Vikan - 28.06.1962, Blaðsíða 30

ALMENNAB
Pósthússtræti 9. Sími 1-77-00.
Sé nefnmg, sem Tenjtíieg* er
lögð í orðið, getur verið aðeins —
hugarfóstur.
Hann læddist yfir að salardyr-
unum og lagði eyrað að hurðinni.
Hann hafði ekki mikla von, en þó
dálitla. Lifið bauð upp á ótal mögu-
leika. Einn eftir annan í langri röð.
Hann gat ekki heyrt neitt að inn-
an — ekki eitt einasta orð. ★
Ánetjaðist smám saman.
Framhald af bls. 18.
Við settumst siðan við skákborðið,
blaðamaðurinn og Björn. Sá fyrr-
nefndi skaut eldfránum augum yfir
borðið og gætti þess vandlega að
drottningin væri réftu megin við
kónginn.
Hvitt: Björn Þorsteinsson.
Svart: Blaðamaður Vikunnar.
(Skýringar blm. og fjölmargra á-
horfenda).
Sikileyjarvörn.
1. e4—c5
2. Rf3—Rc6
3. d4—cxd.
4. Rxd—e6
Leikur, sem hefur náð vinsældum
i seinni tið.
5. Rb5—
Talið bezt.
5. —d6
6. Bf4—e5
Eina leiðin.
7. Be3—a6
8. Ra3—Rf6
9. Rc3—Be7
10. Be2—0—0
11. 0—0—Be6
12. f4—b5
13. f5—Bc8
14. Rd5—Bb7
15. Bf3—RxR
Blaðamanninum var ekkert um
þetta hross gefið.
16. exR—Rb8
17. Be4—Rd7
18. g4—Rf6
19. Bg2—Hc8
20. c3—h6
21. h4
Og nú svitnaði blaðam. af ótta og
einbeitingaráreynslu.
21. —Rh7!
22. h5—Rg5
Þegar hér var fonafð sögu, var
blaðamaðurinn að niðurlotum kom-
inn af þreytu og farinn á taugum.
Hann hafði notað rúma tvo klukku-
tima til umhugsunar á móti tiu min.
hjá Birni.
Að lokum veitum við Birni svo-
litla uppreisn æru, og birtum skák
hans úr 8. umferð á síðasta Skák-
þingi íslands, en þar átti hann i
höggi við núverandi Norðurlanda-
meistara, Inga R. Jóhannsson, og
lagði hann að velli.
Skákþing íslands 1962.
Hvítt: Björn Þorsteinsson.
Svart: Ingi R. Jóhannsson.
Spánskur leikur.
1. e4—e5'
2. Rf3—RcG
3. Bb5—a6
4. Ba4—Rf6
5. 0—0—Be7
6. d4—b5
7. Bb3—d6
8. c3—0—0
9. h3—Bb7
10. Hel—Rd7
11. Rbd2—Bf6
12. Rfl—Re7
13. Rg3—c5
14. Be3—cxd4
15. cxd4—d5
16. dxeð—Rxe5
17. Bc5—He8
18. Rh5—RxRt
19. DxR—dxe
20. RxB—gxR
21. Dxf—Rd5
22. Df5—Df6
23. DxD—RxD
24. Hadl—Hac8
25. Bb4—Hc7
26. He3—Rh5
27. Ba5—He7
28. Bd8—Kg7
29. BxH—HxB
30. f3—f5
31. fxe—fxe
32. Hfl—Kg6
33. Bc2—Rf6
34. Hg3f —
Svartur gefur, þar sem annað
skiptamunstap verður ekki umflúið.
J.Þ.M.
23. Rc2—a5
24. Rel—Dc7
25. Rf3—RxR
26. DxR—Dd8
27. De2—Hc4!
Og nú varð blm. fyrst montinn
að ráði og fannst frábæriega leikið
28. Ha-cl—Bg5!
Aftur snilld.
29. Bf3—BxB
30. DxB—Dc8
31. b3—Dc5!
Enn snilld!
32. DxD—HxD
33. Be4—Hf-c8
34. Hf3—Bxd5
35. BxB—HxB
36. f6—gxf
37. Hxf—Hd3
38. Hc-fl—Hdxc
40. Kh2—Hxg4
41. Hxh6—Hc2t
42. Kh3—Hg7?
Sennilega fótaskortur. „lava,
urinn tendrar i átjándu siga
1ior®ið skelfur, húsið hri
4o. riDD—b4.
44. Hb5—Hxa2
45. Hxe5
YOGA.
Framhald af bls. 13.
Fyrsta stigið, fasthyglin, er i þvi
fólgið að ná stjórn á huganum með
því að einbeita honum að einhverju
ákveðnu íhugunarefni vissan tíma og
leyfa honum ekki að hvarfla frá því.
Athyglin beinist öll inn á við, og um-
heimurinn gleymist gersamlega. Þetta
er afar örðugt að gera, eins og allir
vita, sem reynt. hafa. En það er ó-
hjákvæmilegt undirstöðuatriði, ef iðk-
andinn hyggst ná einhverjum árangri.
Annað stigið, hugleiðslan sjálf, er
eins konar millistig. Hugurinn er
orðinn kyrr og rólegur, einbeitingin
áreynslulaus og yoginn kemst I ástand,
þar sem hann getur tekið við þekk-
ingu frá æðra vitundarstigi, innsæinu
— hann verður eitt með þvl, sem
hann skynjar, og öðlast beina vit-
neskju án aðstoðar ytri skynfæranna.
Þriðja stigið, uppljómun vitundar-
innar, er lokastig og takmark allra
yogakerfanna, fjallstindurinn, þar
sem allar uppgönguleiðirnar mætast:
sameining mannsins við Guð.
Samið jafntefli. Kraftaverk.
(Niðurlag i næsta blaOi).
30 VIKAN