Vikan - 16.06.1960, Síða 19

— Eru brögð að því, að gestir
verði ofurölvi hérna inni á barn-
um hjá þér?
— Nei, það kemur varla fyrir.
— Segðu okkur, Theódór —• er
gestum óheimilt að drekka ,,sjúss“,
sem þeir hafa keypt inni á bar,
í öðrum salarkynnum hússins —
og öfugt?
— Það er að minnsta kosti ekki
vel liðið af þjónum, þótt segja
megi, að erfitt sé að fyrirbjóða
gestum að drekka vin, sem keypt
er af húsinu, hvar inni á veitinga-
staðnum sem þeir helzt kjósa.
— Er eitthvað til i því, sem
maður heyrir svo oft, að þjónar í
veitingahúsum velji fólkið á borð-
in — að þeir geymi beztu borðin
fyrir þá, sem þeir vita að munu
mikið verzla?
— Það er auðvitað alltaf hætt
við því, þar sem þjónanna eina
kaup er prósentur af sölunni.
Annars veit ég ekkert um þetta —
ég hef ekki með nein borð að
gera.
—- Hvaða víntegund myndir þú
ráðleggja okkur að drekka, ef við
ætluðum að drekka okkur fulla
hérna á barnum á sem ódýrastan
hátt?
— Það er ekki gott að segja.
Reynið bara að komast að því
sjálfir!
„Hvar er ég,
hvað hefur komið fyrir"?
Sophia
Loren
Hver gæti þetta avo aem verið
nema hin óvitljafnanlega Sophia
Loren. ÞaB kemur heím, sem einhver
gdfaður maSur hefur sagt, aO vlrki-
le.aa f'ögur kona missi aO engu feg-
uró slna. hveriu sem hún klceöist,
jafnvel fiótt 7inS væri strigavoki.
Kannski er 7>aS hó vegna þess. aS
maOur veit um hinar fróbœru linur
Sovhiu. aO m.anm finnst þaS allt. (
<7i. hóf.t hii.n sé i karTm.annandtt.f5t-
um. sem, eru hó annars heldur ókTæSi-
Teaar fUkur. ÞáS mœtti hál.da, aS
Sovhía hefSi gist hid skipstjóra aS
hessu sinni. hvl jakkinn hans hangir
fvrir ofan hana og þaS kemur ekki
tiT nokkurra mála, aS Sovhia sofi í
svona náttfötum. Hún hefur TikTega
orSiS aS fara á fœtur tiT þess aS hita
te handa skípstjóranum og þá hefur
hún brugSiS sér í náttfötin hans.
Annars viTjum viS ekki hálda þvi
fram, aS Sophia taki fram hjá manni
slnum, ítalska Teikstjóranum Carto
Ponti. Nei, öOru nœr, hún ku vera
svo einstákTega trygg og trú.
Á neSri myndinni er heTzt aS sjá,
aS hún hafi \hætt sér einsömul i blT-
túr og siOan sprungiS undir bíftik-
inni. Allir vita, hvaS kvenfóTk gerir
undir þess háttar kringumstœSum —
þaO er aS segja, ef þaB er nægilega
fáltegt tiT þess aS ráÓiS dugi. En sem
sagt, þær gera sig örTltiS óhreinar
um hendur og setja kannski eins og
eina kTessu á nefiO, en síSan setjast
þær einfáldlega á varadekkiO og
horfa ráöþrota út i ToftiÖ. ÁSur en
varir kemur einhver riddarálegur
kaválér og ef hann sér aS daman muni
vera hin huggulegasta skvísa, þá er
hann ekkert nema hjálpsemin og
vraadekkiö veröur komiö undir bíl-
inn aö litilli stund liöinni. Hvort hann
vilt svo hafa eitthvaö fyrir snúö sinn,
er svo önnur saga. Viö skulum vona,
aö einhver aki fram hjá Sophiu Loren
þarna á vegkantinum og ef hann sér
þessa einstöku fótleggi, þá getum viO
gengiö út frá þvl sem vlsu, aö hann
veröur snöggur aö hemla. ir
f skemmtiþætti einum heyrðum við nýlega einn
gárungann tala um „Flosaveturinn mikla". Og
allir vita hver er ástæða þessarar hugmyndar. -—
Flosa Gunnlaug Ólafsson kar.nast flestir bæjar-
búar við. aðallega gegnum útvarpsviðtækið, en
hann hefur undanfarið verði mjög á dagskrá, jafnt
sem virkur þátttakandi í leikhúslífi bæjarins og
sem útvarpsmaður. Við vorum á skemmtigöngu
fram með t.iörninni, er við rákumst á þennan um-
talaða heiðursmann.
— Sæll, Flosi, ekkert að djobba I dag?
— Ég geri aldrei neitt — þarf þess ekki.
— Nokkrar nýjar hugmyndir í kollinum?
— Já, ein alveg stórkostleg — á ég að selja
ykkur hana?
— Hvernig hijóðar hún?
— Fara í bíó klukkan fimm, eruð þið með?
— Já, ef við fáum að bjóða þér. Er ekki mikil
aðsókn að Ástum i sóttkví?
— Ja, það er nú með mig eins og blaðamenn
Timans, ég hef aldrei komizt inn á sýningu, ösin
hefur verið svo mikil.
— Ertu með eitthvað nýtt í uppsiglingu?
— Eg veit ekki. Ég tek nú ekki að mér hvaða
stykki sem er.
— Nú?
—- Ég hef sett mér það takmark að setja ekki
upp neitt leikrit, nema hægt sé að koma þar inn
þessari sigildu setningu: „Hvar er ég, hvað hef-
ur komið fyrir?"
Höfundur
„asna ns"
Þegar talað er um Tedda
„bartender" vita allir, við hvern
er átt, enda hefur Theódór
Ölafsson, eins og hann heitir
fullu nafni, staðið innanbars á
Hótel Borg í fimm ár, eða allt
frá því að barinn á Borginni
var opnaður. Við litum við hjá
Tedda einn daginn og spjölluð-
um við hann um daginn og
veginn yfir einu glasi af
engiferölid), og byrjum auð-
vitað á þessari sígildu spurn-
ingu:
— Hvað hefurðu starfað
lengi hérna?
— Ég byrjaði hér árið 1939
og þá auðvitað sem lærlingur,
tæplega 16 ára gamall. Vann
síðan öll venjuleg þjónsstörf
hérna í veitingasölunum til
ársins 1955, en þá gerðist ég
barþjónn.
—■ Og hefur ekki margt
skemmtilegt á daga þína drifið
þessi ár hér á Borginni?
— Ja, þetta er náttúrlega
eins og hver önnur vinna, en
kannski tilbreytingaríkari —
maður er alltaf að sjá ný og
ný andlit og heyra nýja brand-
ara. Annars eru vintegundirnar
sem menn drekka hér yfirleitt
mjög fábreytilegar.
— Er ekki mikið drukkið af
þessum svokallaða „asna“?
— Jú, hann virðist lengi ætla
að tolla í tízkunni. Áður var
tiltölulega lítið drukkið af
vodka og þá á annan hátt —
öðruvísi blandað. Annars má
ég segja að Þessi mikla „asna“-
drykkja hafi byrjað hér á
barnum hjá mér, og má vel
vera, að ég sé einmitt höfundur
þessarar asnalegu nafngiftar.
— Hefurðu dvalizt eitthvað
erlendis?
— Ég var á hótelskóla í
Sviss fyrir nokkuð mörgum ár-
um. Þrjár deildir voru í skól-
anum — þar var deild fyrir
íramreiðslumenn, matsveina og
svo var kennd þar hótelstjórn.
Þessi skóli er talinn einn hinn full-
komnasti í heimi á þessu sviði, og
var þetta sex mánaða nám, sem
ég stundaði við skólann, mér að
miklu gagni. Og núna s.l. haust
var nokkrum barþjónum héðan frá
Islandi 'boðið á mót í Kaupmanna-
höfn, þar sem hittust barþjónar
úr mörgum löndum heims. Þar var
meðal annars háð keppni um það,
hver gæti blandað bezta kokkteil-
inn, og sigraði þar Þjóðverji sem
ég man nú ekki hvað heitir. En
uppskriftina man ég — hún var
svona:
% greip-djús, % Bacardi,
% Cointreau, kirsuber.
