Vikan - 28.09.1967, Qupperneq 40

PÖRHALLUR SIGURJÖNSSON
simi 18450 Pingholtsstr. 11.
*
Paö er sama
hver sidd
kjólsins er...
défilé
30_50Den
Lundúna. Nú var allt sett í gang
við að kanna hótel borgarinnar,
sem skipta þúsundum. I hundraða-
tali voru menn látnir gera grein
fyrir athöfnum sínum á morðnótt-
ina.
Að lokum bar leitin árangur. A
Vienne Hotel í borgarhlutanum Ma-
ida Vale fundust nokkur tóm skot-
hylki í tösku einni. Tæknileg rann-
sókn sýndi, að þeim hafði verið
hleypt af úr sömu skammbyssu og
notuð hafði verið við A-6 morðið,
sem nú var farið að kalla svo.
Nú varð lögreglan að athuga,
hverjir hefðu búið á hótelinu sam-
tímis því sem morðið var framið.
A morðdaginn hafði maður leigt
sér þar herbergi undir nafninu
Dunnant. Þegar lögreglan yfir-
heyrði hótelstiórann, upplýstist það,
að Dunnant þessi hafði flutt inn
síðdegis, farið svo út og ekki kom-
ið aftur fyrr en snemma næsta
morgun.
Nú hélt Basil Acott að hann
hefði fundið morðingiann. — Nú
væri ekki annað eftir en að hremma
hann. En það var eins og jörðin
hefði gleypt Dunnant.
Þann sjöunda september hringdi
frú Merike Dalal, tuttugu og tveggja
ára, dauðhrædd til lögreglunnar.
Nokkrum mínútum áður hafði kom-
ið til hennar maður að líta á her-
bergi, sem hún hafði auglýst til
leigu. Allt í einu hafði hann ráð-
izt á hana og sagt:
— Ég er A 6-morðinginn.
Skelfingu lostin hafði frú Dalal
slitið sig lausa. Þegar hún hrópaði
á h já I p, varð maðurinn hræddur
og flýði. Við lögregluna sagði hún:
— Ég er viss um, að hann var
í rauninni A 6-morðinginn. Hann
sagði það ekki einungis til þess að
hræða mig.
Rannsókn á þessari nýju hlið
málsins benti til þess að Peter nokk-
ur Alphon, þrjátíu og eins árs að
aldri, væri sekur um árásina á frú
Dalal. Hann var sonur leynilög-
reglumanns úr Scotland Yard, sem
nú var kominn á eftirlaun. Piltur
þessi hafði reynzt mesti vandræða-
gepill. Hann vann aðeins annað
veifið og tók þá hverju sem bauðst,
eyddi öllum peningum sínum í
hundaveðhlaup og bjó á smáhóteli.
Þegar mynd af honum var sýnd
hótelstjóranum á Vienna Hotel,
sagði hann hiklaust:
— Þetta er sami maður og bjó
hér undir nafninu Dunnant.
Þá kom í Ijós að Peter Alphon
var einn þeirra, sem lögreglan
hafði yfirheyrt í þaula dagana eft-
ir morðið.
„Sonur lögreglumanns grunaSur
um morðiS."
Nú var Basil Acott næstum viss
um að hann hefði fundið rétta
manninn. Þann tuttugasta og
þriðja september æptu kvöldblöð-
in upp fréttina: „Lýst eftir syni lög-
reglumanns, grunuðum um A 6-
morðið." Síðla sama kvöld kom
Peter Alphon af frjálsum vilja til
Scdtland Yard. En áður hringdi
hann í Daily Mirror, viðlesnasta
blað Englands, og sagði:
— Ég er saklaus, enda þótt lög-
reglan hafi bent á mig sem morð-
ingja í blöðunum. Hvernig á ég
nokkru sinni að geta litið framan
í fólk eftir þetta?
Daginn eftir voru tíu menn látn-
ir mæta frammi fyrir frú Dalal, þar
á meðal Peter Alphon. Hún þurfti
aðeins að líta lauslega á hann til
að geta fullyrt:
— Þetta er hann.
Nokkrum dögum síðar var hið
sama gert á sjúkrahúsinu, þar sem
Valerie Storie lá. Var Peter Alphon
hafður tíundi í röð þeirra manna,
sem leiddir voru fyrir hana. Sitj-
andi í hjólastól horfði hin tuttugu
og þriggja ára gamla Valerie Storie
á mennina ganga framhjá sér. Að
því loknu sagði hún við Basil Ac-
ott.
— Ég þekkti hann. Morðinginn
var einn þeirra, sem þér komuð
með.
Sannfærður um að hún ætti við
Alpohn sagði maðurinn frá Scot-
land Yard:
— Hver var hann í röðinni? Sá
tíundi?
— Nei, ekki sá tíundi, svaraði
Valerie Storie. — Hann var sá
f jórði.
Hún hafði bent á saklausan
mann. