Vikan - 17.08.1961, Page 3

Útgefandi: VIKAN H.F.
mtatjóri:
Gfali SigurSsBon (ábm.)
Auglýsingafitjóri:
Jóhannes JÖrundsson.
. Framkvtemdaatjóri:
Hilmar A. KrÍBljánsson.

Bitítjórn og auglýslngar: Skipholtl:
33. Slmar: 35320, 35321,, 35322, Púít-
hóíf 149. ÁfgrelBsla og dreiíing:
BlaSadreifing, Miklubraut 15, slmi::
36720. Drélflngarstjóri: Óskar Karis-
son. VerB i lauaasðlu kr. 15. Askrlft-
arverÐ er 200 kr. órsþriBjungslega, j
grelðist. fyriríram. Prentun: -
h.f. Myndamót: Eaígrat h.t
/ næsta blaði verður m.a.:
Breyzkur en hjartfólginn bróðir. Grein um Gest Pálsson, skáld
í tilefni af 70. ártíð hans. Eftir Gunnar M. Magnúss.
Bláu skórnir, smásaga.
f fullri alvöru. Greinarkorn eftir Drómund.
Grasekkjumaðurinn, smásaga eftir S.A. Sigurjónsson.
Litið peð í stóru tafli, sakamálasaga.
Hjónakornin: Sóibað í duftinu.
Myndun og eyðing rauðu blóðkornanna. Grein um læknisfræðileg
málefni.
Verðlaunagetraun: Transistor útvarpstæki að verðlaunum.
Kvikmyndasagan: Presturinn og lamaða stúlkan.
Hús og húsbúnaður: Þrældómur í metnaðarskyni. Greinin fjallar
um þá, sem byggja of stórt af einhverjum annarlegum ástæðum
og binda sér óviðráðanlegan bagga.
Blindi maðurinn. Smásaga eftir norska skáldið Sigurð Hoel.
Brennivínsást ..
Kæra Vika.
Ég leita til þin í vandræðum mín-
um og vona, að þú gefir mér ein-
hver ráð, sem duga. Svoleiðis er,
að ég var í vetur með strák, sem
ég er injög hrifin af, en hann kom
oftast til mín, þegar hann var full-
ur. Hann virtist líka hrifinn af mér.
Svo kom upp kjaftagangur um okk-
ur —- ég átti að hafa sagt talsvert
Ijótt um hann. Hann komst að þess-
um kjaftagangi, en ég fór auðvitað
undir eins til lians og sagði honum
eins og satt var, að ég hefði aldrei
sagt neitt um hann. Við höfum
stundum verið saman síðan. Ég fór
svo í burtu í tvo mánuði, og nó
hef ég ekki séð hann. Þó vorum við
bæði með hátíðleg loforð, þegar við
kvöddumst seinast.
„Hann kom oftast til mín, þegar
hann var fullur ________“ segir þú.
Finnst þér þetta bera vott um
sanna og yfirþyrmandi ást?
Finnst þér rétt að ganga á eftir
manni, sem einungis leitast eftir
kunningskap þínum og vináttu,
þegar hann er undir áhrifum
áfengis? Annars er þetta vanda-
mál, sem þú verður að stríða við
ein þíns liðs — þú segir allt of
lítið í bréfi þínu, til þess að hægt
sé að gefa þér nokkur ráð að
gagni. Sjálfsagt finnst mér samt,
að þú hafir samband við þennan
ástvin þinn — ekki sízt vegna
þessara hátíðlegu loforða. Reyndu
að tala út um þetta við hairn í
fyllstu einlægni. Ef hann elskar
þig, ættp örlítill „kjaftagangur“
ekki að verða til þess að hann
verði þér afhuga.
ustu hreinlælisreglum ... Læknar
eiga að gera sér far um að endur_
nýja lestrarefnið vikulega.
Fólkið, sem verður að bíða lang-
stundum á hiðstofu, er yfirleitt ekki
ýkja upplitsdjarft, og hirðuleysið og
slæm umgengnin á biðstofum er
síður en svo til þess að hæta ór því.
Með fyrirfram þökk.
Það hefur einu sinni eða tvisvar
verið minnzt á þetta í bréfum
til Póstsins og ég er fyllilega
samála Kötu hvað það snertir,
að nauðsynlegt er að biðstofur
séu þrifalegar og eins notalegar
og unnt er. Þetta er beinlínis sál-
ræn nauðsyn fyrir sjúklinginn,
sem situr og bíður, oft kvíðinn
og hrelldur. Læknar gætu með
litlum tilkostnaði bætt úr þessu.
— Auðvitað eru hér eins og ann-
ars staðar til heiðarlegar undan-
tekningar, sem aðrir ættu að taka
sér til fyrirmyndar. — Það er
dýrt spaug fyrir læknana að end-
urnýja forðann vikulega, og því
miöur eru þeir, sem á biðstofum
bíða, oft svo ósvífnir að stinga
girnilegu lestrarefni í vasann.
Er grenið að drepast?
Kæri Póstur.
Þó, sem leysir margan vandann,
vertu mér nó hjálplegur. Þannig
er mál með vexti, að ég hef yndi
af trjárækt og garðrækt yfirleitt. I
fyrra gróðursetti ég nokkrar greni-
plöntur i garðinum hjá mér. Ég lét
sprauta trén i vor, en nó eru all-
flestar plonturnar að veslast upp.
Það er eins og eitthvert drep sé
komið í trén. Ég kem ekki auga á
neinn trjámaðk. Getur verið, að
sprautunin hafi hálfdrepið trén?
Sum trén eru orðin brón og ve-
sældarleg. Get ég nokkuð gert ann-
að en henda þeim?
Með fyrirfram þökk.
Garðyrkjukona.
P.s. Hvernig er skriftin?