— Hafa barþjónar erlendis fé-
lagsskap með sér utan hinna
venjulega þjónafélaga?
— Já, alls staðar. Enda er það
talið heppilegra, þar sem störf bar-
þjóna er að mörgu leyti sérstæð.
— Hafið þið kannski í huga að
koma á slíkum samtökum hér
heima?
—■ Já, það hefur verið rætt um
það mál, en ekki hægt að segja
um að svo stöddu hvenær það
verður. ; ; | S|(]
— Hvernig eru vinnuskilyrðin
hérna á Borginni?
—■ Þau eru ágæt. Reyndar er
barinn heldur lítill, en það stend-
ur víst til bóta núna á næstunni.
,,Bifreiðinni var
ekið á skipið
og tr/ggingafélagið
varð að greiða
bætur
.. bíll, sem ók inn um búðar-
glugga, og að sjálfsögðu kom
fram krafa um bætur á hinum ýmsu
vörum í búðarglugganum, sem fyrir
bifreiðinni varð, en svo kom einnig
krafa frá tveimur mönnum, sem
sváfu i sama húsi, um bætur fyrir
röskun á svefnfriði.
Við fórum niður á Klapparstíg og
ætluðum í heimsókn á biljarðstof-
una á númer 26, en lentum
óvart einni hæð ofar og sitj-
um nú inni á einni skrifstofunni í
Vátryggingarfélaginu h.f. og hlust-
um á menn segja frá ýmsu skemmti-
legu og — leiðinlegu sem kemur
fyrir i tryggingarmálunum.
„í gamla daga voru það óskráð
lög — og reyndar skráð á tímabili
— að þegar brann ofan af einhverj-
um bóndanum, þá lagði hver bóndi
í sveitinni fram sinn skerf til hjálp-
ar, eina kú, einn hest af heyi o. s.
frv. En það er einmitt þetta, sem
tryggingarfélögin gera — þau sam-
eina hjálpina fyrirfram á einn stað
til að vera tilbúin að veita aðstoð
þeim, sem verður fyrir óhappi. En
það er stundum eins og fólk sjái
mikið eftir þeim peningum, sem það
þarf að borga í tryggingariðgjöld —
þangað til það verður fyrir ein-
liverju tjóni. Þá reyna allir að fá
eins mikið úr tryggingunum og
mögulegt er — og jafnvel meira.
Annars eru iðgjöldin hlægilega lág,
miðað við öryggið, sem trygging
gefur — ársiðgjald af 100.000 króna
innbústryggingu er svipað og verð
á einni flösku af brennivíni.
„G'engur stundum erfiðlega að
komast að samkomulagi við kröfu-
hafa?“
„Það gengur nú yfirleitt vel ■—
það er helzt í sambandi við bifreið-
ar, sem eitthvað ber á milli. Það er
nú nokkuð óvenjulegt að bifreið og
skip lendi í árekstri saman, en þó
kom það fyrir fyrir nokkrum árum.
Bílstjóri nokkur ók niður á hájfnar-
bakka, en af einhverjum ástæðum
keyrði hann fram af bakkanum og
á skip eitt sem lá þar upp við. Bæði
farartækin skemmdust nokkuð —
að minnsta kosti varð tryggingar-
félagið að greiða skipafélaginu
nokkrar bætur fyrir skemmdir á
skipinu.
„Ef við höfum tryggt innbú hjá
ykkur — svo brennur ofan af okk-
ur kofinn — getum við þá komið
hingað samdægurs og fengið greidda
tryggingarupphæðina ? “
Fram'hald á bls. 26.
Nokkrir sem vinna hjá Yátrygginga-
félaginu h.f.: Eyjalín, símastúlka;
Ólafur Finsen, framkv.stj.; Guðrún,
vélritunarstúlka; Gísli, skrifstofu-
stjóri; Gunnar, bifreiðaeftirlitsmað-
ur, Magnús J. Túlíníus og Katrín
Kolbeins, vélritunarstúlka.

18
VIKAN VIKAN
19