Vikan - 05.04.1962, Blaðsíða 14

P & Ó & K
Einn - tveir - þrír - íjórir - fimm
Ljósmyndari Vikunnar gerði sér ferð einn morguninn um 10-leytið niður á
Hótel Borg, því að þar eru oft um það leyti ýmsir virðulegir þorgarar þesSa
bæjar að drekka morgunkaffi, ræða landsins gagn og nauðsynjar og annað, sem
þeir hafa áhuga á á þeim tima sólarhringsins.
Jú, rétt var það og satt, að þarna voru borð þéttsetin ýmsum þekktum borg-
urum, flest mönnum sem hafa sina atvinnu i miðbænum, heildsalar, verzlunar-
menn, bankastarfsmenn og aðrir.
En viti menn, — þegar Ijósmyndarinn bjóst til að taka af þeim myndir við
kaffiborðið og fór fram á leyfi viðkomandi til þess, þá varð uppi fótur og fit, menn
ruku á fætur í ofboði, sumir földu sig bak við súlur eða sneru sér undan
en aðrir ruku hreinlega á dyr.
Hver ástæðan var, vitum við ekki, en einhverjum hefði dottið i hug að sam-
vizkan væri ekki eins hvit og skyldi, og að i rauninni hefðu þeir átt að vera
annars staðar en á Borginni að drekka kaffi á þessum tima.
En þessir þrír, sem við sjáum hérna á myndinni voru ófeimnir, enda ráða þeir
sínum tíma sjálfir og þurfa ekki að svara til saka við neinn, þótt þeir skreppi
í næsta hús til að fá sér kaffisopa. Sá íjórði við borðið hljóp samt út hið skjc.t-
asta.
Lengst til vinstri er Ketill Axelsson (Verzl. London), síðan Pétur Sigurðsson
, og Ólafur Maríusson (P&Ó), og þá komum við loks aftur að fyrirsögninni, því
siminn hjá P&Ó er 12345, líklega skemmtilegasta og bezta símanúmerið sem til er.
Þeir segja það tilviljun eina, að þeir náðu í þetta númer. Það hafi margir spurt
bá hvernig þeir hafi farið að því að næla sér í það, en það hafi bara viljað svo
heppilega til að það var laust einmitt þegar þeir sóttu um símann.
Við verðum að trúa því.
E'n stundum getur verið dálitið kúnstugt að hafa þetta númer, eins og þegar
maður nokkur hringdi þangað. Sá sem svaraði, sagði: „Einn, tveir, þrír, fjórir,
fimm“ og manngarmurinn sagði „sex, sjö, átta, níu, tíu" — og hringdi’ af.
Lifir sig inn í imisíkina m'eðan pabbi stjórnar þættinum.
. . . og það geta íleiri sungið en Sigrún Jónsdóttir, er okkur tjáð, (>
og þær vilja lika halda því fram, þessar námsmeyjar úr Verzlunar-
skólanum, sem Jónas íékk til að aðstoða við hljómlistina í bættin-
um. Það er verst að Vikan getur ekki lofað ykkur að heyra ....
En það er fieira en branda,rar, sem gestum er boðið upp á í
Þessum þáttum. Hér sjáum við t.d. Sigrúnu Jónsdóttur söngkonu
við hljóðnemann, en ekki vitum við hvað lagið heitir, sem hún er
að syngja.
Sigrún
O Það er sýnilegt að hún skemmtir sér alveg prýðilega, þessi
litla, enda er það engin furða, þvi að bæðl cr það að hún er að
horfa á skemmtiþátt, sem kom mörgum til að hreyfa hlátur-
vöðvana, og svo hitt að aðalskemmtikrafturinn er hennar eigin
pabbi, Jónas Jónasson útvarpsþulur, sem við sjáum á hinni
myndinni. I>að er ekkert að marka það, þótt hann sé grafalv-
arlegur í framan, það er ekki sízt ])á, sem beztu brandararnir
velta.
Magnús Steinþórsspn heitir þessi ungi herramaður og [>
á heima að Álfhólsvegi 54. Ástæðan fyrir því að hann
er með Þessa forláta skauta um öxl er ekki sú, að
hann ætli að íara á skauta, og raunar vitum við ekki
einu sinni hvort hann kann á skautum, — en skautana
vann hann í söluhappdrætti hjá Vikunni. Og ef hann
kann ekki á skautum, þá verður hann að fara að læra ...
14 VIKAN