Vikan - 03.12.1964, Síða 52

mactur
dagsi
KLÆÐIST FÖTUM
FRÁ OKKUR
Husqvarna
Husqvarna
vöfflujárn
Eru nytsamar
tækifærisgjafir
Husqvarna
straujárn
íitft. .vtflöy
Husqvarna
panna
Gunnar Mseimon kf.
Suðurlandsbraut 16.
Sími 35200
um svo að hann gat gefið henni.
Hún hafði gefið honum stoltið yfir
að geta núna í byriun hjónabands
þeirra gefið konunni, sem hann
elskaði dýrmæta gjöf. Þetta andar-
tak var gjöf hennar til Hanks, gjöf,
sem hann mundi aldrei vita að hún
hafði gefið honum. Ef hún segði
honum það, mundi það eyðileggja
þetta — ekki alveg, ef til vill, en
eitthvað. Hann mundi hlæja með
henni að þessu, og hann mundi
skilja það, en það mundi ekki vera
það sama. Þessi fyrstu jól þeirra
mundu ekki geymast ó sama hótt
f minningunni. Þau mundu breyt-
ast í hugum þeirra beggja, þessi
yndislega stund mundi taka ó sig
aðra mynd, ekki mikið breytta, en
þó öðru vísi um aldur ævi.
Hún ætlaði aldrei að segja hon-
um það, hugsaði hún. Það mætti
kalla það ósannindi, en það var
nokkurskonar jólaævintýri — eins
og sagan um jólasveininn og hrein-
dýrin ó þakinu.
Skyndilega varð Kathy svo glöð
og hamingjusöm. Hún beygði sig
niður undir tréð og tók pakkann
með bindinu og sokkunum. Það var
reglulega fallegur litur ó þeim,
alveg eins og augnalitur Hanks.
Hún rétti honum pakkann. „Gleði-
leg jól," sagði hún.
Hann tók við kassanum, en óður
en hann opnaði hann, leit hann
einu sinni ó úrið ó úlnlið Kathy.
Hann hristi aftur höfuðið. „Það er
furðulegt," sagði hann. „Maður
sparar svolítið ó hverjum degi og
það er alveg ótrúlegt hvað mikið
getur safnazt!"
Kathy brosti. „Alveg stórfurðu-
legt," sagði hún.
BÚFERLAFLUTNING-
UR FYRIR 60 ARUM
Framh. af bls. 29.
Geri ég ráð fyrir að þessi leið
sé nú ekki oft farin. Einkenni-
lega fallegt er í Hnappadalnum
við vötnin þar og tilkomumik-
ið að sjá hvernig vellandi hraun-
ið hefur þar fossað fram af
hraunabeltum. Aldrei hef ég
séð hrikalegri hraunfossa,
storknaða og mikilúðuga.
Undir háum rauðum gíg stend-
ur kirkjustaðurinn Rauðinúpur.
Síra Árni Þórarinsson og frú
Elísabet bjuggu þar þá. Sjaldan
eða aldrei hcf ég og við öll,
fengið alúðlegri viðtökur en
hjá þeim hjónum. Síra Árni kom
á móti okkur út á tún og bauð
okkur velkomin i héraðið. Þótt
hann þekkti foreldra mína litið
tók hann þeim eins og kærum
vinum. Höfðu þeir hann og faðir
minn verið eitt ár saman í skóla
og aldrei sézt, siðan þeir urðu
prestar, sinn i hvorum lands-
fjórðungi. En það hafði engin á-
hrif á gestrisni og alúð hins á-
gæta manns, sira Árna Þórarins-
sonar. Ég gisti hjá honum fimm
árum siðar á Stóra Hrauni, var
gestrisni hans og konu hans