Vikan - 05.04.1962, Qupperneq 12

<*
myndaðir að fyrirsögn hans, og hljóm-
platan tók að snúast, Murray klapp-
aði saman höndunum og hringirnir
hreyfðust gagnstætt. „Þetta er lagið“,
sönglaði Murray, „snúast hraðar,
hraðar. Enginn hefur hugmynd um
hvar verður numið staðar".
Hann kallaði og gaf aðstoðarmanni
sínum merki um að stöðva hljóm-
plötuna. Hann svipaðist um, starði
gegnum kúpt gleraugun og svipur
hans lýsti enn vonbrigðum. Hring-
irnir höfðu staðnæmzt; sumir af Þot-
unum stóðu þá frammi fyrir þeim
stúlkum, sem komið höfðu i fylgd
með Hákörlunum; loks var það Riff,
sem tók af skarið og lét sem hann
sæi ekki porteríkönsku stúlkuna en
gekk þangað sem Graziella stóð og
tók 1 hönd henni.
Þetta var í senn þvert brot á regl-
unum og frekasta móðgun, sem Há-
karlarnir létu ekki á sér standa að
skilja og taka til sin, en gramdist.
það þó fyrst og fremst að einn af
Þotunum skyldi hafa orðið þeim þar
fyrri til. Bernardo titraði af reiði, er
hann varð að þola slíka auðmýkingu,
snaraðist Þangað sem Aníta stóð og
tók hana í arma sér.
Murray gaf aðstoðarmanni sínum
merki um að setja aðra hljómplötu
tafarlaust af stað. Honum létti stór-
lega, þegar hann heyrði að það var
tryllingslegur mambó. Það var þess-
háttar tónlist sem róaði bezt æst skap
þeirra, þótt einkennilegt kynni í
6. HLUTI.
laus allra mála. Væri Riff svo heimsk-
ur, að hann skoraði Hákarlana á
hólm, þá hann um það.
Þá gerðist það, að hann kom auga
á stúlkuna í hvíta kjólnum, sem stóð
út við vegginn. Um leið og honum
varð litið á hana, varð henni og litið
á hann, og um leið var honum horfin
öll löngun til að laumast á brott.
Eins og hann væri knúinn einhverju
reginsterku afli, nálgaðist Tony Wy-
zek Mariu Nunez, horfði í djúp dökkra
augna hennar, rétti henni hönd sína
og leyfði henni að leiða sig inn i ann-
an og framandi heim.
Mambóplötunni var lokið, og annað
lag hófst, hægara og mildara. Þegar
Tony og Maria svifu út á dansgólfið,
þrýsti hann hönd hennar mjúklega,
gómar hans rétt snertu bak hennar;
hann virti fyrir sér fagurformað and-
litið, skær, djúp og dökk augun, þval-
ar og mjúkar varirnar, sem roðastift-
ið hafði varla snert. Og hann virti
fyrir sér hvita kjólinn, sem fór henni
einkar vel og var gersamlega frá-
brugðinn klæðnaði hinna stúlknanna.
Hönd hennar snart öxl hans svo
létt, að hann fann það varla, og þeg-
ar hann herti takið um mitti hennar
eilítið, titraði hún öll og það var
eins og hún vildi losa sig úr faðmi
hans, svo hann þorði ekki annað en
lina takið aftur.
Hann hvíslaði því lágt að henni.
að hún hefði ekkert að óttast. Þetta
var að vísu nýr heimur, en hann fann,
En þetta var ekki það, sem Murray
vildi, og enn tók hann að útskýra.
Hann leit til Krupke, sem kom til
liðs við hann, sagðist ekki halda að
neinn gæti misskilið þetta, og hvað
væri þá til fyrirstöðu?
Það virtist Því ekki um annað að
gera en hlýða Murray, hringirnir voru
Dansleikurinn í miðhverfinu
stendur sem hæst;
Tony kemur auga á stúlku í hvítum kjól
og hún horfði á hann um leið.
Hann nálgaðist hana knúinn óskiljanlegu,
firnasterku afli.
hattn teki honum heim, svo hann
hefði ekki neina hefnd aö óttast
Þvílíkt tevistarf . , .
fljótu bragði að virðast. Villimenn ð þar hafði maður ekki neitt að ótt-
létu sefjast af tónlist, það var þessist; það var ljúfur heimur og góður,
háttar sefjun, sem með þurfti nú. -rænir akrar, hiýir vindar, fagur
Þegar dansinum lyki, mundu Hákarl-'uglasöngur og blómaangan Hann
arnir halda heim i hóp og Þoturnar'ieyrði tónlistina eins og úr fjarska.
í hóp, og þá varð hann ekki dreginn , .... ...
* . , .. .„ ... Manu þotti sem hiarta sitt mundi
til ábvrgðar 1 sambandi við neitt , , ... TT. . , , . . .
, _ , , . jresta af fognuði. Hun gat ekki gremt
það, sem gerast kunm. .... , ,,, . . . . .
_ * , ,, „ . unga piltinn. sem helt henni 1 faömi
Það la við að hrollur fæn um , , ,
.. „ .. TT , . ær, nema sem þokusyn — hun vssi
Murray Benowitz. Hann hugsaði sér _ , ,
að fara Þess á leit við Krupka að?g hUn S
. . ;kki heldur hvers vegna hun var ekki
aið minnsta hrædd við hann; vissi bað
eitt að hann var gersamlega ólíkur
þvi, sem Bernardo hafði sagt henni
TT,T T , , „ . að þessir Bandarikjamenn væru, bæðí
UM LEIÐ og Tonv Steig mn fynr. „ , , , , ,.
. .. , , ,. , v ' avað utlit, framkomu og tal snerti.
þroskuidmn, hafði hann orðið þess
var, að hann átti, einhverra hluta ^ar óskaplega heitt inni. Hún
vegna ekki þarna heima. Hann hafði ann sv'i.ann renna niður mjóhrygg-
ekki boðið neinni stúlku með sér, svoínn’ Þar sem finSur hans snertu hana,
hann var þarna einstæðingur. Og þeg-'n svo iausL að hún fann það varla,
ar hann virti Hákarlana og Þoturnar ann Þo um iei® mei® öllum sín-
fyrir sér, Bernardo og Riff og þá sem lm ''kama. Og það var svo laust við
þeim fylgdu, fannst honum þeir veraa® hann beitti hana nokkurri frekju
sér ókunnugir og ekki koma sér við. 'ða Sræðgi, eins og Bernardo hafði
Enginn mundi veita því athygli þóttÞð Ka®,; ÞessÍ1, Bandaríkjastrákar
hann hyrfi á brott, og þá var hann lofðu fyrir sið- ÞeSar Þeir dönsuðu.
^ Sjálf h"fði hún séð annarlega áfergju
~ ~ ■ Berna.dos, þegar hann dansaði við
Tony var þarna einstæðingur. Hanná-nitu. óg hún hafði séð að allir strák-
hafði ekki boðið neinni stúlkuarnir dönsuðu eins, hvort sem þeir
með sér. kölluðust Þotur eða Hákarlar.
16 VIKAN