Það kemur varla til greina, að
trén séu að veslast upp, vegna
þess að þau voru sprautuð í vor,
og er ekki gott að segja hvað að
þeim gengur, og væri þér hollast
að leita til okkur fróðari manna
um það. Fyrir skömmu flutti
Hákon Bjarnason erindi I út-
varpið og minntist þá einmitt á,
að grenitrén væru mjög veik
fyrir alls kyns utanaðkomandi
áhrifum, og hefði rnikið borið á
visnun í þeim síðustu árin. Ekki
kann ég samt að nefna orsakir
þessa krankleika, en Hákon sagði
ennfremur, að vafalaust væru til
mörg lyf gegn þessu, en bezti
græðirinn væri samt náttúran
sjálf. Þess vegna skaltu umfram
allt ekki henda þessum trjám,
þótt vesældarleg séu, því að öll
líkindi eru fyrir því, að náttúran
grípi til sinna ráða og græði
þessi mein. — Skriftin er mjög
þokkaleg, og gæti verið enn betri,
ef þú vandaðir þig örlítið.
Kæra Vika mín, ég get ekki gleymt
honum. Það minnir mig svo margt
á hann.
Hvað á ég að gera?
Gulla Valda.
Elsku Vika mín, þó mátt til með
að segja mér, hvað ég á að gera.
Ég er viss um, að ég kynnist aldrei
eins góðum strák og hann var.
Biðstofur ...
Kata skrifar okkur langt bréf og
segir m. a.: Hvernig stendur á því,
að það er alltaf svo hörmulegt um
að litast á öllum læknabiðstofum
hér í bæ? ... og svo liggja eldgöm-
ul og snjáð blöð eins og hráviði
um alla biðstofuna. Ekki skil ég
í því að það sé samkvæmt ströng-
Vín með í helgarferðina ...
Kæra Vika.
Það er sagt, að gamla fólkið sé
alltaf að nroldra ót af ungu kynslóð-
inni, og það er svo sem ofur eðli-
legt. En mig langar að koma eftir-
farandi á framfæri, og finnst mér
ástæða til: Nó orðið getur ungt
fólk alls ekki skroppið ót ór bæn-
um um eina lielgi, án þess að hafa
með, sér vín — og þá dugar ekki
minna en ein flaska á mann. Vínið
er orðið jafnnauðsynlegt og matur-
inn var í gamla daga. Það verður
að gera eitthvað við þessu. Getur
ekki Vikan skrifað svo sem eina
grein, til þess að benda á þessa
hneisu?
Kona af gamla skólanum.
i ■! i
Þetta er gamall barlómur, kona
góð, og þótt eitthvað sé satt í
bréfi þínu, finnst mér þú allt of
róttæk. Það er mesta fjarstæða,
að ungt fólk geti ekki ferðast, án
þess að hafa með sér vín. Ég
held, að greinin verði að bíða,
enda þótt Vikan sé meira en fús
til þess að leggja sinn skerf að
marki, til þess að uppræta allan
heimsósóma — og við tökum
undir með þér hvað það snertir,
að unga fólkið nýtur mun betur
dvalarinnar úti í náttúrunni, ef
Bakkus er ekki einn f þeirra
hópi.
Fegurðardísirnar enn -
klíkuskapur?
Grímsey, 23/6 1961.
Ka^ri Póstur.
Þ^r sem engin ferð var héðan,
rétt áður en átti að senda atkvæði
um fegurðardrottningu, (þó ég bó-
ist ekki við, að mitt hefði breytt
miklu) þá get ég ekki látið hjá líða
að láta í ljós þá skoðun mína, að
þetta hljóti að vera hreinasti klíku-
skapur hvað órslitin snertir, því
þær stó.lkur, sem ófriðastar eru,
eftir myndunum að dæma, komast
í 1. og 2. sæti. Þessi ungfró Reykja-
vík er hreinasta hörmung, og hissa
er ég, ef höfuðborgin á ekki feg-
urri fulltrúa. Tilfellið er, að þess-
ar stólkur, sem taka þátt i þessu,
bera ekkert af yfirleitt, því að það
er svo mikið af laglegum stólkum
til. Ég sá fegurðardrottninguna í
fyrra. Hón er sem maður segir snot-
ur, en hefur engan sérstakan
persónuleika. Enda er það auðfund-
ið hvað þessar stólkur eru innan-
tómar, því engin á sér veglegra
áhugamál en að verða sýningar-
stúlka. Er það nó smekkur.
Með beztu kveðju.
Sveitakona.
Klfkuskapurinn, sem þú minnist
á, er sannarlega mesta fjarstæða,
þvf það var þjóðin sjálf (kannski
mestmegnis Reykvíkingar) sem
völdu þessar veglegu dísir. Hitt
skal ég ekki segja um, hvort
smekkur manna er svo gífurlega
ólfkur í höfuðstaðnum og Gríms-
ey, að eyjarskeggjar þar nyrðra
gefi sér tíma til þess að stinga
niSnr penna og kvarta sáran
undan smekknum hér syðra. Það
ber flestum saman um það, að
þær áttu það skilið, stúlkurnar
í efstu sætunum, að verða þessa
heiðurs aðnjótandi. — Ég veit
ekki hvað myndi gerast, ef stúlk.
urnar væru sendar norður til
Grímseyjar, en eitt er þó víst,
að hér syðra hefur margur karl-
maðurinn fengið hálsríg, þegar
þessir fögru fulltrúar kvenþjóð’-
arinnar sjást spranga um götur
bæjarins. — Ef þú talar fyrir
munn allra Grímseyinga, Sveita-
kona góð, sé ég ekki annað ráð
en þið haldið ykkar eigin, prívat
fegurðarsamkeppni.
VIKAN 3