Vikan - 22.12.1964, Qupperneq 50

Pillsburys BEST
Munduð þér eítir að kaupa
PILLSBURY’S BEST?
Ef ekki, þá munið það næst!
knrichep
FLQJE
Pillsburys BEST
hjörtu þessara þriggja bjarna, hins gamla húsbónda þeirra, og sömuleið-
is unglingsins, sem gekk um og safnaði peningum oð lokinni sýningu
bjarnanna.
Þau urðu fljótlega ásátt.
Klukkan í turnum Saint-Germain-des-Prés sló tíu, þegar menn Rodo-
gone, sem voru á verði meðfram gömlu síkjunum, sáu einhverja risastóra
veru koma í áttina til þeirra í mistruðu tunglsljósinu. Binn þeirra, sem
fór að rannsaka hvað væri um að vera, kom til baka með rifna yfir-
höfn og alblóðuga bringu eftir risastóran hramm.
Hinir biðu ekki eftir frekari útskýringum, en forðuðu sér hver sem
betur gat. Sumir þeirra hlupu niður að Signu til að vara félaga sína
við, en þeir höfðu fengið samskonar ónotaheimsóknir. Flestir glæpa-
mannanna voru þegar komnir yfir ána á sundi yfir á bakkana hjá Lou-
vre og aðra heilsusamlegri staði. Að berjast og drepa hvern annan i
heiðarlegu einvígi var ekki álitið tiltökumál i hópi þessara manna. En
enginn i hópi Rodogone Egypzka hafði hugrekki til að berjast við björn,
sem á afturfótunum var að minnsta kosti tólf fet á hæð.
Angelique sneri aftur að Nesle turninum og lét menn Calembredaine
vita, að engir óæskilegir náungar væru lengur í hverfinu. Nokkrir van-
trúaðir fóru til að rannsaka sögu hennar, en gátu ekki gert annað en
viðurkenna staðreyndir.
Trjábotn rak upp gjallandi hlátur:
— O la la! Þessi Marquise'des Anges, endurtók hann hvað eftir ann-
að. Svo er verið að tala um kraftaverk....! En Nicholas tók ekki eins
á málunum.
—• Þú hefur farið til þeirra til að svikja okkur, sagði hann og sneri
upp á úlnlið Angelique. — Fórstu til Rodogone Egypzka til að seljá þig,
eða hvað?
Til að kæfa afbrýðissemiskast hans, varð hún að segja alla söguna.
Að þessu sinni lék allt á reiðiskjálfi undan hlátri Trjábotns. Nokkrir
nágrannar komu út að gluggunum sinum og hótuðu að koma niður
með sverð sín og vopn og kenna þessum flækingum, sem ekki leyfðu
heiðarlegu fólki að sofa, betri lexíu. Fótalausi maðurinn lét Það sem
vind um eyrun þjóta. Hann renndi sér út á trjáplötunni sinni og fór frá
einni kránni til annarrar, gegum endilangt Faubourg Saint-Germain
hverfið, öskraði af hlátri og sagði söguna. Um mörg ókomin ár áttu betl-
ararnir, sem söfnuðust saman við eldana eftir að segja söguna af Marq-
uise des Anges og björnunum þremur.
En þetta var engin lokahríð. Þegar að henni kom var Desgrez lög-
regluforingi vel undirbúinn og að morgni hins fyrsta október fór hann
til fundar við Monsieur de Dreux d’Aubray, yfirlögreglustjóra í París
og fékk hann til að setja eins mikinn lögregluvörð og mögulegt var inn
á markaðstorgið í Saint-Germain.
En allt var rólegt um daginn. Menn Calembredaine höfðu töglin og
hagldirnar og héldu uppi lögum og reglum. 1 rökkurbyrjun komu vagn-
ar aðaismannanna inn á svæðið.
Angelique var við hlið Calembredaine og saman horfðu Þau á skepn-
urnar berjast: Tveir bolabítar móti villisvíni. Mannfjöldinn hafði gam-
an af þessum ruddalegu leikjum og þyrptist upp að girðingunum um-
hverfis leikvöllinn.
Angelique var sætkennd. Þau höfðu komið viða við og drukkið sitt
af hverju. Hún eyddi og sóaði á báða bóga úr pyngjunni, sem Nicholas
hafði rétt henni. Hún var að kaupa leikföng og góðgæti handa Flori-
mond.
Að þessu sinni, til þess að ekki yrði eftir honum tekið — því hann
hafði grun um að lögreglumenn lægju í leyni — var Nicholas vandlega
rakaður og þokkalega klæddur. Allt var gleymt. Þetta var markað-
urinn við Saint-Germain. Ljósin glömpuðu í gljáandi augum og fólkið
minntist markaða bernskunnar, þegar það var ennþá heima í sveitum
og smáþorpum.
Nicholas setti handlegginn um mitti Angelique. Þannig var hann vanur
að leiða hana. Henni fannst éins og um hana væri spenntur járnhringur
svipað, og hún hafði séð í fangelsunum. Þetta tröllatak var þó ekki alltaf
óþægilegt. I kvöld fannst henni til dæmis, að hún væri grönn og veik-
byggð, hjálparvana og varin i þessum sterku höndum. Hennar hendur
voru fullar af góðgæti, leikföngum og litlum ilmvatnsflöskum. Bardagi
dýranna æsti hana, svo hún æpti og stappaði eins og hinir, þegar villi-
svínið sendi hundana æpandi og vælandi út að mannfjöldanum.
Allt í einu sá hún handan við vígvöllinn, hvar Rodogone E’gypzki stóð
og horfði á þau. Framlhald l nœsta blaði.
öll réttindi áskilin — Opera Mundi, Paris.
5Q — VIKAN 52. tbl.