Vikan - 15.03.1962, Page 10

Kapphlaup
uxn
forsidufrétt
Smásaga
eftir
OTTO HOLM
Ykkur er alveg óhætt að trúa því, að það fer engin flugvél til Bahia
Morenos fyrr en snemma í fyrramálið. — Er ekki hægt að fara auka-
ferð ? Maðurinn bak við grindurnar hristi höfuðið með örvæntingar-
svip. — Ég hef reynt allt, sem í mínu valdi stendur, sagði hann, en.
hvernig í ósköpunum átti mig að gruna, að allt í einu kæmu þrjátíu
blaðamenn, sem þyrftu endilega að komast til Bahia Morenos í dag? Bahia
Morenos! Þangað fer venjulega ekki nema einn farþegi i viku. Nei, herrar
mínir, þið komizt ekki af stað fyrr en snemma í fyrramálið. Blaðamennirnir
höfðu sig á brott sáróánægðir. Aðeins einn þeirra stóð kyrr. Hann var ungur og
ljóshærður með ísblá augu. Hann hallaði sér að grindunum og tók þéttingsfast um
handlegg afgreiðslumannsins. — Ég heiti Donald F. Thompson frá Sunnudagsblaðinu,
sagði hann í lágum hljóðum. — Það borgar sig fyrir yður að greiða fyrir mér. Ein-
hvers staðar hlýtur að vera hægt að fá leigða flugvél, eða kaupa hana, ef ekki er
annars kostur. Maðurinn bak við grindurnar, dró að sér handlegginn, og það fóru
kvalakippir um andlit hans.
— Já . . . að vísu á ég litla tveggja sæta sportflugvél, en ég get ekki útvegað yður
flugmann.
— Það gerir ekkert til. Ég flýg sjálfur, og nú skulum við hafa hraðann á.
Donald F. Thompson rétti manninum stóran bunka af peningaseðlum, og skotraði
augunum varfærnislega fram að útganginum.
— Afsakið, en ég heyrði af tilviljun, hvað þér sögðuð. Er yður það nokkuð á
móti skapi, að ég komi með yður til Bahia Morcnos?
Unga stúlkan birtist svo skyndilega, að það var eins og hún hefði sprottið upp úr
gólfiriu. Hún var í látlausu bláu pilsi og hvítri blússu. Liðað hár hennar var dökkt
gljáandi, og bros hennar var yndislegt. Hún var með barðastóran stráhatt sem
fór henni vel.
— Taka yður með til Bahia Morenos? sagði Donald og bar ótt á. — Það kemur
ekki til mála! En í sama bili sá hann feitlaginn mann, sem gekk hröðum skrefum
í áttina til þeirra. Þetta var Kelly frá Kvöldblaðinu, viðsjárvérður keppinautur, og
heimsins mesti kjaftaskur. — Eruð þér blaðamaður? hvíslaði Donald að stúlkunni.
Hún hristi höfuðið. — Þá er allt í lagi, sagði Donald. Síðan sneri hann sér að Kelly.
— Það eru aðeins tvö sæti í flugvélinni, og þessi unga stúlka er búin að panta
far. Donald F. Thompson yppti öxlum eins og í afsökunarskyni um leið og hann
sagði þetta. Hin litlu djúpstæðu augu Kellys skutu gneistum.