Vikan - 23.01.1964, Page 55

iE
NVercury V' # * ^/Mercury Comet
^ismode^ cS |Fegurr(. \
jfk......* * *
innan og utan
«
Mercury
árgerð 1964
Cometinn hefur sannað yfirburði sína,
með léttleika, styrkleika og sparneytni.
Kynnið yður hinar mörgu nýungar,
verð og myndalistar fyrirliggjandi, Fjölbreytt
fyrstu bílarnir að koma. litaúrval, innan og utan.
SYEINN EGIL .SSON H.F.
UAABOÐIÐ LAUGAVEG 105 SÍMI 22470
það, sagði Ralph ákafur. — Þið
getið óskað mér til hamingju.
Clare hefur lofað að giftast mér!
Andlitið á Simoni varð eins
og gríma í grískum sorgarleik.
Hann leit á Clare og hún skajf,
eins og henni væri kalt. f aug-
um hans var engin miskunn,
enginn skilningur. Og hún fann
að það var eðlilegt að hann fyr-
irliti hana og héldi að hún hefði
svikið sitt eigið hjarta. En Clare
sá ekki neina aðra leið til að
Faith eignaðist þá hamingju,
sem henni var svo nauðsynleg.
Til þess að fá því framgengt varð
Clare að baka sér fyrirlitningu
Simonar — og jafnvel hatur.
Faith rak upp fagnaðaróp og
Meg létti auðsjáanlega. Þetta
sannaði að Joan hafði farið með
lygi, hugsaði hún með sér.
— En hvað þetta var gaman.
— Ég verð að segja að ykkur
hefur tekizt vel að varðveita
leyndarmálið, gat Simon loks-
ins sagt.
—• Og ég sem hélt að þetta
sæist langar leiðir, sagði Ralph
hlæjandi. — Ég hef hitt Clare
oft uppá síðkastið.
—• Ekki veit ég neitt um það,
sagði Simon. — Mig óraði ekki
fyrir þessu.
— Það getur verið að þig hafi
ekki órað fyrir því, Simon, sagði
Meg, •— en okkur grunaði nú sitt
af hverju, samt.
—• Karlmennirnir eru sjálf-
sagt venjulega utangátta þegar
um þessháttar er að ræða, sagði
Simon þurrlega. Nú var Jock
kominn inn og athugasemd hans
fór í bága við Simon.
-— Ég hef verið að búast við
þessu lengi, sagði Jock glað-
lega. — Það er vandi að leika
á mig! Meðal annarra orða ■—■
ávísunin er tilbúin, Ralph, bætti
hann við.
— Er þá allt klappað og klárt?
spurði Simon.
— Já, eiginlega, svaraði
Ralph. —■ En þessir málaflutn-
ingsmenn eru svoddan erki-
slóðar. — Við byrjum strax og
kaupsamningurinn er undirskrif-
aður.
Simon kveikti sér í vindlingi.
—• Það er skrítið að seljandinn
skuli láta standa á sér. Honum
er venjulega áfram um að ná
sem fyrst í peningana sína.
— Já, en þessi náungi er ekki
í Englandi sem stendur, sagði
Ralph. —- Hann er listamaður,
eins og ég mun hafa sagt ykkur,
og hann er seinn til að svara
bréfum. Og honum liggur ekk-
ert á peningunum, því að hann
fékk stór-arf nýlega. En nú er
ekki nema um nokkra daga að
ræða, segir málflutningsmaður-
inn hans ... Annars get ég sagt
ykkur aðrar fréttir, bætti hann
við. Hann tók í höndina á Clare.
— Clare ætlar að vinna með mér.
Við rekum fyrirtækið saman!
Eins og ég hafði óskað frá upp-
hafi.
• - Þið ætlið þá að giftast
bráðlega, sagði Simon hásróma.
— Já, við giftumst eins fljótt
og hægt er, sagði Ralph glað-
lega. — Við ætlum að borða
miðdegisverð hjá foreldrum mín-
um í dag, svo að þau geti sam-
fagnað okkur.
Clare var nauðugur einn kost-
ur, að láta sem hún samþykkti
þetta — með þögninni. Hún gat
ekki stungið upp í Ralph nema
afhjúpa sinn eigin þátt í þess-
um lygaleik um leið.
— En hvað þáð er gaman, að
þig skuluð líka geta unnið sam-
an, sagði Meg ljómandi af
ánægju, — Þetta nýja fyrirtæki
getur ekki gengið öðruvísi en
vel, úr því að Clare verður við
það riðin.
— Og þú verður að lofa mér
að heimsækja okkur sem oftast,
sagði Faith glaðlega.
—- Vitanlega, muldraði Clare.
— Clare hefur sannarlega orð-
ið mér mikill heillahrólfur, sagði
Ralph brosandi. — Ég held tæp-
lega að þið hefðuð tekið mér
svona dæmalaust vel, ef ég
hefði ekki verið kunningi henn-
ar. Er það ekki rétt, kannske?
—■ Jú, ég verð að játa það,
sagði Jock. — Að minnsta kosti
réði það miklu um að ég lagði
peninga í fyrirtækið.
— Hvað segir þú, Simon?
— Ég hef alltaf haft áhuga
fyrir þessu áformi, sagði Simon
stutt. — Maður ætti aldrei að
láta persónulegar tilfinningar
hafa áhrif á kaupsýslumálefni.
Clare var kvíðin fyrir að hún
gæti ekki stillt sig lengur. Hún
fann tárin brenna undir augna-
lokunum. Hún fann að nú hafði
hún óafturkallanlega lokað sína
eigin hamingju úti — til þess
að bjarga hamingju Faith.
Clare og Simon urðu ein
nokkrar mínútur, skömmu síðar,
og henni fannst sér gefið utan-
undir þegar hann sagði:
— Ég verð að óska þér til ham-
ingju með það, sem frá þinni
hálfu var ekki annað en gaman-
leikur — falskt dufl! Þú munt
hafa skemmt þér vel meðan þú
dvaldist hérna undir því yfir-
skini að þú værir að hjúkra
Faith! Mér finnst hátterni þitt
hafa verið meira en lúalegt. Og
ég var það flón að halda, að
þú værir ærleg og hreinskilin!
Hún gat engu svarað vegna
þess, að hún hafði blátt áfram
engin orð til þess. Hún stóð í
sömu sporum og horfði á hann
örvæntingaraugum. Það eina
sem hún kom uppúr sér var
nafnið hans. Og þá sleppti hann
sér alveg.
— Viltu gera svo vel að hlífa
mér við öllum afsökunum! sagði
hann.
— Ég hafði ekki ætlað mér að
afsaka neitt, sagði hún.
— Nei, það er alger óþarfi, ég
VIKAN 4. tbl. — gg