Vikan - 21.07.1966, Side 43

Húsmæður!
Gefið fjölskyldunni
holla og góða fæðu
Sölufélag
garðyrkjumanna
dömuna á fætur annarri í fangið,
flestar stærðir og gerðir, meira þó
af fremur eldri gerðum og þó nokk-
uð þungum. Og það er dansað
tangó og vals, cha cha cha, tvist
og sjeik, fyrir utan þetta eilífa eitt
og tvö með axlayppingum, rétt eins
og í Þýzkalandi. Og svo náttúr-
lega jenka og Hguro, sem er eins
konar hring-steppdans, gamall,
búlgarskur.
Og gengilbeinan fær að sitja í.
Svo fer að halla að kveldi, sól-
in er komin lágt i vestri, og hluti
af fólkinu fer upp á lokaðan vöru-
bíl af rússneskri gerð, og síðan er
ekið á brott. Þar fór meirihlutinn
af kvenfólkinu, eftir eru aðeins þeir
karlmenn, sem laumuðust í slívo-
vuna, pliskað eða mastíkuna, og
þeir sem eiga að ganga frá og
hirða dótið, ásamt konum sínum,
þeim sem hér eru. Þeir sem laum-
uðust eru teknir að syngja, hátt og
hressilega í fyrstu, og þú raular
með, sömuleiðis þeir sem eru að
taka til, en eftir þvf sem líður á
og gengilbeinan á fleiri ferðir fram
með slívóvuna, pliskað eða mast-
fkuna, verður söngurinn angurvær-
ari, og þegar sólin sígur bak við
klettavegginn hvíta og söngvararn-
ir eru farnir að klökkna og klappa
hver öðrum á bakið, gengur þú
burt með þínu fylgdarliði yfir hlað-
ið, og gengilbeinan ætlar að fá að
sitja í ofan f bæ í veg fyrir strætó
inn í Varna.
Og þegar þú kemur upp f rjóðr-
ið þar sem Volgan bíður, heyrir þú
sungið af miklu hjartnæmi gamla,
fallega búlgarska lagið um sjó-
manninn, sem glataði elskunni
sinni: Ne doblaí so dletoto tanko
moeto sartse . . . ekki nísta hjarta
mitt . . .
Nú er horfið Norðurland . . .
Þannig syngja menn á Islandi und-
ir svipuðum kringumstæðum. En þú
raular aðeins lagið þeirra, því það
er svo fallegt, meðan þú ferð í bað
og rakar þig fyrir kvöldið; eftir mat-
inn er það annað hvort Casino Bar
Variete eða Réttadansleikur eða
hvað sem þú vilt, hafirðu gaman
af útstáelsi sefurðu lítið um nætur
í Slatni Pjassatsi. Hins vegar hvíl-
irðu þig á daginn í sól og sjó, og
í næsta blaði skulum við heimsækja
nokkra slíka staði. Það er aaeins
vika þangað til . . .
Ne doblai so dletoto tanko moeto
sartse. Niðurlag í næsta blaði.
Modesty Blaise
Framhald af bls. 5.
— Bæði hrein, sagði Borg að lok-
um og settist aftur.
Gabríel horfði þegjandi á þau
um hríð. — Frú Fothergill langar
að drepa ykkur, sagði hann.
— Mér skilst, að hún vilji helzt
drepa alla. Hversvegna okkur?
— Vegna þess að þið eruð hér.
Vegna þess, að ég vil fá ykkur til
að leika. Ef þið gerið það ekki,
fær hún að leika sér . . . Strax.
Modesty lyfti hendinni og neri
óhreinindin á kinninni með hand-
arbakinu. — Þú þekkir mig frá því
í gcmla daga, Gabrfel, sagði hún.
— Eg er ekki að þessu til að láta
pfna mig. Það er enginn hagnaður
af þvf. Hvað viltu, að ég tali um?
— Demanta. Böggul, sem er tíu
milljcn punda virði. Þú hefur ver-
ið að bjóða hann fram. Gabríel
hallaði sér áfram. — Hvar er hann?
— Á skipi, sem kemur í gegnum
Súesskurðinn í fyrramálið, á leið
til Beirut.
— Rétt. Gabríel kinkaði kolli. —
Og hvað ætlaðirðu að gera?
— Ná þeim úr geymsluhólfinu í
Anglo-Levant bankanum í Beirut
einhverntíma f næstu viku.
McWhirter reigði sig aft.ur á bak
og hláturinn klakaði í honum. Varir
Gabríels mjókkuðu, þar til þær voru
næstum horfnar og hann hristi höf-
uðið. — Ekkert svona, Blaise. Eg
hef látið athuga þann möguleika
niður í smáatriði. Það er útilok-
að.
—■ Fyrir þig, ef til vill. En það
er eitt, sem þú veizt ekki um. Ég
er gamall trúnaðarvinur Abu-Tahir
sjeiks. Ég hef aðgang að þessu
bankahólfi með hans samþykki til
þess að meta þá, og þá er hægðar-
leikur að skipta um.
Gabríel íhugaði málið. — Þetta
getur gengið, sagði hann eftir stund-
arþögn. — En þú hefðir orðið fyrir
vonbrigðum. Ég ætla að taka dem-
antana áður en þeir komast til
Beirut.
Hún starði á hann og leit svo á
Willie Garvin. Gabríel sá, að henni
var brugðið.
— Sjórán? spurði hún með van-
trúarhreim. — Það er einfaldara að
skera sig strax á hálsinn. Skipið
er útbúið með 5.2 fallbyssu og
fjórum tuttugu til fjörutíu milli-
metra sjálfvirkum byssum.
— Ég veit það. En það er eitt,
sem þú veizt ekki um — ekki enn-
þá. Við komum að þvf sfðar. Hvern-
ig ætlarðu að sjá um dreifinguna?
— Ég hef fengið kaupanda að
öllu saman. Hann er frá austan-
tjaldslandi.
— Hve mikið?
— Níu milljónir. Sumpart í gulli,
sumpart hörðum gjaldeyri og verð-
bréfum.
— Rétt. Þú hefur staðið þig vel,
enn sem komið er. Haltu því á-
fram.
— Ég býst við, að Hakim hafi
kjaftað?
Gabríel lét, sem hann heyrði
þetta ekki, og leit á McWhirter. —
Það er helmingurinn af því, sem
okkar dreifing kostar, er það ekki?
— Já. Við myndum græða eina
milljón á því að gera það á þennan
hátt.
Gabríel leit á Modesty og spurði:
— Hvernig hefurðu samband við
kaupandann?
— Ég geri það ekki. Hann átti
að hafa samband við mig í Istan-
bul. Á sinn eigin hátt. Ég þarf ekki
annað en vera þar eftir tíu daga.
VIKAN 43