Vikan - 10.11.1960, Blaðsíða 32

Kökur í saumaklúbb
Framhald af bls. 1(5.
urium. Fryst í sama móti og kakan
var bökuð í. Rátt áður en kakan er
borin fram er hún bleytt upp með
jarðarberiasafa og jarðarber látin
ofan á. ísnum hvolft yfir, skreytt
með rjómatoppum og jarðarberjum.
Fallegt er að rífa súkkulaði yfir.
FURSTAKAKA.
185 gr smjörlíki, 125 gr sykur,
250 gr hveiti, 1 tesk. lyftiduft,
1 eggjarauða, 1—2 msk. mjólk
eða rjómi, 1 eggjahvíta, 80 gr
flórsykur, 100 gr kókosmjöl.
Hveiti, sykri og lyftidufti er
blandað saman. Smjörlikið skorið í
með linif. Vætt í með eggjarauðunni
og mjólkinni. Látið bíða á köldum
stað um stund. % hl. deigsins eru
flattir út og iátnir í botn og barma
mótsins (testu-móts). Eggjahvitan
er stífþeytt, flórsykri og kókosmjöli
blandað saman við. 1—2 msk. af
góðri sultu látið yfir deigið í mót-
inu, þar ofan á kókosmassinn og
síðan deigið, sem eftir er og áður
hefur verið flatt út. Skorið í
strimla og fléttað yfir. Smurt með
eggi. Bakað við hægan hita neðar-
lega í ofninum.
BÓNDAKÖKUR.
300 gr hveiti, 75 gr kókosmjöl,
200 gr sykur, 1 tesk. sódaduft,
200 gr smjörlíki, 2 msk. síróp,
1 egg.
Hveiti, kókosmjöli, sódadufti og
sykri blandað saman. Smjörlikið
niulið í. Vætt í með sírópinu og
egginu. Hnoðað í lengjur, sem eru
iátnar bíða á köldum stað um stund
og síðan skornar í sneiðar. Bakaðar
Ijósbrúnar við góðan hita.
SAUMAKLÚBBATERTA.
3 egg, 100 gr hnetur, 100 gr syk-
ur, 100 gr súkkulaði, 1—2 mat-
skeiðar hveiti, 14 tesk. ger.
Egg og sykur þeytt saman. Ilnet-
ins, þar innan við smátt saxaður
laukur og í miðjuna hálf skurn
me.ð hrárri eggjarauðu. Failegt er
að.,'strá karsa, dill eða steinselju á
samskeytin milli síldarinnar og
lauksins ,ef það er fyrir hendi, ann-
að hvort nýtt eða þurrkað. Síldina
má einnig saxa ef vill. Gott, sem
fyrsti réttur til miðdegisverðar eðai
með smurðu brauði.
LITLAR SILDARRULLUR.
2 liarðsoðin egg, kryddsíldar-
eða ansjósuflök, 1 dl súr rjómi
eða majones, 2 msk. saxað-
ar rauðrófur, 4 msk. saxaður-
laukur, 1—2 tómatar.
Eggin eru skorin í báta, raðað'.
mitt á fatið og hulin með súrum,.
þeyttum rjóma eða majones;.
Síldin er rúlluð upp í iitlar rúilur
(sé notuð kryddsíld eru flökin
skorin á ská), sem er raðað ásamt
ur muldar smátt — bezt er að nota
kökukefli til þess — súkkulaðið
saxað fínt. Hveiti og geri blandað
saman við. Bakað í tveim tertumót-
um. Þeyttur rjómi hafður á miili og
í kring. Mjög gott er að setja
karamellubráð ofan á. Bökunarhnet-
ur fást í 100 gramma pökkum frá
Bamba s/f.
ÞRÍR SÍLDARRÉTTIR.
Síid er holl, góð og heimafengin.
Hún er oftast notuð sem fyrsti
réttur til miðdegisverðar, sem smá-
réttur á kvöldborðið eða ásamt öðr-
um réttum á kalt borð. í eftirfar-
andi rétti má nota hvort sem er
saltsíld, kryddsíld eða ansjósur.
SÍLD Á BRAUÐI m/ hrárri
eggjarauðu.
