f
hart við hann Gunnar. Hvað held-
urðu, að hann hafi sagt? Það er al-
veg agalegt. — Mér er fjandann sama,
þó að strákskrattinn komi aldrei
heim, sagði hann. Hugsaðu þér nú
þetta! Ég varð að taka hann alvar-
lega i gegn, áður en hann gaf sig.
Svo kom blessaður drengurinn heim
í fyrradag. — Ha, hvað segirðu?
Heimsótti þig í gær? Jæja, í fyrsta
sinn, síðan hann varð fullorðinn. En
gaman! Fannst þér hann ekki mynd-
arlegur? — Tókstu ekki sérstaklega
eftir þvi? Hvar hefurðu augun,
manneskja? — Pantaði kaffi hjá þér.
Já, hann er vanur að ganga beint
framan að hlutunum, drengurinn sá.
— Gafst honum svo kaffi. — Nú,
vildi endilega rjúka af stað, strax
og hann var búinn að renna úr boll-
anum. Já, það er kvikasilfur í rass-
inum á honum, blessuðum. — Hvað
segirðu? Voru horfnar fimm hundr-
uð krónur úr veskinu þínu? Góða,
hvar heldurðu, að þú hafir týnt Þeim?
Voru í veskinu, áður en Bragl kom
inn í stofuna? En hvernig ....?
Heyrðu, Beta, þú ert þó líklega ekki
að gefa í skyn, að Bragi .... ? Segir
bara frá staðreyndum. Je minn góð-
ur, Beta, þú ert þó ekki .... Þú
heldur þó ekki, að Bragi hafi tekið
peningana? Nei, nú er mér nóg boðið!
Ég hef lengi vitað, að þú hefur horn
í síðu aumingja drengsins, en aldrei
hefði mig grunað, að þú værir svona
innrætt! Að þetta skuli vera mágkona
manns, þetta .... þetta .... — Finnst
ekki rétt að þegja yfir því? Þú, þú,
andstyggðar-nornin þín. — Hvað ég
sagði? Andstyggðar-nornin þín!
—O—
Djúpafirði, 1. september 1959.
Fröken Elisabet Helgadóttir.
Hjálagt sendast þér kr. 500.00 —
ekki þannig, að ég viðurkenni hina
andstyggilegu aðdróttun þína i sím-
anum í gær. Annaðhvort hefur þú
týnt 500 krónunum eða þú, sem mér
er nær að halda, segir þetta til Þess
að koma drengnum i bölvun. Þú hef-
ur alltaf hatað hann, guð má vita
hvers vegna En fyrst þú ert i þessu
aurahraki, þá gef ég þér þessar krón-
ur, en gættu þess, að ef þú ferð að
bera út einhverjar lygasögur um
Braga, þá skaltu fá að standa við
þær fyrir dómstólum. Verður þá ekki
tekið neitt tillit til skyldleika eða
tengda. Vona ég, að með þessu bréfi
séum við skildar að skiptum fyrir fullt
og allt.
Anna Halldórsdóttir.
Taugatrekkjandi
úraviðgerðir
Framih. af bls. 19.
bræður hanga klukkur af fjölda-
mörgum gerðum. Þar eru jrjauks-
klukkur og klukkur með rósóltri
postulínsumgerð. Þar eru vekj-
araklukkur, stofuklukkur ýmiss
konar og sandur af úrtim. Ef
maður hlustar eftir þvf, þá heyrir
maður margar og ólilcar tegundir
af tifi; það rennur saman i lágt
suð.
— Þetta er vanþakklátt starf,
segir Garðar. — Maður er þreytt-
ur eftir daginn. Stundum sækir
fólk ekki úrin, sem við höfum
verið að gera við. Við seljum þau
þá upp í viðgerðarkoslnaðinn
eftir 0 mánnði, og það er venju-
lega mjög auðvclt. En þvi er ekki
að neita, að úrsmíðar gcta vcrið
sæmilcgur bisnis, ef maður cr
hcppinn með slað. if
28
yiKAN