Vikan - 10.11.1960, Page 38

ar og þurrkað sér um nefið. Nú kom
fölleitur unglingur meö samanbitnar
varir og fílapensa í andliti. Dagný
reyndi að setja sér að horfa ekki of
mikið á hann. Nei, það gat ekki verið
hann. E’n ungi maðurinn nálgaðist,
ákveðinn og öruggur. Hann nam
staðar rétt hjá Dagnýju og gaetti ó-
þolinmóður á úrið sitt. Drottinn
minn dýri, það er vist hann, kvað
við í huga hennar.
En ungi maðurinn leit ekki við
henni. Hann leit rannsakandi kring-
um sig, og allt í einu birti yfir svip
hans. Hann tók að veifa til berhöfð-
aðrar stúlku, er kom í átt til hans
og hljóp við fót. Dagný varp öndinni
léttar.
Það var anzi leiðinlegt að standa
svona eins og uppstillt fyrir áhorf-
endur. Nú var klukkan fimm mín-
útur yfir sjö. En öllum getur seink-
að í umferðinni, það er skiljaniegt.
Allt í einu flögraði að henni hræði-
leg hugsun. Ef hann skyldi nú vera
á gangi rétt fyrir framan hana og
kærði sig einfaldlega ekki um að
gefa sig fram við hana? Auðvitað átti
hann hægt með það í öruggri vissu
þess, að ekki hafði hún hugmynd um,
hvernig hann leit út. Kannski, aö
honum litist illa á hana. Hann haföi
verið svo indæll í bréfum sínum, en
flestir karlmenn gangast mest fyrir
ytra útliti.
Dagnýju langaði mest til aö fara
að gráta, og henni hitnaði í vöng-
um. Hún kreisti litla vasaklútinn
skjálfandi höndum, er hún tók eftir
því, að íturvaxinn maður í gráum
fötum kom í átt til hennar. Hún sá
ekki vel frá sér svona gleraugnalaust.
Það var ekki fyrr en hann var mjög
nærri, að hún kenndi þar húsbónda
sinn. Hún hrökk hatrammlega viö.
Hugsa sér, — ef það skyldi nú vera
hann!
Eiríkur Bergström nam staðar og
lyfti hattinum. Hann var nærri
feimnislegur ásýndum, þegar hann
mælti:
— ÞaÖ lítur heizt út fyrir, að 8r-
lögin hafi viljaö leiða okkur saman.
Örlögin! Já, þarna kom það, hugs-
aði Dagný. Það er hann. Hún leit
óttaslegin kringum sig, eins og hana
langaði helzt til að hlaupa leiðar
sinnar. Það hlaut að vera ægilegt
fyrir Eirík að verða þess vísari, að
sú, sem hann hafði eytt sínum hlýju
tilfinningum á, var engin önnur en
hin leiðinlega Dagný Andersson, er
daglega ritaði bréf hans á skrifstof-
unni.
Ef henni hefði verið unnt að gera
sig að engu á þessari stundu, mundi
hún ekki hafa hikað við það. E'n hún
var neydd til að berjast gegnum
þetta á einhvern hátt. Eitthvað urðu
þau að segja, eitthvert strik varð að
draga yfir alla drauma og loftkast-
ala.
Eiríkur sá, hve vandræðaleg hún
varð, og honum fannst það veita sér
aukinn styrk.
— Maður gæti nærri því haldið,
að þú værir hrædd við mig, Dagný.
Er ég í raun og veru svo hræðileg-
ur, að ég skjóti ungum stúlkum
skelk i bringu?
— Nei, en ég veit ekki, hvað ég
á að segja. Þetta er bara svo undar-
legt, stamaði Dagný.
Eiríkur starði á hana. Þarna stóð
hún prúð og snyrtileg, eins og hún
var allajafna. Honum kom allt í
einu til hugar, að mikið væri hún
blessunarlega laus við uppgerð og
yfirlæti. Hann hafði alltaf fyrirlitið
hina áberandi stríðsmálningu hjá
öðrum stúlkum á skrifstofunni, fram-
hleypni þeirra og ástleitni. Dagný var
alltaf sveipuð andrúmslofti kyrrðar
og friðar. Það var eitthvað undur-
samlega róandi við alla persónu
hennar.
Og allt í einu fannst Eiríki hann
svo ósegjanlega glaður og áhyggju-
laus. Hann brosti til Dagnýjar:
— Það borgar sig ekki að berjast
við örlögin. Komdu Dagný, viltu
ekki vera stúlkan mín í kvöld?
VDK - FÚAVERJANDI LÖGUR
GRÆNN - DÖKKBRÚNN
I - 2 - og 4 LÍTRA BRÚSUM
Heildsölubirgðir:
Kristján Ó. Skagfjörð hf.
heimilistækin |haf
dóm reynslunnar
eru nýtízkuleg
létta hússtörfin
»"»■
H.F. RAFTÆKJAVERKSMIÐJAN, HAFNARFIRÐI
i. !»»> imm ilili ii ■» ilil

/nlt iiíii!