Vikan - 01.06.1961, Blaðsíða 38

'i.
NÁTTÚRU-
GÚMMÍ
Rússnesku hjólbarðarn-
ir eru mikið endurbætt-
ir og hafa unnið sér
verðugt lof þeirra bif-
reiðaeigenda, sem oft
þurfa að aka á misjöfnum vegum eða hreinum vegleysum,
slitþol þeirra er ótrúlegt, enda er bæði efni og vinna miðað
við að framleiðslan sé betri en áður þekktist. Munið að spyrja
þá, sem reynzlu hafa af þessum frábæru hjólbörðum einmitt
hér, við hin erfiðu skilyrði, í landbúnaði, þungaflutningum og
einkaakstri.
BETRA VERÐ — MEIRI GÆÐI
MARS TRADING COMPANY
Klapparstíg 20 - sími 17373.
Þegar Skúli fgóeti sprakk
Framhald af bls. 11.
Einhver brölti til mín og tók utan um
mig, en ég fór að ýta frá mér og berj-
ast um. Eg hélt áfram að hrópa:
„Ég er blindur. Ég er blindur. Það
hafa verið skotin úr mér augun. Ég
vil fara i sjóinn aftur.“
En ég gat mig hvergi hrært, því
að mér var haldið föstum. Þá varð
ég var við bað, að einhver var að
reyna að þurrka úr augunum á mér
og eftir dálitla stund fór ég að sjá
skímu, en um leið róaðist ég. Ég
held að Það hafi aðeins verið blind-
an, sem varð þess valdandi að ég lét
svona órólega. Þegar ég fór að sjá,
komst ég að raun um, að ég var meðal
skipsfélaga minna í skipsbátnum, að
nokkra vantaði eða fjóra og þeir höfðu
allir verið í lúkarnum með mér. Binn
lúkarsfélaga minn sá ég liggja hálf
meðvitundarlausan við hliðina á mér.
Félagarnir höfðu lagt hann ofan á
mig, og það var hann, sem var fargið
sem ég hafði furidið og varð þess vald-
andi, að ég gat ekki náð andanum.
Pétur Maack var þarna og hann
sagði mér frá atburðum:
Skipið hafði lent á tundurdufh og
það hafði sprengt gat á skipið undir
lúkarnum þar sem við vorum félag-
arnir sex. Pétur hafði verið uppi í
brú þegar sprengingin varð og hann
og aðrir hröðuðu sér niður og allt
komst á tjá og tundur. Brátt varð
mönnum það ljóst, að hættan var
mest hjá okkur sem vorum i koju,
en aðrir virtust vera heilir á húfi.
Þegar Pétur og félagar hans komu
fram á til þess að reyna að bjarga
okkur úr lúkarnum, sáu þeir ekki
niður og heyrðu þaðan hvorki stunu
né hósta. Allar vélar voru þá stöðv-
aðar og þar á meðal Ijósavélin og allt
var þvi i svarta myrkri. Þeir tóku
það ráð, að ná í tvist, væta hann í olíu
og búa til nokkurs konar kyndil, sem
þeir settu í körfu og svo fýrðu þeir
henni niður ganginn til þess að geta,
við skýmuna svipast um í lúkarnum.
Allt i einu sáu þeir á hausinn á mér
og flaut ég þarna á einhverju braki
og virtist dauður. Pétur Maack lagðist
nú á magann og teygði sig niður, en
fyrsti vélstjóri Hallgrímur Hallgríms-
son hélt um fætur hans til þess að
hann hrapaði ekki niður í svelginn.
Pétri tókst að ná í hárið á mér og síð-
an betra taki og tókst honum að
drösla mér það ofarlega að vélstjór-
inn gat líka náð til mín og svo drógu
þeir mig upp. Þeir gátu ekki séð neitt
lifsmark með mér. Ég var alblóðugur
og með svöðusár á höfði enda skorinn
frá öðru auganu og út á kinribein.
Rafmagnsþráður var vafinri um beran
öklann á mér og losuðu þeir hann.
