Vikan - 03.11.1966, Síða 6

ONSON
Lóöar * losar ryðgaða
bolta og rær * hreinsar
og þurrkar rafkerti #
losar málningu af við-
kvæmum flötum & þíðir
frosnar vatnsleiðslur *
nothæfur sem suðutæki
* og hentar við óteljandi
fleiri verk.
thé pérfect Watf of heating up.
thermoplastic tíTes when fixing
them to floors or walls.
Just the limited flame you neod
to strip window frames of paint I
Play a little heat ondrozon water
pipes, you'll havo them thawed
in no tipie. .
... it lies down to give a 'Bunsen
oufner' effect for many iabora-.
tory uses.
Stillanlegur logi fyrir
hvaða verk sem er.
Einkaumboð: I. GUÐMUNDSSON & CO. H.F.
Reykjavík
ENN UM TANNLÆKNA
Til Vikunnar, Reykjavík.
Ég hef nokkrum sinnum lesið í
Póstinum bréf frá lesendum, sem
kvarta sárlega yfir því okri, sem
fólk er beitt hjá tannlæknum.
Sjálf á ég heima úti á landi en
fer að jafnaði tvisvar á ári til
Reykjavíkur og þá venjulega
með börnin með mér. Þá er
venjulega svo komið bæði fyrir
mér og börnunum, að við þurf-
um að koma við hjá tannlækni
og þar sem við erum ekki efna-
fólk, þá lætur nærri að tann-
lækninum takist að hirða af mér
alla þá fjármuni, sem ég hef
meðferðis og ætla að einhverju
leyti að nota til þess að fata mig
upp svo og börnin. Ég segi það
satt, að ég hef farið grátandi út
frá þessum bölvuðum ræningj-
um, sem maður er þó ofurseldur,
meðan maður vill halda tann-
geiflunum við. Ég vil einnig taka
það fram, að ég hef tvívegis
þurft að fara til augnlæknis og
mér finnst sjálfsagt að láta það
koma fram, að það var til þeirra
Guðmundar Björnssonar og Ulf-
ars Þórðarsonar. Það var nú
meiri munurinrt. Mér reiknaðist
til, að þeir tækju þrefalt minna
fyrir sama tíma og tannlæknir-
inn og get þó ekki ímyndað mér,
að það þurfi minna til að fást
við augnlækningar en tannlækn-
ingar.
Nú langar mig til að spyrja:
Er maður gersamlega varnarlaus
gagnvart því, þegar hópur manna
tekur sig saman um að okra. Eru
kannski engin takmörk fyrir því,
hvað þeir mega setja upp? Ég
trúi því ekki, að ekki sé hægt að
koma lögum og réttlæti við gagn-
vart tannlæknum eins og öðrum
mönnum og þó mig vanti ekki
brauð í venjulegum skilningi, þá
get ég heils hugar tekið undir
með þeim sem orti þessa vísu:
Það er dauði og djöfuls nauð
þá dyggða snauðir fantar
safna auð með augun rauð
þá aðra brauðið vantar.
Með beztu kveðju til blaðsins.
Húsmóðir í Mosfellssveit.
Sá fjöldi bréfa, sem Vikunni
berst um „tannlæknaokrið“ gef-
ur vissulega vísbendingu um, að
tannlæknar séu komnir langt
fram úr öllu velsæmi í verðlagn-
ingu á þjónustu sinni. Sú saga
gengur að tannlæknar geti leyft
sér að vinna í 10—15 ár og síð-
an geti þeir setzt í helgan stein
og lifað á eignunum. Ekki vit-
um við hvort þetta hefur við rök
að styðjast, en eitt er víst: Þar
sem rýkur, þar er eldur og sjald-
an lýgur almannarómur.
Við köllum, að við lifum í vel-
ferðarþjóðfélagi, en hér er vissu-
lega brestur í velferðinni. Vitan-
lega eiga þau yfirvöld, sem við
höfum kjörið til að framkvæma
velferðina, að taka í taumana og
sjá svo um, að venjulegt fólk
geti látið gera við tennur sínar
án þess að vera rúið inn að skyrt-
unni. Það væri annars fróðlegt
að heyra einhverjar raddir frá
tannlæknum sjálfum um þetta
mál.
HÁLFVOLGT FLOT OG VIÐBRENNT
BUFF . . .
Kæri Póstur-
Það er töluvert mikið um það,
að menn kvarti yfir hótelunum
og veitingahúsunum úti á
landi, það er sagt að þau séu
óhæfilega dýr, þjónustan léleg,
maturinn vondur og fleira og
fleira. Það eru einkum höfuðstað-
arbúar, sem þetta segja, og blöð-
in taka oft undir. Ég held að
þetta sé varla sanngjarnt, ég veit
að þessar kvartanir eiga stund-
um rétt á sér, en víða úti á landi
eru líka hótel og veitingahús,
sem eru í alla staði til fyrir-
myndar með mat og þjónustu og
verðið er varla hærra en á sam-
bærilegum stöðum í Reykjavík.
En svo er það með þá hámenn-
ingarlegu Reykjavík sjálfa. Ég
hef átt þar heima núna síðastlið-
ið ár og borðað þá daglega á hin-
um og þessum matsölustöðum, en
það veit hamingjan, að það er
hreinasta slembilukka, hvort
maður fær þar ætan mat, og
hvað þetta snertir skarar enginn
staður fram úr öðrum. Það kem-
ur allsstaðar fyrir að maður fái
ágætan mat, en svo kannski
næsta dag er borið fyrir mann
á sama stað eitthvað óæti, súpa
sem er lítið annað en hálfvolgt
flot, fiskur sem er svo saltur
að mann sársvíður í góminn eða
viðbrennt buff. Ég er viss um að
maður á á hættu að missa líf og
heilsu ef maður borðar svo árum
skiptir á svona stöðum, þessa
meðferð þolir enginn magi til
G VIKAN tbl-