Vikan - 16.06.1960, Blaðsíða 26

Slgrún Ragnars.
Framh. af bls. 10.
—• Ekki í búðinni ... ég meina
að ég söng ekki þar. Það byrjaði
seinna. Þá var auglýst eftir söng-
kröftum i Silfurtunglinu. Það komu
sex krakkar og létu reyna sig og
þar á meðal ég. Yið sungum í síð-
degiskaffitímanum og ég varð edg-
inlega ein eftir af þessum hópi. Svo
var nokkurt hlé á söng um tíma,
unz ég byrjaði í Breiðfirðingabúð
í nóvember í haust.
— Á gömlu dönsunum.
— Já, það er líka sungið á gömlu
dönsunum.
— Og svo fórstu í Reviuna í
Sjálfstæðishúsinu.
— Já, ég hljóp eiginlega í skarð
fyrir aðra, sem forfallaðist, og byrj-
aði þar af leiðandi seinna en hinir.
— Er svona revíuleikur betri en
dægurlagasöngur?
— Mér finnst það miklu skemmti-
legra. Það er meiri leikur og svo er
félagsskapurinn svo ágætur.
— Þú hefur þá áliuga á ieiklist?
— Mig langar mjög mikið til þess
að læra að leika seinna meir.
— Þú dansar þarna í reviunni,
— hefurðu lært dans?
Ég hef verið í ballett og
spænskum dönsum hjá Jóni Valgeir.
— Það hlaut að vera. Ætlarðu
ekki á grautarskóla líka?
— Nei, ég lield ég geti lært að
búa til hafragraut heima.
— Það á sem sé ekki að verða
mikil tiibreyting í matseldinni hjá
þér. Þú ert kannski trúlofuð.
— Nei.
— Alls ekki?
— Ekkert alls ekki, — ég segi
bara nei.
— Þýðir það eitthvað pínulítið
trúlofuð?
— Engar nærgöngular spurning-
ar hér.
— Ókei, þá skulum við tala um
annað. Þú hefur kannski einhver
merkileg framtiðarplön.
— Það gæti verið. Ég hef til
dæmis mikinn áhuga á því að
fara utan og læra snyrtingu. Kannski
fer ég svo seinna í leiklist, ef það
kennir i Ijós, að ég hafi hæfileika.
— Hefurðu von um að komast
bráðlega til útlanda?
— Kannski á næsta ári.
— Þú hlýtur nú að auðgast á því
að vinna á tveim stöðum.
— Ég lána foreldrum inínum
allt, sem ég vinn inn. Við erum að
byggja suður í Kópavogi.
— Þetta er bæði óvenjulegt og
til fyrirmyndar. Er þetta langt kom-
ið hjá ykkur?
— Við vonumst til að geta flutt
í sumar.
— Og þú hefur kannski verið að
vinna þar sjálf?
— Ég hef reynt að hjálpa eftir
megni.
— í hvað fara annars frístund-
irnar?
— Hvaða fristundir? ... ég verð
mjög sjaldan vör við þær. Ég er
oftast upptekin fimm kvöld í viku
... alltaf á spani.
— Þú lest þá líklega ekki mikið.
— Ég hef mjög gaman af því að
lesa bækur, en það þarf tima til
þess líka. »
Svo var timinn útrunninn, sem;
hún hafði til umráða í hádeginu, og
við sáum á eftir henni inn fyrir
glervegginn. Og innan skamms var
hún komin í hvita sloppinn og far-
in að afgreiða varalit og hár-
greiður. ★
Hús og
húsbúnaðar
Framhald af bls. 11.
ruggustóll með fótaskemli, skrif-
borð með vínskáp og bókahillu
á baki og svefnsófi í barnaher-
bergi. Teppið frá Axminster var
þægilegur og hlutiaus bakgrunnur og
gluggatjaldafestingin var nýstárleg,
en ekki þannig úr garði gerð, að
hægt væri að draga fyrir gluggana.
