Vikan - 19.05.1966, Side 41

— Ég skal segja þér það. Ég
varS æfur eins og eggjahæna. Það
stóð í fimm mfnútur. Svo hló ég.
Það er að segja, ég rak upp skelli-
hlótur. Ég sagði við sjálfan mig: —
Andskotinn eigi það, Hagan, það
var þess virði, var það ekki?
í sama bili þurrkaðist tjáningar-
leysið af andliti hans og bros færð-
ist í staðinn. Hann slappaði af og
Modesty slappaði af með honum.
— Ekkert reiður þá- spurði hún.
— Nei. Ekki ég. En yfirmaður
minn hló ekki. Þú mannst kannske
eftir því, að ég vann fyrir l.D.S.
(International Diamond Security),
þegar þetta var?
— Það er nú mergurinn málsins,
vitur, sagði hún með ofurlitlu af-
sökunarbrosi. Hún renndi hendinni
undir handlegg hans og saman
stóðu þau og horfðu á myndina.
— Mergurinn málsins, sagði hann
hægt, — ég hef verið að hugsa um
hann síðan. Þú lézt smygla stórri
sendingu af gimsteinum út úr Sierra
Leone. Svo aðalmergurinn var sá,
að hafa upplýingar út úr mér varð-
andi gagnráðstafanir. Hann tók um
axlir hennar og sneri henni varlega
að sér. — En var það allur mergur-
inn málsins? Varstu að leika á
mig allan tímann?
Hún smeygði höndunum undir
handleggi hans og spennti greipar
fyrir aftan bakið á honum og horfði
framan í hann.
— Ja . . . ég er ekki að smygla
neinu núna, sagði hún mjúklega. —
Þú mátt leita á mér, liðsforingi.
Hann renndi höndunum um mitti
hennar, færði þær síðan hægt upp,
þar til lófarnir námu við brjóstin,
horfði í augu hennar og reyndi að
lesa það, sem f þeim stóð.
— Þér er Ijóst, að ég verð að
leita mjög nákvæmlega, Madame?
Rödd hans var jafn lág og henn-
ar, en líkami hans var skyndilega
allur spenntur. — Ég verð að biðja
þig að koma inn á rannsóknarstof-
una . . .
— Að sjálfsögðu, liðsforingi. Ég
vil að þú verðir fulkomlega ánægð-
ur...
Framhald í næsta blaði.
ANGELIQUE OG SOLDÁNINN
Framhald af bls. 24.
hryggjunni til þess að fólkið gæti betur séð. Hvítir, skikkjuklæddir
Arabar, sem voru i áhöfn hans, æptu rámum rómi kosti hverrar verzl-
unarvörunnar um sig. Væntanlegir kaupendur fengu að þukla, klípa
og jafnvel taka blæjurnar frá andlitum kvennanna, sem stóðu þarna
niðri við sjóinn, naktar og skjálfandi. Sumar reyndu að hylja sig með
hárinu, en verðirnir börðu þær með svipunum til að koma í veg fyrir
slíka siðsemi. Þeir jafnvel glenntu upp á þeim munnana, til þess að
sýna hvernig þær væru tenntar.
Angelique skalf af hneisu, þegar hún sá þetta: — Það er útilokað,
sagði hún við sjálfa sig, — að ég.... Nei, ekki þetta! Hún litaðist um
til að reyna að fá einhversstaðar hjálp, og kom auga á gamlan appel-
sínusala, sem starði á hana undan þykkri hettunni. Hann gaf henni
merki, og hvarf siðan i mannfjöldann.
Svartur þrælasali var að draga svarta konu með æðisgengin augu
frá þremur grátandi börnum: — Þetta, sagði sú armeníska — minnir
mig á hvernig þeir rifu bræður mína af móður minni. Svo hlustaði
hún á hvað sagt var, og sagði svo: — Þessi kona var keypt handa
egypsku kvennabúri, langt inni í eyðimörkinni. Eigandinn vill ekki
taka börnin líka, þau myndu deyja á leiðinni.
Angelique sagði ekkert, einhverskonar kæruleysi hafði gagntekið
hana.
— Þeir selja krakkana fyrir fáeina pjastra, sagði sú armeniska: —
Eða skilja þá bara eftir hér handa hundunum og köttunum. Bölvaðir
séu þeir dagar, þegar þau fæddust! Hún kinkaði kolli: — Við erum
heppnar. Að minnsta kosti deyjum við ekki úr hungri. Svo bað hún
auðmjúklega leyfis um að fá að dást að Möltugaleiðunni með rauða
flagginu ogg hvíta krossinum, sem blakti 1 hafrænunni.
Sölunni var að verða lokið. Hermenn Mölturiddarareglunnar notuðu
spjótin til að halda uppi reglu meðal fanganna, þegar nýju eigendurnir
leiddu þá burt einn af öðrum. Þessir hermenn voru í stigvélum með
hjálma, og þekktust á svörtum höklum með hvíta. átthyrnda krossa
á brjóstinu.
Sú armeníska var frá sér numin af að horfa á skipið. Geldingurinn
varð að ávarpa hana hörkulega til að fá hana burtu. Hann hafði alls
ekki ætlað sér að beita hörðu við þessa fanga, sem næsta dag mundu
leggja af stað til fjarlægra kvennabúra, og honum fannst hverjum
dæmdum fanga ekki of gott að horfa einu sinni enn á þetta svæði, sem
öllum austurlandabúum var svo kært, en nú varð hann að fara að flýta
sér, því uppboðstíminn nálgaðist.
— Hammam! Hammam! endurtók hann hvað eftir annað og rak
þær áfram.
Rétt utan við tyrkneska baðið sá Angelique appelsínusalann á ný.
Hann slangraði eins og af tilviljun utan i asnann hennar, og þá þekkti
hún, að þetta var Savary.
—■ I kvöld, hvíslaði hann, — þegar þú kemur út úr uppboösstaðnum,
vertu þá reiðubúin. Blár flugeldur er merkið. Vassos sonur minn mun
leiðbeina þér, en ef hann getur það ekki, gerðu þá allt sem þú getur,
til að komast til krossfaraturnsins niðri við höfnlna.
— Það er ógerlegt. Hvernig á ég að komast framhjá varðmönnunum?
— Ég býst við, að á þeirri stundu munu varðmennirnir þínir, hverjir
sem þeir verða, hafa annað að gera en að hafa auga með þér. Svary
glotti og skelmislegur glampi kom I augu hans bak við gleraugun.
— Vertu reiðubúin!
AVON VEKUR
FEGURÐINA
AF DVALA
ÁLLÁ ÞÁ FEQURÐ, 8EM ÞÉR VISSUÐ
ÁÐ ÞÉR ÁTTUÐ.
Hulin íegurð, sem þér vissuð að þér áttuð, kemur í
Ijós við snertingu Avon. Blómstrar við snertingu
Avon makeup. Springur út við hlýju hinna nýju
varalita og naglalakka.... Og svo að lokum gerir
Avon augna makeup fegurð yðar fullkomna. Það
geta allir séð. Það þarf Avon töfra til að fegurðin líti
dagsins ljós.
Avon
LONDON
cosmetics
NEWYORK
13. KAFLI
Sólin var þegar komin lágt á himininn, þegar þrælarnir báru kon-
VIKAN 20. tbl.