Síðan lögðu þeir mig til á þilfarinu og
fóru að þvi loknu að svipast betur
um í lúkarnum. Eftir nokkra stund
Ég bannfæri ekki neitt.
Framhald af bls. 13.
kennileitin á iandi listarinnar. Hann mundi
einkum virða fyrir sér byggingu og litasamstill-
ingu myndarinnar, en fyrir hann væri innihald
myndarinnar meira aukaatriði, svo sem hest-
arnir, bærinn og fjallið.
— Það er sjálfsagt mikill sannleikur í þessu
Eggert, og hér komum við að því, að menn
verða að vera eitthvað vanir myndlist til þess
að njóta hennar á réttan hátt. Ég hef stund-
um séð það á sýningum, að fólk er með nostur-
samlega smámunasemi við samanburð á auka-
atriðum, hvort eitthvert atriði i mynd sé nægi-
lega likt fyrirmyndinni, en hið raunverulega
gildi myndarinnar hefur þá farið fyrir ofan
garð og neðan. Það hefur verið talað um, að
Ásgrimur, Þórarinn og Kjarval hafi kennt okk-
ur að meta fallegt landslag. Á sama hátt þyrfti
að kenna áhorfendum að skoða myndlist frá
réttu sjónarhorni: Að meta áhrifin og gleðjast
yfir því sem vel er gert, en kasta því sjónar-
miði fyrir bí, hversu náið listamaðurinn hafi
fylgt einhverri fyrirmynd. G.S.
Ljónaveiðar í Afríku og lúxusskip
á Rín.
Framhald af bls. 5.
— Það verður alltaf að gæta vel að þvi, og
bezta ráðið til þgss að koma í veg fyrir, að það
sé re-ynt, er að vera á vegum einhverrar ferða-
skrifstofu. Ég get sagt þér sögu, sem sannar
það. íslenzk hjón voru á ferðalagi á Ítalíu og
bjuggu á ágætu hóteli í Róm. Þeim fannst reikn-
ingurinn nokkuð hár og drógu upp pappíra, sem
sýndu, að þau voru á vegum ferðaskrifstofu. Án
nokkurra skýringa var reikningurinn lækkaður
niður í fjórðung þess, sem áður átti að krefjast.
Þarna hefur starfsmaður hótelsins vafalaust
ætlað að krækja sér í nokkrar lírur með þvi að
nota sér ókunnugleik útlendinga. Ekkert hótel
þorir að reyna slík brögð við gesti á vegum
ferðaskrifstofu, þar sem slifct gæti hefnt sin
grimmilega.
— Get ég komizt austur fyrir „tjald“ með að-
stoð þessarar ferðaskrifstofu og borgað með ís-
lenzkum peningum?
—■ Ekki aðeins austur fyrir „tjald“, lieldur
hvert í veröldina, sem þú óskar að fara, og þú
þarft ekki að borga með öðru en islenzkum pen-
ingum. Ég get gefið út farmiða hér í staðnum
með stóru farþegaskipi um Miðjarðarhaf eða
með lestum um þvert og endilangt Rússland. Ef
þú vilt komast í leiðangur um Grænland, þar
sem notaðir eru meðal annars hudasleðar, þá
get ég séð fyrir því hér á staðnum. Ef þú vilt
komast á ljónaveiðar í Afríku, þá er ekkert til
fyrirstöðu, sömuleiðis, ef þú vilt fara með In-
tourist allt austur lil Mongólíu cða skemintisigl-
ingu á lúxusskipi eftir Rinarfljóti með sam-
kvæmissölum og sundlaug.
- Ég sé, að möguleikarnir eru talsvert fjöl-
skrúðugir. Hvernig farið þið ferðaskrifstofu-
menn að því að afla ykkur upplýsinga og ná
nauðsynlegum samböndum?
— Fyrst og fremst með lestri og bréfskriftum.
Þessi sambönd, sem ég hef náð, eru til orðin
fyrir margra ára bréfaskriftir og þrotlaust starf.
Auk þess verður maður að hafa farið sjálfur
allar algengustu ferðirnar og dvalizt á þeim
hótelum, sem íslenzkir ferðamenn gista helzt.
3B VIKAN