Vikan - 16.06.1960, Blaðsíða 10

Hver verður
ÞaS var um hádegisbilið að við fórum
niður í Regnboga i Bankastræti í þeim
erindagjörðum að hafa tal af ungfrú
Sigrúnu Ragnars, sem vinnur þar að af-
greiðslustörfum. Iiún er ein af þcim, sem
keppir um titilinn „Sumarstúlka Vikunn-
ar 1960“ og þið sjáið hana á forsíðu blaðs-
ins í allri sinni dýrð.
Við höfðum þá ánægju að borða með
ungfrúnni, og það kom í ljós, að hún er
ekki háöldruð, veröur 18 ára i júlí næst-
komandi. Hún fæddist hér i Reykjavik á
stríösárunum, en foreldrar hennar fluttust
síðar til Akureyrar og þar áttu þau heima
i þrjú ár. Síðan lá leiðin aftur til Reykja-
víkur og nú eiga þau heima á Ljósvalla-
götunni — við þriðja ljósastaurinn.
— Ertu kannski einbirni?
— Ég á tvö systkini, eldri systur og
yngri bróður.
— Jæja, það var gott. Hefurðu kannski
eitthvað verið í skólum?
— Svolítið, -—■ ég var í Gagnfræðaskóla
Vesturbæjar og lauk víst prófi þaðan fyrir
tveim vorum.
— Saklaus og sextán ára, — og auðvitað
farið að vinna fyrir þér.
— Þá byrjaði ég hjá Mjólkursamsöl-
unni; var í mjólkurbúðum við afgreiðslu.
— Það hefur náttúrlega verið einn
hryllingur.
— Nei, nei, en ...
— Tilbreytingarrikt og skemmtilegt,
eða hvað?
— Það er nú ómögúlegt að vera svo
mikill hræsnari að segja það. Það var
mjög tilbreytingarsnautt.
— Og kerlingarnar stundum skapvond-
ar á morgnana.
— Já, en misjafnlega eins og aðrir.
— En þú hefur bara sungið og leikið
við hvern þinn fingur.
Framhald á bls. 26.
— Ég hef sérstakt yndi af blómum, segir
Sigrún og hér er hún að vökva þau í
stofunni heima hjá sér við Ljósvalla-
götuna.

— Ekkert alls ekki
trúlofuö -
segir Sigrún Ragnars
sem er önnur í röðinni
af fimm stúlkum,
sem keppir um
ofangreindan titil.
Sigrún Ragnars ætlar að
fara utan, þegar hún getur
komið því við, og læra
snyrtingu. Síðar ætlar hún
ef til vill að leggja fyrir
sig leiklist.
/ Sigrún vinnur afgreiðslu-
l störf í snyrtivörudeild
I Regnbogans í Bankastræti
m og veit nákvæmlega hvar
■ nærandi andlitskrem og
1 augnabrúnaliturinn er í
* hillunni.
Revían á að byrja eftir
hálftíma og ég á eftir að
komast niður í Sjálfstæðis-
hús. Svo hneppir hún káp-
unni upp í háls, því það er
víst kalt úti og það er óhollt
fyrir söngvara að fá kuld-
ann ofan í hálsinn.
Það er sjaldan næði, segir Sigrún, en
þá sjaldan það gefst, er gott að láta
fara vel um sig og grípa í prjónana
10
VIK A í