Vikan - 12.05.1966, Síða 26

Starf sem enginn er öfui
Ahverju kvöldi kveður George Barrett
syni sína fjóra með kossi, og eru tveir
þeirra þó komnir undir tvítugt. Þeim
finnst þetta þv! svolítið undarlegur sið-
ur, en sætta sig við hann, þv( þeir vita
hvað á bakvið liggur. Starf föður þeirra er nefni-
lega þess eðlis, að aldrei er að vita hvenær hann
lcveður þá í síðasta sinn.
Því dauðinn vofir yfir George Barrett við svo
að segia hvert skref. Hann veiðir menn — ef
menn skyldi kalla, þjófa, morðingja, ræningja,
kynvillinga og yfirhöfuð allar hugsanlegar teg-
undir úrþvætta — í einu því hverfi New York
borgar, þar sem hvað mest kveður að skugga-
hliðum hennar. Hann er leynilögreglumaður og
það í harðsnúnara lagi; engum þykir gott að
lenda í klóm hans, jafnvel þótt handtaka verði
ekki hlutskipti hans. Enginn leggur i að horfast
í augu við þennan vörð laganna, því tillit hans
er kaldara en stál, og þegar hann hlær, þá
taka aðeins andlitið og röddin þátt í hlátrinum.
Hið innra með sér hlær George Barrett aldrei.
„Mitt fyrsta og æðsta boðorð", segir hann,
„ í samskiptum við skepnurnar á Broadway er
bera hærra hlut frá borði. Ég hef allt sem til
þess þarf og veit hvernig á að nota það. Ef for-
tþlur duga ekki við einhvern guttann, þá slæ
ég hann, og sé hann duglegri að slást en ég,
nota ég kylfuna eða þá byssuna".
Frá siónarmiði sumra er George dæmi upp á
hvernig lögregluþjónar eiga ekki að vera. Aðr-
ir segja að hans manngerð sé hin eina, sem
fólk geti treyst á til varnar gegn glæpalýðnum.
Seint á myrku kvöldi stendur hann á norður-
mörkum Sextánda Umdæmis og horfir beint i
neóneldhnöttinn á Times Square. Þetta er Broad-
way, Hinn Mikli Hvíti Vegur, stræti drauma og
ævintýra. Barrett kallar það „drulluræsið". Eft-
ir því flýtur botnfallið af því versta, sem Amer-
íka hefur að bjóða af svokölluðum manneskj-
Efri mynd; Greifingi og mella, sem hann
hefur á sínum snærum, bollaleggja um
störf komandi nætur. Skömmu síSar varS
einhver til aS áreita melluna, og stakk
greifinginn hann þá óSara meS hníf. Á
neSri myndinni sést sá stungni liggja á
götunni, og hefur fólk safnazt aS hon-
um.
Hann heldnr
skefium
„Mitt æðsta
Ég hef allt s
guttann, þá