Hveitibrauð er mótað kringlótt,
ristað og smurt með smjöri. Mjó
síldarræma er íögð á kanta brauðs-
tómatbátum ofan á majonesinn,
iítil steinseijugrein sett i enda
hverrar rúllu. Þvi næst kemur
hringur af söxuðum rauðrófum,
iauk og yzt söxuð steinselja.
Borið fram sem fyrsti réttur til
miðdegisverðar, smáréttur á kvöld-
borðið eða á kalt borð. Með þess-
um rétti er gott að hafa rúgbrauðs-
samlokur.
SÍLD m/heitum kartöflukúlum.
Kryddsíld og saltsíld er skorin á
ská og raðað á fat, þar með eru
saxaðar rauðrófur ásamt söxuðum
lauk og saxaðri steinselju. Látið i
raðir eftir því, sem litirnir fara
bezt saman. Með síld er einnig gott.
að hafa rifin epli. Gott er að hræra
súrum rjóma saman við rauðrófurn-
ar áður en þær eru settar á fatið.
Borið fram með heitum kartöfiu-
kúlum og harðsoðnum eggjum eí
vill, en þeiro roá sleppa,
Þegar Kennedy . . .
Framhald af bls. 15.
:í tvær klukkustundir án þess að
vita, hvort þeir næðu landi á kóral-
eyjunum eða bærust til hafs. Veðrið
versnaði stöðugt. Það rigndi eins og
hellt væri úr fötu, og þeir sáu ekki
lengra en þrjá metra frá sér.
Kennedy hrópaði: „Fyrirgefðu mér,
að ég skyidi draga þig hingað út
ineð mér, George.“ Ross svaraði:
„Ég gæti kannski skammað þig
núna, en ég held ég láti það samt
vera.“
Allt i einu sáu þeir hvíta rönd
fram undan og heyrðu þrumugný,
þar sem brimið skall á kóralrifi,
Þeir liöfðu komizt út úr röstinni
og voru að nálgast eyju, og vindur
og öldur báru þá beint í átt að
brimgarðinum. En þeir gátu ekkert
annað en hangið sem fastast i ein-
trjáningnum og beðið þess, sem
verða vildi. Þegar þeir lentu í brim-
garðinum, skall á þeim feiknaalda,
sem færði Kennedy á bólakaf. í
þriðja sinn, síðan áreksturinn varð,
hélt hann, að sín síðasta sturid væri
kömin. Einhvern veginn bjargaðist
hann frá því að slöngvast á kóral-
rífið, en flaut upp i einhvers konar
hringiðu. Skyndilega fann hann, að
hann kenndi botns. Þegar hann
hafði komið sér í skjól fyrir brim-
inu, kallaði hann: „George, George
Ross!“ Enginn svaraði. Kennedy
varð skelkaður, og honum varð
hugsað til þess, að hann hafði feng-
dð Ross nauðugan til að koma með
;sér út á sundi.ð. Hann hrópaði aftur
af öllum kröftum. í þetta skipti
svaraði Ross. Hann hafði ekki verið
eins heppinn og Iíennedy, rekizt
harkalega utan í kórall og skorizt
illa á hægri handlegg og öxl. Fætur
hans, sem höfðu látið talsvert á sjá
í volki undanfajinna daga, höfðu
einnig skorizt talsvert.
Ganga þeirra frá rifinu i land
var í hæsta máta kátbrosleg. Ross
var svo sárfættur, að Kennedy varð
að leggja ár á botninn undir fætur
hans við hvert skref. Þegar þeir
komu upp í fjörusandinn, lögðust
þeir báðir niður og sofnuðu.
Þeir vöknuðu báðir snemma
morguns við einhvern torkennileg-
an hávaða. Þegar þeir litu upp, sáu
þeir fjóra myndarlega innlenda
menn standa yfir sér. Einn þeirra
ímisua U}æ8e v. iggcs 8o mnjj
,.Ég er með bréf til yðar, herra.“
Kennedy reif bréfið upp. Þar stóð
eftirfarandi: „í þjónustu Hans Há-
tignar. Til yfirforingjans, Nauru-
eyju. Ég undirritaður stjórna ný-
sjálenzkri fótgönguliðssveit, sem
starfar í sambandi við sveitir úr
landher Bandaríkjanna á Nýju-
Georgiu. Ég ráðlegg yður að fylgj-
ast með þessum innlendu mönnum
til mín. Á meðan mun ég ná tal-
stöðvarsambandi við yfirmenn yð-
ar á Rendova, og gerðar munu ráð-
stafanir til að bjarga mönnum yðar.
