Vikan - 29.09.1960, Blaðsíða 3

og honum tilkynnt, að það væru eiginlega
ekki til neinir bílasalar — þeir sem, að því
sem hringjarinn vildi halda fram, væru rang-
lega kallaðir svo af almenningi, væru „bara
menn“, sem ýmsir kunningjar fengju til að
selja fyrir sig bíl, ef svo bæri undir, af því
að þeir nenntu ekki að standa í því sjálfir.
Þetta gerðu kunningjarnir vitanlega bara
vegna þess að þeir vissu ekki aðeins sjálfir,
að hann væri stálheiðarlegur, heldur og að
allur almenningur vissi það, og svo væri sá
hinn sami beðinn að selja annan bíl, og þann-
ig gengi það koll af kolli. Og hringjarinn
kvaðst fullyrða, að þeir sem seldu marga bíla
fyrir aðra, væru svo strangheiðarlegir, að
sVindl þekktist ekki hjá þeim, en annað væri
með þá, sem væru að braska við að selja bíl
sinn sjálfir — það veitti ekki af að hafa gát
á þeim . . .
Hnefaleikar bannaðir . . .
Kæra Vika.
Hvernig stendur á því aS linefaleikar eru bann-
aðir hér á landi, en leyfðir í öllum helztu menn-
ingarlöndum? Erum viS ekki þarna, sem oftar,
aS setja okkur á háan hest og gefa öSrum tæki-
færi til að hlæja aS okkur fyrir mont og merk-
legheit? Og liver hefur ráSið þessu, ég á viS,
hefur þjóSin sjálf nokkurntima verið spurS?
Hvernig stendur á aS nokkrir fábjánar mega
Pósturinn
skipa öllum aS gera ekki þetta, án þess aS
spyrja þjóSina? ViS crum aS minnsta kosti half
menningarþjoS a mots viS þær, sem leyfa hnefa-
leikana, svo aS þetta er bara hlægilegt. Ég hef
iSkaS hnefaleika og veit hvaS ég er aS tala um.
Virðingarfyllst,
Hnefill.
Við trúum því vel, eftir lestur bréfsins, að
þér hafið iðkað hnefaleika; trúum því líka,
þótt ekki sé það fram tekið í bréfinu, að þér
hafið einhverntíma fengið rothögg. Hvort-
tveggja finnst okkur heldur en hitt renna
stoðurn undir það að ekki sé með öllu ástæðu-
laust að banna hnefaleika. Að spyrja þjóðina
___ jú, það hefði kannski verið viðkunnan-
legra; en ætli það hefði þá ekki leitt til ósam-
komulags og cf til vill slagsmála, og svo má
það æra óstöðugan að vera sífellt að efna til
þjóðaratkvæðagreiðslu um hvað lítið sem er.
Syngja þær dauðar — og það inn
á hljómplötur?
Kæri póstur.
Ég var aS lesa það i útlendu hlaði, aS það
var stúlka, sem söng inn á hljómplötur fyrir
dægurlagastjörnu, sem var dauð, en bara eng-
inn látinn vita þaS, og stúlkan sem söng sagSi
frá þessu sjálf i greininni, en þó ekki hvaSa
stjarna þetta hefði veriS, því aS þaS sagSist
hún ekki mega, en hún fékk rosakaup. Ef þetta
væri satt, þá gæti vel veriS aS viS værum oft
að hlusta á aSra en sagt er á plötunum; mér
finnst þetta agalegt svindl og ég veit að ég hef
ekki hálft gaman af dægurlagasöng af plötum
á eftir.
Vinsamlegast.
Tortryggin.
Þetta er svo sem ekki nema eftir þeim þarna
úti. Þeir kunna á svindlið þar. Og þar að auki
styður þetta þá skoðun, sem við höfðum fyrir,
að dægurlagasöngur væri varla vænlegur til
langlífs, hvorki söngvurum né hlustendum.
Og til munu þeir, sem hafa þá skoðun að það
sé nokkurnveginn sama hvort sú stjarna, sem
inn á hljómplötu syngur, er dauð eða lifandi.
ELECTRDLLX
Odyrastur
allra lcæliskápa af
þessari stærS.
7,1 Kubikfet
Kr. 9.600.oo
t-iitun?
ELECTROLUX—UMBOÐIÐ:
Laugavegi 176.
Simi 36200.
VIJCAN 3