Vikan - 28.06.1962, Blaðsíða 39

málarar og færustu ljósmyndarar
fá gert.
En tæknin lætur hvarvetna til sín
taka, Nú eru ljósmyndarar farnir
að seilast þarna inn á svið listar-
innar og taka skrípamyndir — af
ásettu ráði. Aðferðin er eins einföld
og hún er áhrifamikil. Gagnsætt
plast er hitað og sveigt. Siðan er þvi
brugðið fyrir linsu ljósmyndavél-
arinnar um leið og myndin er tekin.
Þótt hending ein virðist ráða þvi
hvernig skop- eða skripamyndin
verður hverju sinni, vekja meðfylgj-
andi myndir nokkurn grun um að
þær geti heppnazt svo vel, að plast-
þynnan verði til þess að leiða í ljós
ýmislegt, sem linsan getur ekki af-
hjúpað án hennar. Kannski þetta
eigi eftir að verða mikils metin list-
grein, ekki siður en skopmynda-
teikningin....
Læknirinn ...
Framhald af bls. 17.
— Ég hafði heldur ekki hugsað mér
að biðja yður aðstoðar, hreytti Einar
út úr sér. Systir Eva sér um það. Þú
verður svo við svæfingartækin, Ivar.
Ástríður vildi helzt af öllu leggja á
flótta. Samt sem áður gat hún ekki
hreyft sig úr sporunum. Einar varð
reiður.
— Standið ekki þarna eins og glóp-
ur, stúlka. Þér hafið þó að minnsta
kosti aðstoðað við fæðingu. Af stað
með yður og náið í allt, sem með þarf
og það í snatri .... hvar sem þér
finnið það, en strax ....
En Ástríður stóð enn eins og löm-
uð og Eva sá að hún varð sjálf að
taka stjórnina.
— Þú hlýtur að finna sótthreins-
aða sloppa og hanzka. Fljót nú.
Einari létti bersýnilega. Hann hafði
þegar þvegið sér um hendurnar. Þau
E'va og Berg læknir tóku líka að þvo
sér. Ástríður var nú farin að átta
sig á hlutunum og eftir nokkrar min-
útur var öllum undirbúningi lokið.
Eva var sjálf komin í slopp og með
hanzka. Þetta gekk allt hratt og hik-
laust, og nú fann Eva hvorki til ó-
styrks eða þreytu lengur. Hún var
gagntekin sömu ró og þreki og um
nóttina, þegar hún var Einari til að-
stoðar úti i vitavarðarbústaðnum. Og
hún reyndist honum ekki siður örugg
og traust en þá. Hún rétti Einari á-
höldin umsvifalaust, án þess hann
þyrfti að gefa henni bendingu.
Loksins .... barnið grét i örmum
Evu og Eva var glöð en þreytt. Svo
rétti hún Ástríði barnið, en Einar
saumaði saman langan skurðinn.-;
handtök hans voru hröð og örugg eins
og venjulega, en hann var þreytulegri
en hann átti vanda til.
Hann rétti úr sér og bauð að kon-
unni skyldi ekið inn á fæðingardeild-
ina. Svitinn rann í stríðum straumum
af andliti hans þegar hann tók af
sér grimuna. Hann varp þungt önd-
inni og tók að þvo sér.
— Við höfum of fámennt starfslið,
varð Berg lækni að orði. Þú verður
að færa þetta í tal við Ström yfir-
lækni, Einar, og fara fram á að hann
ráði fleira fólk að sjúkrahúsinu. Eða
kannski yfirvöldin ætlist til þess af
okkur, að við göngum fram af okkur
við starfið ....
Eva heyrði orð hans eins og úr
tveggja félaga, sem báðum var ólýs-
anlega mikilvæg. Og nú hafði hann
látið hana fara brott án þess að mæla
orð af vörum, hann hafði ekki einu
sinni litið til hennar. Fyrir það varð
hann að bæta.
HANN opnaði dyrnar fram á gang-
inn, en nam staðar. Hjartað tók við-
bragð i barmi hans. Öll þreyta hvarf
honum í einu vetfangi. Þarna stóð
hún, lét hallast upp að veggnum og
hvarmar hennar voru luktir. Hvarm-
hárin lágu eins og mjúksveigðir
skuggar yfir fölvum vöngunum, og þó
var sem ásjónan væri þrungin hljóðu
lífi. Drættirnir við munnvikin sýndu
að henni leið illa, og það vakti sam-
stundis með honum þá kennd, sem
hann reyndi sem hann mátti að bæla
niður og byrgja inni. En nú varð sú
kennd allt í einu svo sterk, að hann
mátti ekki viðnám veita.
— Eva ....
Hún hrökk við og leit upp. Þetta
Framhald á bls. 42.
VIKAN 39
NYLON STYRKT
NANKIN
BUXURNAR
NÝTT AMERÍSKT EFNI
AMERÍSKA SNIÐIÐ
HEKLA • AKUREYRI
IÐNAÐARDEILD SÍS
SÖLUDEILD
SÍMI 11971,17080
fjarska þegar bún reikaði fram á
ganginn.
— Fáið yður kaffisopa, systir Eva.
aÞð hressir yður, sagði Berg læknir
um leið og hann strunzaði framhjá
hennl.
En hún komst ekki lengra. Hún lét
hallast upp að veggnum og það
Þyrmdi yfir hana af þreytu.
Einar hengdi upp handklæðið, snak-
aði sér úr sloppnum og brá sér í
annan. Hann var þreyttur og óánægð-
ur með sjálfan sig. Á meðan á skurð-
aðgerðinni stóð, hafði hann verið
glaður.og á allan hátt i essinu sínu,
en þó hafði hann aldrei losnað við
þá kennd að Eva væri honum nálæg.
Þegar gamla hjúkrunarkonan aðstoð-
aði, þurfti hann ekki að bera kvið-
boga fyrir þvE að eitthvað gengi úr-
skeiðis. Þanniig var það líka þegar
Eva aðstoðaði hann, en samt var það
á einhvem háitt allt annað. Þar var
ekki eingöoagu eða fyrst og fremst
um að ræðá samjstarf læknis og hjúkr-
unarkonu, hefchir nána samvinnu