Lautinant Wincote. P.S. Ég mun
gera flughernum viðvart um, að þér
farið yfir Fergusons-sund.“
Kennedy og Ross fóru um borð
í bát hinna innlendu manna, sem
fluttu þá til Fuglaeyjar, til þess að
tilkynna skipbrotsmönnunum þess-
ar góðu fréttir. Þar settu innlendir
menn upp prímus og matredddu
heita máltíð úr bandariskum matar-
pökkum, sem þerroönnum eru ?etl*
_aðir. Þeir reistu skýli fyrir Mc-
*• Mahon, en brunasár hans höfðust
‘mjög illa við. Hið sama gerðu þeir
i fyrir Ross, en handleggur hans og
jföxl höfðu bólgnað mjög vegna sár-
! anna, sem hann hafði fengið af
kórallinum. Síðan létu þeir Kennedy
j leggjast á botn bátsins og huldu
1 hann með pálmablöðum, svo að
hann sæist ekki úr lofti. Á leiðinni
fhigu yfir þá um 30 japanskar flug-
'vélar, sem stefndu í átt til Rendova.
Kennedy varð mjög starsýnt á ára-
lag innborinpa manna. Það var ein-
kennilega rykkjótt, og við hvert
áratog slógu þeir árunum i borð-
stokkinn. Að lokum komu þeir á
leiðarenda. Lautinant Wincote tók
á móti þeim á ströndinni og heills-
aði þeim mjög formlega. „Sælir.
Lautinant Wincote." Kennedy svar-
aði: „Sælir. Ég er Kennedy.“ Win-
, cote sagði: „Gerið svo vel að koma
með mér upp i tjald mitt. Við skul-
um fá okkur tesopa."
Um miðja nóttina, er þeir höfðu
haft samband við bækistöðvar tund-
urskeytabátanna, sat Kennedy i
eintrjáningnum, sem hann hafði
komið í, og beið eftir tundur-
skeytabátnum, sem átti að sækja
hann og félaga hans. Bráðlega
heyrði liann fyrir fram ákveðið
merki: fjögur skammbyssuskot.
Kennedy svaraði með því að skjóta
fjórum skotum út í loftið. Þá heyrð-
ist rödd utan úr myrkrinu: „Hæ,
Jack.“ Kennedy svaraði: „Hvar í
fjáranum hefur þú eiginlega ver-
ið?“ Röddin sagði þá: „Við erum
með mat handa jiér.“ Kennedy svar-
aði: „Nei, jiakka þér fyrir samt,
ég var að enda við að borða indæla
kókoshnetu." Augnabliki siðar lagði
tundurskeytabáturinn upp að ein-
trjáningnum. Kennedy stökk um
borð, og varð þar hinn mesti fagn-
aðarfundur. Að bandarískum sið
hélt Kennedy á minjagripnum, ár-
inni, sem þeir Ross höfðu smíðað
úr kassafjölum og japanskri gas-
grimu.
Með hjálp hinna innlendu manna
gekk ferðin til Fuglaeyjar bæði
fljótt og vel, Mennirnir voru sóttir
1 land á kænu. í næturmyrkrinu
brunaði svo tundurskeytabáturinn
heim á leið með ánægða farþega.
Herlæknirinn hafði sent svolítið
koníak með til að hressa upp á hina
þjökuðu skipbrotsmenn. Johnston
fann mikla þörf á svolítilli upplifg-
un. í rauninni þurfti hann að lifga
sig upp nokkuð oft. Þegar hann
liafði lokið því, fór hann upp á þil-
far, settist þar og lagði handlegg-
ina utan um leiðsögumennina inn-
fæddu. Þeir höfðu báðir verið á trú-
boðsskóla og gátu skilið hvorir
aðra. Og í ferskum næturandvaran-
um sungu þeir saman sálm, sem þeir
kunnu allir þrír:
Jesus loves me, this I know,
For the Bible tells me so.
Little ones to Him belong,
They are weak, but He is strong.
Yes, Jesus loves me, yes, Jesus
loves me.
32 VIKAN