Vikan - 04.08.1966, Qupperneq 48

SÚTAÐAR
GÆRUR
TRIPPASKINN
KÁLFSKINN
*
Mikið
úrval
*
Hagkvæmt
verS
Sútunarverksmiðja
SLÁTURFÉLAGS
SUÐURLANDS
Grensásvegi 14
Sími 31250
Einnig
Laugavegur 45
Sími 13061
ANGELIQUE OG SOLDANINN
Framhald af bls. 25.
augu hennar sáust, með undarlegum glans, sem kom upp um tilfinninga-
rótið hið innra með henni.
Þessu næst var farið með hana aftur inn i hennar eigin íbúð, og
Osman Faraji kom þangað áður erl langt um leið. Hörund hans var
næstum blátt. Hún var hinsvegar náföl undir andlitsfarðanum, sem
þjónustustúlkurnar höfðu skreytt hana með.
Hún horfði beint í augu hans — Hvaða fórnarritual eruð þér að búa
mig undir, Osman Bey? spurði hún.
—- Þér vitið það fullvel, Firousi. Ég ætla að kynna yður fyrir Mulai
Ismail eftir stundarkorn.
—■ Nei! sagði Angelique. — Það skal aldrei verða.
Nasvængir hennar titruðu, þegar hún lyfti stolt höfði og starði fram-
an i hann. Augu yfirgeldingsins drógust saman, þar til þau voru aðeins
eins og títuprjónar.
— Þér hafið sjálf sýnt honum yður, Firousi. Hann hefur séð yður!
Ég átti í vandræðum með að útskýra fyrir honum, hversvegna ég hef
falið yður fyrir honum svona lengi. Hann vildi fá að vita ástæðuna.
Nú hefur hann séð fegurð yðar, og þér hafið heillað hann. Hann lækk-
aði röddina, og það var eins og hún kæmi úr fjarska: — Þér hafið aldrei
verið svona fögur sem nú, Firousi! Óttizt ekki, þér munuð ná full-
komnu valdi yfir honum. Hann mun ekki skeyta um neitt nema ást
sína á yður. Þér hafið allt, sem getur heillað sál hans — gullið hár,
perlumjúkt hörund og Þessi augu. Það er ekki aðeins stolt yðar, sem
mun heilla hann, þótt hann sé vanastur fjörleysi í konum. Heldur
feimni yðar, sem er svo undarleg hjá konu, sem þegar veit hvað ást-
in er. Én feimnin mun hræra og mýkja hjarta hans. Ég þekki hann
vel. Ég þekki þorstann, sem gagntekur hann. Þér verðið honum lind
lífsins vatn. Það eruð þér, sem eigið að kenna honum þýðingu sorg-
ar og ótta. Örlög hans verða í fagursköpuðum fingrum yðar. Þér eruð
alls megnug, Firousi.
Angelique lét fallast ofan á legubekkinn. — Nei! sagði hún. — Nei!
Það skal aldrei verða! Hún gerði sig eins virðulega og hún gat, klædd
í þessar slæður: — Þér hafið aldrei haft franska konu áður I safni
yðar, er það, Osman Bey? Nú munið þér komast að þvi fullkeyptu úr
hvaða efni þær eru gerðar.
Osman Faraji greip höndum um höfuðið og tók að stynja og kjökra
eins og harmi slegin kona. — Ó! Ó! Ó! Hvað hef ég gert til þess að
Allah leggi það á mig, að þurfa að eiga við slíka Þvermóðsku?
— Hvað er að yður?
— Vesalingurinn litli, skiljið þér það ekki, að það er tilgangslaust
fyrir yður að neita Mulai Ismail? Þér megið setja ofurlítinn snúð á
yður í fyrstu, ef þér viljið — hann hefur ekkert á móti mótþróa að vissu
marki, en Þér verðið að taka yður hann fyrir húsbónda, að öðrum
kosti mun hann pynda yður til dauða.
—- Þeim mun verra. Þá mun ég deyja. Ég skal þá deyja af pynd-
ingum hans.
Yfirgeldingurinn fórnaði höndum til himna. Svo breytti hann um
aðferð og hallaði sér yfir hana.
