Vikan


Vikan - 21.07.1966, Blaðsíða 26

Vikan - 21.07.1966, Blaðsíða 26
Nýjasti skemmti- staðurinn í Reykiavík er tií húsa í Loftleiðahótelinu og er kenndur við víkinga. Þar er ágæt hljóm- sveit, fallegur bar og öll skilyrði til þess að skemmta sér vel. Hvar er að finna hið ljúfa líf, sem gert hefur verið að yrkisefni í kvikmynd- um og skáldsögum? Er það ekki einungis suður í Róm, þar sem léttklæddar kvik- myndadísir slá á hitann í blóðinu með því að vaða í gosbrunnum um miðjar nætur og halda orgíur í stíl við Rómverja, dauða fyrir tvö þúsund árum? Er einhvers- konar La Dolce Vita til hér á þessum norðurhjara heims, þar sem klakinn er alin eða meira í jörðinni eftir að svo á að heita, að sumar sé komið. Er grund- völlur fyrir skemmtistaði í þess- um bæ, sem jafnast að íbúatölu á við fámenn úthverfi stórborga eða landsbyggðarkaupstaði á Skandinavíu? Svo er að sjá. Hver mundi trúa því að ó- reyndu, að hér í Reykjavík eru hvorki meira né minna en fjór- tán dansstaðir. Og það sem er ennþá ótrúlegra en talan: Þess- ir staðir eru oftast yfirfullir, að minnsta kosti um helgar. Á þeim nýjustu og beztu dugar ekki að panta borð viku fram í tím- ann. íslendingar verja stórfé til þess að borða og skemmta sér, enda hefur' það orðið eins- konar „status-symból!“ Ég hef sjálfur kynnzt lítillega skemmtistöðum í þeirri rómuðu Rómarborg, þar sem hið ljúfa líf á að eiga sér fast heimilis- fang samkvæmt arfsögnum, en það er mér óhætt að fullyrða, að borgin eilífa stenzt okkur ekki snúning að þessu leyti; ftalir væru fljótir að gera það heims- frægt, ef komnir væru til Róm- ar þó ekki væru nema nokkrir af þeim stöðum í Reykjavík, sem upp hafa sprottið á síðustu ár- um og vinsælastir hafa orðið. Einn ferðamálafrömuður, ís- lenzkur, hefur lagt til að meiri rækt ætti að leggja við skemmti- staðina í ferðamannaáróðri okk- ar og muni mörgum væntanleg- um túristum þykja gott til þess að vita, að hér sé eitthvað meira WWA'Í®': ''i'ii/infiif, * #11 %1‘ iíiielHÍ’ /-/■v-V/'.v JLi. | íl ’ ■; i i aspszzrzzr i., -í -Jf ' __ ym inffl \\ il\WMjk, V i WtM ifeíraÍM'Sr Jb *■' /irM" WgpMMH&Mmm. Vfi Iffli m/ 1 MhFmámÍStu •U(tptutu, '$£,ííé$%Z- IDHNHSAl að sjá en hveri og jökla. Það er ætlunin, að Vikan kynni nú og á næstunni helztu skemmti- staði borgarinnar á svipaðan hátt og hér er farið af stað með. í stað þess að hafa ljósmyndara með í ferðinni, verður Baltasar teiknari með blokk- ina sína; hann bregður upp teikning- um af staðnum, af fólkinu og jafn- vel af andrúmslofti staðarins ef hægt er. Jafnframt munum við svo skrifa nokkur orð um hvern stað. Loftleiðahótelið varð fyrir valinu í fyrstu af þeim ástæðum að það er nýjast og þessvegna forvitnilegast. Skemmtistaðurinn er í svonefndum Víkingasal; þar er dæmigerð innrétt- ing fyrir velheppnaðan nútíma arki- tektúr, næturklúbbaandrúmsloft, dökkir litir og lágt til lofts. Að vísu skein sólin glatt inn um gluggatjöld- in enda þótt liðið væri að miðnætti og orsakaði einhverskonar einkenni- lega truflun á samræmi, enda aldrei til þess ætlazt, að þarna væri sólar- birta um lágnættið. Friðrik Theo- dórsson, sölustjóri, tjáði okkur að von væri á þykkum tjöldum til þess að útiloka gersamlega sólarljósið á síðkvöldum og hefur sennilega verið bætt úr því þegar þetta kemur á þrykk. Innréttingar eru miklu vand- aðri en ég hef annarsstaðar séð, allur viður massívur í stað spón- legginga, enda til þess ætlazt að allt geti litið vel út áfram, þótt árin líði. Ég kann vel við að hafa svona lágt undir loft á skemmtistað. Annars er tvennt, sem ég vil alveg sérstaklega gefa háa eink- unn vegna þess að það skiptir miklu máli fyrir vellíðan þeirra, sem dvelja kvöldstund á skemmtistað. Annað er loftræst- ingin; hún er til hreinnar fyrir- myndar þarna; stöðugur andvari einhversstaðar ofan úr loftinu og svo hitt, að hljómsveitin er ekki of hávaðasöm. Maður yfirgefur staðinn án þess að svíða í augun af tóbaksreyk og án þess að vera með hellu fyrir eyrum af ærandi hávaða, sem flestar hljómsveitir hér mættu hafa minna af. Hljómsveit Karls Lilliendals stendur vel í stykkinu og lánað- ist framúrskarandi vel, að minnsta kosti þetta kvöld að skemmta gestunum og spila þá músík sem við átti. Árni Elvar spilar þarna á píanóið, hann er búinn að koma við það á skemmtistöðunum hér, enda einn af okkar bestu píanóleikurum. Framhald á bls. 48. Söngkonan þessa kvöldstund var Hjördís Geirsdóttir. ágæt söng- kona, og hljómsveit Karls Lillien- dahls skal sagt það til hróss að liún kvclur ekki gesti með hávaða. Til vinstri: Séð yfir salinn. Þar er dökk innrétting og fremur lágt til lofts cins og víða tíðkast í næt- urklúbbum. Kaupsýslumennirnir voru farnir að faðmast undir lokin en frúrnar úr saumaklúbbunum sungu dægurlög frá því í gamla daga. Texti: Gísli Sigurðss. Teikningar: Baltasar. Lengst tll vinstri: Á Víkingabar. Básar utan með veggjum og yfir þeim tróna batik-víkingar eftir Sigrúnu Jónsdóttur. ÖU skreyting á barnum er með miklum ágætum. I VIKAN 27

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.