Vikan - 23.01.1964, Blaðsíða 45

STANDARD
TRIUMPH
Nýr bíll frá LEYLAND
er byggður þannig að ökumaður og farþegar hafi sem mesta ánægju af vagninum.
er byggður til að þola mikla áreynslu, erfiða vegi og endast lengi án þess að hægt
sé að sjá það á honum.
er ekki stærri en fyrirrennarar hans en hann hefur flest þau þægindi, styrkleika,
útlit og gæði, sem aðeins finnast í dýrustu gæðaflokkum bifreiðasmiðja.
er mörgum flokkum betri en verðið gefur til kynna.
sameinar á bezta hátt ítalskt útlit (nýjasta útlit frá Michelotti) og enska vand-
virkni í öllu sem viðkemur bifreiðaiðnaði.
hefur hið fullkomnasta miðstöðvarkerfi, sem
blæs sérstaklega fyrir farþega í aftursætinu.
er bíll hinn vandlátustu því
er merki þeirra.
fllmenrid
verzínnarfélogið h.f.
Box 137 - Laugavegi 168
Sími 10199 - Reykjavík
— Hvenær fáum við tíma til
að gera þetta allt?
— Tíma, við fáum nógan tíma.
Nógan. Allt lífið.
— Allt lífið er langur timi.
— Ekki of langur fyrir okkur.
Þegar hann beygði sig niður
og kyssti hana á öxlina, fann
hún að hann var órakaður.
— — O
Málarinn hnykkti til höfðinu
og hristi þykkt, svart hárið frá
augunum.
— Nú, þarna hefurðu eina af
myndunum hans Viggós. Ósköp
heiðarleg litameðferð, en form-
ið hræðilegt. — Hann pírði aug-
un.
Mér finnst hún góð, sagði
hún.
- Já, guð hjálpi mér, ekki
skal ég lasta hana. En þér hæfði
betur eitthvað tilþrifameira.
Komdu á sýninguna mína og
gáðu hvort þar er ekki eitthvað,
sem þér iíkar.
— Já, þakka þér fyrir.
Hún tók upp síðustu flöskuna,
sem stóð þarna milli tæmdra
glasa.
— Rauðvínið er búið, þeir
hafa drukkið það allt saman.
- Bjóstu við öðru, sagði hann.
Hvað ættum við líka að gera
með rauðvín.
— Ég er bara að hugsa um
morgundaginn.
— Fjandinn hirði morgundag-
inn. — Hann stóð við dyrastaf-
inn í slyttislegri stellingu, sem
fór löngum, grönnum líkama
hans vel.
— Nú skal ég hjálpa þér að
laga til, sagði hann, án þess þó
að hreyfa sig.
— Ég geri það seinna. — Hún
lét sig detta niður í stól. Hann
slangraði í áttina til hennar og
settist á móti henni.
— Hvar er náunginn, sem
hékk yfir þér alla síðustu viku?
spurði hann.
— Heima hjá sér hugsa ég.
— Leiðinlegur. Þú varst of
góð handa honum. — Ég er bú-
inn að sitja hér og horfa á þig
í allt kvöld, meðan hinir voru
hérna, og líka í gær, heima hjá
Viggó. Þú hlýtur að hafa tekið
eftir því.
Hún svaraði engu.
—■ Veiztu að hálsinn á þér
minnir á styttu eftir Maillal, -
spurði hann.
— Nei, það vissi ég ekki.
— Þannig er það þó, — hann
sveiflaði hendinni eins og til að
sýna form styttunnar. Löng,
mjúk lifandi hönd.
— Þú hefðir átt að verða
myndhöggvari, sagði hún.
— Merkilegt að þú skulir
segja þetta, sagði hann, fullur
áhuga, ■— Ég held sjálfur að
ég hafi hæfileika í þá átt. Og
þú finnur það meira að segja
líka. Ég minntist á þetta við kon-
Framhald á bls. 51.