— Firousi, eruð þér ekki farin að þrá karlmannshandleggi, sem um-
vefja yðar fagra líkama? Hiti ástríðunnar er farinn að hafa áhrif á
yður. Vitið þér, að Mulai Ismail er sérStakur karlmaður? Hann var
skapaður til ásta á sama hátt og hann var skapaður til veiða og her-
mennsku, vegna þess að hann hefur svertingjablóð í æðum. Hann
getur fullnægt konu sjö sinnum á einni nóttu. Ég skal láta hann drekka
seyði, sem eykur enn getu hans. Þér munið fá að kynnast gleði, sem
kemur yður til að þrá, svo stappar nærri brjálæði, meðan þér bíðið
eftir því, að unaðurinn grípi um sig á nýjan leik.
Augu Angelique skutu gneistum, þegar hún hratt honum frá sér. Hún
reis á fætur og skálmaði út á fjarri enda svalanna. Hann fylgdi henni
eftir eins og þolinmóður köttur og langaði til að komast að því, hvers-
vegna hún færi einmitt núna að litlu glufunni í veggnum, sem vissi
út á torgið, þar sem þrælarnir unnu. Hann velti því fyrir sér, hvað hún
hefði getað séð í gegnum glufuna, sem gerði hana svona friðsæla á
svipinn
— Hvern þann dag, sem ég hef verið í Meknés, muldraði Angelique,
—- hefur einhver kristinn þræll dáið sem píslarvottur fyrir trú sína.
Fremur en kasta trúnni hafa þeir þolað þrælkun, hungur, högg og
pyndingar. Samt er langmestur meirihlutinn af þeim aðeins einfaldar
sálir, sjómenn, óheflaðir og ómenntaðir. Samt get ég, Angelique de
Sansé de Monteloup, afkomandi konunga og krossfara, ekki verið eins
stöðug og þeir. Satt er það, enn hefur enginn beint lensu að hálsi
minum og hrópað: — Múhameðstrúar! En hinsvegar hefur verið sagt
við mig: — Þér eigið að gefa yöur á vald Mulai Ismail, mannsins, sem
pyndar kristna menn, mannsins, sem myrti kæra, gamla Savary! Það
er nákvæmlega það sama og krefjast þess, að ég neiti trú minni. Það
mun ég ekki gera, Osman Faraji!
— Þér verðið þá að þola hryllilegar pyndingar.
— Það verður þá að hafa það. Guð og forfeður mínir munu hjálpa
mér.
Osman Faraji andvarpaði. Sem stóð gat hann ekki lengur maldað
í móinn. Hann vissi, að hann yrði að gefast upp, en þegar henni hefðu
verið sýnd pyndingatækin og hún hefði heyrt lýsingu á refsingarað-
ferðunum, sem Mulai Ismail beitti gagnvart konum sínum; ef til vill
myndi þá gneistandi trú hennar taka að veikjast. En tíminn leið og
soldáninn beið óþolinmóður.
— Hlustið á mig, sagði hann á frönsku. — Hef ég ekki sannað yður,
að ég er vinur yðar? Ég hef aldrei gengið á bak orða minna við yður,
og ef þér hefðuð ekki verið svona óvarkár, myndi Mulai Ismail ekki
vera farinn að krefjast yðar. Getið þér ekki, af tillitssemi við mig,
samþykkt að vera kynnt fyrir Mulai Ismail núna? Hann bíður eftir
okkur. Ég get ekki fundið fleiri afsakanir fyrir því að fela yður fyrir
honum. Hann gæti átt það til að höggva af mér höfuðið eins og hin-
um. Það eitt að vera kynnt fyrir honum, gerir yður hvorki betri né
verri. Og hver veit, nema honum geðjist ekki að yður, þegar allt kem-
ur til aíl-7
Elgnist
ný|a vlnil
Pennavinir fró 100 löndum óska
eftir brófaskriftum við yður. Upp-
lýsingar ósamt 150 myndum
verSa send til ySar ón endur-
gjalds.
HERMES
Berlín 11, Box 17/1 Germany.
DELFOL
; býður frískandi •
• bragd og :
; BÆTIR RÖDDINA. /
einkaLyfi: LINDA h.f. Aku’eyri
48 VIKAN