Það skiptir að sjálfsögðu engu máli,
en þá verður að minnsta kosti að hafa
rimlatjöld fyrir þeim. Ljósabúnaður-
inn var með því betra, sem hér hefur
sézt. Margir höfðu orð á slæmu skipu-
lagi á svefnherbergjum, þar sem geng-
ið var gegnum barnaherbergið inn í
hjónaherbergið. Það getur gengið,
meðan börnin eru ung, en þegar þau
fara að stækka og fara að taka fé-
laga sína heim með sér og vilja vera
út af fyrir sig, þá er þetta skipulag
ófært. 1 því tilfelli væri varla hægt
að bjarga málinu á annan hátt en
gera dyr inn i hjónaherbergið úr
stofunni.
Sýningar sem þessi geta haft stór-
kostlegt menningarlegt gildi, ef vel
tekst. Hins vegar er augljóst, að
ábyrgðarhlutinn er gifurlegur, ef um
smekkleysu er að ræða. Fólk sækir
mjög mikið þessar sýningar á happ-
drættisíbúðum DAS, og er ekki
vafi á því, að margir sækja þangað
hugmyndir, sem þeir reyna síðar að
útfæra heima hjá sér. Einu sinni
kom það fyrir, að forljótum gibslista
hafði verið komið fyrir í kverkum á
happdrættisíbúð, sem sýnd var við
Kleppsveg. Sem betur fer, hefur
það ekki komið fyrir aftur og óhætt
er að segja, að frágangur á þessum
íbúðum verður listrænni með hverju
ári. Þeir, sem standa fyrir svona
sýningum, eru á vissan hátt að
ala þjóðina upp og „gefa línuna"
eins og það er kallað. Það er
skylda þeirra að fylgjast vel með þvi,
sem gerist í byggingarlistinni hvar sem
er í heiminum. Þeir hafa tækifæri
til þess að kynna nýjungar og útrýma
gömlum smekkleysum, sem lengi hafa
loðað við, af því að einn apar eftir
öðrum. Það er ekki annað sýnt en
þetta mál sé á réttri leið, og þátturinn
Hús og húsbúnaður óskar forráða-
mönnum sýningarinnar við Hátún til
hamingju með árangurinn. G.
★
Bifreiðinni var
ekið á skipið
Framhald af bls. 19.
„Ja — fyrst þarf að athuga, hve
mikið tjón hefur orðið og hvort lög-
reglan hefur gert skýrslu um brun
ann, hver upptök elusins voru og
yfirleitt allar upplýsingar, sem
nauðsynlegar mega kallast. En oft
liafa menn fengið greiddar hætur
strax daginn eftir — að minnsta
kosti einhvern hluta tryggingarupp-
liæðarinnar.“
„Grunið þið kröfuhafann stundum
um græsku, — að hann hafi jafnvel
kveikt i sjálfur?
„Nei, yfirleitt er það nú ekki. Þó
kom það fyrir einu sinni, þegar
átti að fara að greiða bætur fyrir
brunatjón, að einn tryggingarstarfs-
maðurinn fékk grun um, að ekki
væri allt með felldu og stöðvaði
greiðsluna. Tók hann svo sjálfur að
sér leynilögreglustarfið og eftir
mikið stúss og mikla fyrirhöfn upp-
lýsti hann málið fullkomlega. Og
það kom í ljós, að í þessu tilfelli
hafði tryggingartaki sjálfur verið
valdur að brunanum.“
„Og sá hefur líklega ekki fengið
mikið út úr ykkur?“
„Nei, ég held, að íkveikjur séu anzi
hæpið gróðabragð. Annars kom einu
sinni fyrir atvik, sem er gott dæmi
um það, hve langt bótakröfur geta
gengið. Maður nokkur missti af
strætisvagni einhvers staðar hérna
fyrir innan hæ og ætlaði að
stöðva bíl, sem kom þarna að, með
því að veifa honum. En maðurinn
hefur víst staðið heldur innartega
á brautinni, því að hann kom daginn
eftir til tryggingarfélagsins, sem
billinn var tryggður hjá, og heimt-
aði háar skaðabætur fyrir smá-
skeinu, sem liann hafði hlotið á
höndina við þessa misheppnuðu
tilraun.“ ★
koma mér heim.
26
V IK A N