Fréttablaðið - 11.12.2009, Qupperneq 62

11. DESEMBER 2009 FÖSTUDAGUR6 ● fréttablaðið ● farið á fjöll
É g brá mér á rokktónleika um daginn. Þetta voru stórflott-ir tónleikar með hörkubandi
sem kynnti nýja músík af miklum
krafti og leikgleði. Ekkert upp á
það að klaga. Hinsvegar varð ég,
eins og oft áður, fyrir miklum von-
brigðum með hljóðið á tónleikun-
um eða „sándið“, svo hið hversdag-
lega orð sé nú notað. Mögnunin var
gegndarlaus og hljóðstyrkurinn
svo yfirdrifinn að strax við fyrsta
hljóm var eins og manni væri
þrykkt upp að vegg. Enn verra
var þó hvað hljómurinn var ójafn,
bassa sviðið gnæfði yfir mið- og há-
sviðinu eins og grameðla yfir mús-
arrindlum.
„Svona er bara rokkið,“ gæti ein-
hver sagt. En ég er ekki sammála.
Rokk er ekki það sama og rokk.
Sú tónlist sem spiluð var á fyrr-
nefndum tónleikum er kröftugt en
melódískt og blæbrigðaríkt rokk.
Hvorki power eletronics né death
industrial, svo maður sletti nöfnun-
um á tveimur stílum úr gróskumik-
illi flórunni í þyngri kanti rokks-
ins, þar sem hljóðmassinn er guð.
Ég veit vel að hljómburður
flestra tónleikastaða hér á landi er
afar ófullkominn, svo ekki sé meira
sagt, bæði fyrir ómagnaða og raf-
magnaða tónlist. Ég veit líka að á
tiltölulega litlum stöðum er vanda-
samt að ná góðu jafnvægi á milli
hljóðfæra á rokktónleikum. Bless-
aðar trommurnar fara sjaldan með
veggjum. Þeim mun mikilvæg-
ara er að hljómurinn og blöndun-
in sé góð í grunninn. Ef jafnvæg-
ið er ekki rétt hugsað frá upphafi
og ekki gert ráð fyrir fínni „núöns-
um“ er engin von til þess að slíkt
skili sér þegar búið er að skrúfa
allt í botn.
Það virðist nefnilega vera lenska
núorðið, hvar og hvenær sem menn
magna hljóð, hvort sem er í kvik-
myndahúsum, tónleikasölum, á
skemmtistöðum eða veitingahús-
um, að hækka hljóðstyrkinn upp
úr öllu valdi, alveg burtséð frá
samhengi og tilefni. Það er eins og
„magnaravörðunum“ finnist það
skylda sín að nota hljóðkerfin sem
þeir hafa umsjón með til hins allra
ítrasta, alltaf og án undantekninga.
„Fyrst við vorum nú að kaupa þess-
ar rándýru græjur!“ má ímynda
sér að þeir hugsi.
Þegar maður spyr suma af at-
vinnumönnunum á þessu sviði
út í þessa þróun er svarið venju-
lega á þá leið að fólk vilji hafa
þetta svona, þetta eigi bara að
vera svona. Og maður sér þá fyrir
sér rölta glaðir í halarófu í átt að
bjargbrúninni. Því einhvern tím-
ann hlýtur sú stund að renna upp
að ekki verði lengra komist á þess-
ari braut. Eða ætla menn bara að
halda áfram að skrúfa allt í botn
og vona það besta?
Auðvitað er þetta einn anginn af
hinni yfirgengilegu hávaðameng-
un nútímans. Það er ég viss um að
ekki einu sinni allra bjartsýnustu
fútúristarnir hefðu þorað að láta
sig dreyma um það lygilega hljóð-
magn sem umlykur okkur hvert
sem við snúum okkur í nútímaborg.
Margir virðast hreinlega hræðast
þögnina eins og dauðann sjálfan.
En kannski er ég einfaldlega að
verða gamall. Og kannski er ég
bara forfallinn fortíðarrómantíker.
Og ef til vill eru eyrun mín ofurvið-
kvæm eftir allt of mikla hlustun á
ómagnaða akústíska músík. Ef svo
er biðst ég forláts á þessum skrif-
um, kaupi mér eyrnatappa og skríð
undir hljóðeinangrandi teppi, í það
minnsta þangað til hljóðmagn og
hljóðgæði verða ekki lengur sam-
heiti í orðabókum íslenskra hljóð-
manna.
Magnað!
● Halldórs Hauksson veltir fyrir sér hávaða og hljóði.
Halldór Hauksson skrifar um yfirgengilega hávaðamengun nútímans.
Sammi! Af hverju stórsveit? Er
það ekki bara ávísun á vesen?
Ég hef bara verið haldinn big band
bakteríu í mörg ár. Mín músík
liggur vel fyrir marga hljóð-
færaleikara. Svo er bara eitthvað
svo geggjað þegar margir koma
saman með sameiginlegt mark-
mið. Vesenið er bara bónus.
Stór sveit. Stór plön?
Jamm. Nú þegar höfum við farið
einn túr um Ísland og tvo erlend-
is. Nú síðast í byrjun nóvember
er við komum fram á Berlin Jazz-
fest.
Ég er að semja efni fyrir nýja
plötu sem kemur vonandi næsta
vor. Svo er erlend umboðsskrif-
stofa að vinna í okkar málum
fyrir næsta sumar og haust.
Heyrst hefur að í stórsveit þinni
séu valdir einstaklingar sem búa
yfir einhverjum ákveðnum per-
sónueinkennum. Hver eru þau?
Mér hefur nú alltaf fundist gaman
að vinna með fólki sem maður
tengir við. Kjarninn í bandinu er
helstu samstarfsmenn mínir til
margra ára. Til dæmis er allur
Jagúarflokkurinn þarna innan-
borðs. Mórallinn er alveg einstak-
ur. Þetta er ein stór fjölskylda.
Aldrei neitt vesen. Ákveðnum per-
sónueinkennum? Ætli það sé ekki
bara hæfileg blanda af kæruleysi
og íslenskri geðveiki.
Hvað ætlið þið að spila á hafnar-
bakkanum?
Við munum spila efni af plötunni
Fnykur í bland við nýtt stöff. Þetta
verður helvítis fokkíng fönk!
Vesenið er bara bónus
● Stórsveit Samma leikur á útitónleikum við höfnina í dag.
„Þetta er ein stór fjölskylda,“ segir Samúel Jón Samúelsson um stórsveit sína.
MEÐAL NAFNA SEM STUNGIÐ VAR UPP Á FYRIR TÓNLISTAR- OG RÁÐSTEFNUHÚS:
- Demantshöllin - Hafblik - Vetrarhöllin – Hásalir - Silfurberg - Hekla - Geislinn - Speglahöllin - Hljómaklettar
- Iðavellir - Listheimar – Músíkhöllin - Kristallinn - Hríma - Reykjavíkurtorg - Glymur - Kórallinn - Kaldalón –
Jökulheimar - Brimaldan – Jakinn - Hljóðberg - Íslandshús - Bergmál - Maístjarnan - Glitsalir
Dagur íslenskrar
tónlistar í dag!
Að því tilefni ætlum
við að gefa þér áskrift
af íslenskri tónlist
á Tónlist.is,
frítt í 14 daga!
DAGA!
FRÍTT Í
AÐEINSÞESSAVIKU!