Vikan - 06.02.1964, Síða 15

gfegl
_ IpÍ. Í'U!

; 'í. v. .. :
f*
MÉ

IW
Wimk'mm
wmr m
*J UsrÓJr-
ir manna samankomin þarna,
því þeir sem sloppið höfðu upp-
eftir um morguninn, höfðu fæst-
ir snúið til baka, en stóðu og
störðu á þessar hamfarir náttúr-
unnar furðu lostnir, ræddu um
það sín á milli, hvaða afleiðing-
ar þetta kynni að hafa fyrir íhúa
Iteykjavíkur. Fssstir hugsuðu
lengra en að þeirri staðreynd að
vegurinn austur væri nú úr sög-
unni um ófyrirsjáanlegan tíma,
en það gerði ekki svo mikið til,
sögðu þeir, því að Krísuvíkur-
vegurinn væri allavega opinn,
og hægastur vandinn að fara
hann. Mjólk og aðrar landbúnað-
arafurðir mundi ekki skorta
þrátt fyrir þetta, og öllu væri
óhætt. Flestir höfðu samt fylgzt
með fréttunum um ótta ráða-
manna við að hraunið mundi
renna niður Elliðaárósa, en flest-
ir hristu höfuðið og sögðu að
til þess mundi aldrei koma.
Þangað væri svo langur vegur,
og hraunmagnið þyrfti að vera
svo óskaplegt til þess að ná þang-
að, að það væri hreint óhugs-
andi. Það var líka ótrúlegt að
shkt gæti komið fyrir, þegar
menn stóðu þarna og sáu hve
hraunrennslið dreifði úr sér á
flötinni. Það var óskiljanlegt að
það yrði svo mikið að það legði
undir sig allt það landrými, sem
var til sjávar.
En síðari hluta dags sáu menn
skyndilega breytingu á stefnu
hraunsins. Hingað til hafði það
runnið hægt, en stöðugt, yfir
Sandskeiðið til norð-austurs í
áttina til Lyklafells. En nú hafði
það fyllt upp kvosina og fór að
renna hægt og sígandi til vesturs,
þrengdi sér milli hæða og át í
sig veginn til Reykjavíkur.
Það rann niður á sléttuna, þar
sem vötnin eru rétt neðan við
Sandskeiðið, og fór strax að
breiða úr sér þar, og stefndi að
veginum sunnan í hæðunum. Það
var sýnilegt að ekki liði á löngu,
þar til það rynni yfir veginn þar
sem hann var lægstur.
Þá fóru margir að hugsa til
heimférðar.
Geysilegur fjöldi var af bílum
ahs staðar á veginum, og þar
sem hægt var með noltkru móti
að komast út af honum. Uppi
á melnum vestan við Sandskeiðið
hafði verið raðað bílum svo tug-
um skipti, en þangað lá vetrar-
vegurinn upp á melinn. Enn vest-
ar á melnum var töluvert vegar-
net, síðan á hernámsárunum, en
þarna hafði verið skálahverfi
hermanna, og víða hægt að fara
með bíla þar um. Allt þetta
svæði var þakið bílum og fólki
á öllum aldri, í öllum stéttum
— og allt í einu — þegar hraun-
ið tók stefnuna á veginn, var
eins og gripi um silg æði, því
allir vildu komast burtu umsvifa-
laust.
En það var hægara sagt en
gert, því fólksmergðin og bíla-
þvagan var svo þétt, að þar mátti
varla nokkra bifreið hræra.
Lögreglan var fjölmenn þarna,
og reyndi að greiða úr flækj-
unni, en bæði var, að flækjan
var svo óskapleg og að flestir
l)ílax-nir sneru í öfuga átt frá
veginum, og svo hitt, að allir
Hraunstraumarnir tveir mætt-
ust í Elliffavatni og fylltu þaff
á skammri stund.
Frá Lögbergi og alla leiff niffur
aff Elliffavatni var slangur af
sumarbústöðum en í sumum
þessara húsa var búiff allt áriff,
Það varð snemma ljóst, hver
afdrif þeirra yrffu og lögreglan
og hjálpai-sveitir skáta að-
stoffuffu fólk viff aff bjarga eigum
sínum úr húsunum. Þaff var
ekki seinna vænna. Þessi hús
ásamt húsunum í Gunnarshólma
og Silungapolli 1/étu undan
hraunstraumnum eins og spila-
borgir.
vildu verða fyrstir út á veginn,
tróðust og gerðu allt, sem þeir
máttu til að komast í burtu. En
vegurinn var ekki breiðari en
svo, að aðeins einn bíll losnaði
í einu og komst út á veginn.
Þeir, sem þegar voru á veginum,
og höfðu lagt bílurn sínum þar,
þurftu fyrst að snúa við, áður
en þeir gátu farið að aka til
bæjarins.
Þeir, sem voru aftai'lega í röð-
inni, eða einhvers staðar uppi á
melnum, voru orðnir örvænting-
arfullir, því þótt þeir óttuðust
að vísu ekki að hraunið rynni
yfir bílana þar, þá var viðbúið
að vegurinn lokaðist alveg á
stuttum tíma, og að bílarnir yrðu
þá strandaglópar þarna langt
uppi á heiði. Þeir sáu fram á
að lítið gagn yrði að þeim eftir
það.
Enginn óttaðist um líf sitt, því
hraunið rann ekki hraðar en svo,
að hægðarleikur var að komast
fótgangandi undan því, en eng-
inn vildi missa bílinn sinn í bráð-
ið grjótið. Framhald á bls. 29.
VIKAN 6. tbl. —