Vikan - 15.03.1962, Page 16

Kvikmyndasagan
Myndin verður sýnd
í Trípólíbíói á næstunni
bezta vinkona mín leit hérna inn til
að heilsa mér, og ég tók mér það
bessaleyfi að bjóða henni hingað inn í
dagstofuna ..."
Fyrirgefa . . . Tony var staðráðinn
í að fyrirgefa henni það aldrei. Hann
hafði fyrirfram andúð á öllu þessu
braski hennar og brambolti. Engu að
síður heilsaði hann frúnni hæversk-
lega og hún tók kveðju hans lágri,
hreimþýðri röddu, sem lét eins og
tónlist í eyrum Allys. En það fór eins
og áður — samræðurnar urðu slitrótt-
ar og þvingaðar . . . þrátt fyrir ein-
lægar tilraunir Soffíu frænku.
Nú voru það bræðurnir, sem þref-
uðu. Þrátt. fyrir allt hið þaulhugsaða
skipulag Soffíu frænku, virtist þetta
allt ætla út um þúfur.
Og þó . . . loks var samkomulag
þeirra bræðra orðið svo afleitt, að
Tony notfærði sér tækifærið til und-
ankomu — og spurði frú Rogers, vit-
anlega af fyllstu hæversku. hvort þau
ættu ekki samleið í borgina. Hún tók
boði hans, vitanlega líka af fyllstu
hæversku, og andartaki síðar horfði
Ally á eftir þeim út um gluggann.
Hún sagði líka að sér fyndist
það ákaflega viðkunnanlegt. Og ioks,
þegar hún áliti tíma til Þess kominn
að þau Mario og hún hyrfu af sjónar-
sviðinu og létu þau, Tony og frú Rog-
ers, ein eftir, átti Mario allt í einu að
htiuna eftir mikilvægu boði, og Ally
að fara með þeim.
Sem sagt — Þetta var allt skipulagt
i þaula . . .
Ally gekk fram í dagstofuna og
heilsaði feimnislega. Hann þorði ekki
að líta upp; þorði ekki að standa allt
í einu andspænis þvi sem staðreynd
hvernig frú Rogers liti út.
— Þetta er sonurinn, hvíslaði Soffía
að frú Rogers, eins og í trúnaði. Ally
stóðst ekki lengur mátið og leit upp.
Hann ætlaði ekki að trúa sínum eigin
augum. Hún var grönn og lágvaxin,
falleg og góðleg, öldungis eins og móð-
ir hans hafði verið, þótt hún væri
henni vitanlega annars ólík. Hún rétti
honum höndina, en það tók hann
nokkra stund að yfirvinna feimni sina
— en honum tókst Það þó, og þar með
var ísinn brotinn. Það leyndi sér ekki,
að Soffía var allshugar fegin. Svo
settust þau öll; frú Rogers settist á
legubekkinn og Soffía benti Ally að
setjast þar hjá henni, sem hann og
gerði, en Þó hikandi. Frú Rogers
brosti til hans, ástúðlega.
Og svo hófust samræðurnar, slitr-
óttar og þvingaðar fyrst í stað. Mario
sagði misheppnaða brandara, innan
skamms voru Þau farin að kita, hann
og Soffia og loks þoldi Ally ekki við
lengur, reis á fætur og bauðst til að
sækja þeim eitthvað að drekka. Þvi
var vel tekið, og eftir nokkurt þref
milli hjónanna, varð að samkomulagi
að þau skyldu öll láta sér nægja ís-
kælt vatn. Þegar hann var á leiðinni
inn aftur með ískælt vatn í þrem
glösum, heyrði hann Soffíu frænku
segja háum rómi: „Tony . . . hvað-
an úr ósköpunum ber þig að? Á dauða
minum átti ég von en ekki þér, þessa
stundina".
,,Nú ofleikur hún“, hugsaði Ally
með sér.
„Þú verður nú að fyrirgefa, Tony“,
heyrði hann að Soffía mælti enn, ,,en
'WM,
iilliii
i M i
Shirl hafði frestað brottför sinni í
bili. Hún lá allsnakin á grúfu ofan á
sængurfötunum í rekkju sinni, söngl-
aði lágum rómi og dapurlega. öðru
hverju átti dapurleikinn vel við hana,
en oftast ekki. Og alit í einu átti hann
ekki vel við hana lengur í .þetta skipt-
ið Hún settist upp, virti allsnakinn
líkama sinn fyrir sér í speglinum í
ýmsum stellingum, einkum þeim sem
hún hafði séð kynbombur i á mynd-
um í vissum tímaritum. Hún hafði
einu sinni gerzt fyrirsæta hjá Ijós-
myndara. sem tók slíkar myndir; sið-
an hafði hún leitað þeirra í tímarit-
unum, en aldrei fundið.
Einkennilegt hve alltaf fór illa
fyrir henni, þó ef til vill einkenni-
legra, hve litið henni fannst alltaf
til þess koma, þegar henni tókst
eitthvað. Þegar hún var sextán ára
ásetti hún sér að ná í Freddie, sem
var nít.ján ára. iturvaxinn og glæsi-
legur Þegar hún var sevtján ára,
gengu bau í hjónaband. Þegar hún
var orðin átján ára, gat. hún ekki
lengur litið hann augum og hljópst
á brott frá honum og fór á flakk. I
San Francisco dvaldist hún hjá liós-
hærðri, öfugeðlis dansmey í tvo mán-
uði. 1 Princetown lagðist hún með
knattspvrnugarpi, sem gaf henni
horoin Fvrir utan Seattle ók ljótur
og tröllslegur vöruflutningabílst.jóri
fram á hana, t.ók hana upp í, svaf
hjá henni um nóttina í yfirbygging-
unni á pallinum en barði hana dag-
inn eftir og skildi hana eftir á þjóð-
veginum. Það eitt var stolt hennar,
að hún hafði aldrei tekið við eyris-
virði af neinuth fyrir ómak sitt. Hún
g^rði betta eingöngu af Því að það
var fjör — að minnsta kosti reyndi
hún að telja sjálfri sér trú um það.
Fjör á meðan það stóð, en það var
?f til vill mesta fjörið, hvað það stóð
alltaf stutt. Nú varð hún til dæmis
að halda á brott héðan. Hún átti
einungis eftir að ákveða hvort hún
ætti að fá Tony til að flýja með sér
eða ekki Hún fór fram úr og klæddi
sig. Ó-jú, ætli að það væri ekki bezt
að taka hann með sér . . .
ÞAU Tony og frú Rogers sátu í
kaffistofunni og fór hið bezta á með
Framh. á bls. 43.
Samtalið var þvingað .... innan
skamms voru bræðurnir farnir að
rífast....
Ifi VIKAN