Vikan - 17.08.1961, Qupperneq 38

Fegurð hársins hefst með
Hversvegna? Vegna þess, að
með því að nota White Rain
verður hárið lifandi og blæfagurt.
Þessi silkimjúki vökvi er með
Iokkandi ilmi, gerir hárið glitr-
andi, gefur þvl blæbrigði . . . vek-
ur hina duldu fegurð þess. White
Rain er framleitt á þrennan mis-
munandi hátt til þess að fegra
sérhverja hárgerð — ein þeirra
hæfir einmitt yðar hári.
ÁHUGAMENN í
UPPSTRE YMI.
Framhald af bls. 35.
við, on óþægindin urðu ininni, þeg-
ar kennarinn beindi flugunni upp
á við. Það var einkennilegt að hafa
einungis þytinn i eyrunum og ekk-
ert erfiðishljóð i hreyflum. Fremur
fannst mér þó tilfinningin óvið-
kunnanleg; ég hefði kosið að hafa,
þóff ekki væri nema eina litla
skrúfu i gangi. Það var líkast þvi
að sitia n krossspýtn uppi í loftinu.
Eklci veit ég um hæðina, en minnir,
að kennarinn talaði mn 300 metra.
Ffann útskýrði fvrir mér stjórntæk-
in. velti flngunni á háða bóga, stakk
henni spötkorn á nefið og siðan upp
að nviu. Rióðið fruflaðist eitthvað
við hær nðgerðiV. hað var nð
minnsfa kosfi lítið af hví í höfðinu.
Það þurfti rétt aðeins nð komn við
stiórntækin, há léf flugan samstund-
ís að sfiórn. og kcnnarinn sagði, að
hvrjcndum hætti mjög til hess að
komn of óhvrmileffa við stiórntæk
ín. Hraðaaukning fæst með þvl að
Iieinn fhigunni niður á við og svif-
nngsmenn kunna vmsnr kúnstir,
sem beir tala um af miklum fjálg-
leik og ég knnn ekki einu sinni að
nefna. Þó hevrði ég þá tala um það.
að einhver hefði stungið svifflugu
á nefið rétt niður að iörðu og sið-
an beint upp, bar til flugan missti
hrnðann og byrjaði nð hrapn nftur
á bnk. Fin meginmannraun i svif-
flugi skilst mér sé að láta fluguna
falla niður ,,f spin“. Þá fellur hún
n hliðina og skrúfast siðan niðnr.
Flugmaðnrinn reynir sfðan að
bjarga lifi sinu eftir megni, þegar
flugan nálgast jörðu. Nú verður
það auðvitað að muna ákaflega litlu,
að knppinn sleppi; öðruvisi væri
það ekkert sport. Að minnsta kosti
er svo nð skilja á svifflugsmönnum,
þegar beir tala saman. Þeirra
„veiðisögnr" eru fólgnar f hroll-
vekinndi frnsögnum nf þvf, hvernig
þeir biörguðu öllu saman á sfðasfa
nugnnbliki með ofurmannlegu snar-
ræði.
f Svifflugsfélagið hafa gengið 300
manns frá npphafi, en 50—60
manns fljúga að staðnldri. Félagar
borga ákveðið gjald fyrir hvert
flug. — Auk þess er flogið með þá,
sem þess óska á sunnudögum, ef vel
viðrar, og borga menn 100 kr. fyr-
ir það.
GS.
arfttr frá brasilíu
Framhald af bls. 19.
skryppi til bæjarins að sækja Beryl,
mundi hann áreiðanlega koma með
bunka af umsóknum upp á vasann.
Hún huggaði sig við þá von, og
knúði dyra hjá móður sinni.
Kitty stóð frammi fyrir speglinum
og athugaði, hvernig kínasteinsnælan
færi við ljósan línkjólinn. — Ertu
komin, Lísa? spurði hún og leit um
öxl. — Kom herra Cleveland með
bér?
— Marín sér um hann, svaraði Lísa
og heldur stutt i spuna. — Veiztu,
hver þetta er, mamma?
— Já, hann er frægur leikritahöf-
undur, sem ætlar að verða hérna til
þess að hafa ró og næði við að ganga
frá nýju leikriti, svaraði móðir henn-
ar stolt.
— Já, og hana er líka maðurinn,
sem við hittum i tollstöðinni, daginn
sem við koir.um, sagði LUa méð nokk-
urri beizkju. Maðurinn, sem ...
... reyndi að kyssa mig, var komið
fram á varir henni, en hún Þagði við.
Auk þess var henni óþarft að segja
meira, Því að Kitty starði á hana
stórum augum.
— Nei, er þetta satt? spurði hún
fagnandi. — Og við. sem gerðum okk-
ur í hugarlund, að þetta væri maður
við aldur. Jæja, þá gefst mér Þó loks
tækifæri t.il að þakka honum aila
hjálpina. Fg var eitthvað svo utan
við mig bá um daeinn, að ég gleymdi
því. Féll honum herbergið? Mundir
þú eftir að vara hann við gatinu á
gólfinu?
— Var ég ekki búin að segja Þér,
að Marín hefði tekið hann að sér?
— Marín? En það varst þú. sem
áttir að sýna honum herbergið og
vara hann við gatinu á gólfinu . . .
Hún bagnaði við. bví að hlátrasköll
bðrust að evrum beirra.
— Það lftur út fyrir. að Marin
kunni sig prýðilega. mælti Lisa dá-
lítið afundin. en móðir hennar. sem
hafði nú ioks áhveðið að nota næluna.
hélt út úr herberginu til að heilsa
gestinum.
T.ísa sá það út um dyragæítinn.
þegar móðir hennar gelck inn i stof-
una, tíguleg og miúk i hrevfingum.
og rét.ti fram eranna höndina.
—- Herra Cleveland . .. þetta er
óvænt ánægja ...
Lísa veitti Þvi h'ka athygli. að augu
Marinar tindruðu ein.s og stjörnur.
en slikt hafði ekki komið fyrir. síðan
Armando lyfti liðskerinu. svo þau
gætu lesið letrið vfir hliðinu, Monte
Paraiso. Það var heitur roði í vöng-
um hennar. og bros lék um varirnar.
Hvað skyldi Cleverland hafa sagt.
sem henni þótti svona skemmtilegt?
spurði Lísa sjálfa sig. Ekki hafði
henni sjálfri fundizt hann svo sér-
lega skemmtilegur á leiðinni . .. En
hún var nú ekki heldur bráðfalleg
stúlka með eldrautt hár.
— Hvað er Marfn eiginlega að
30 «ikkn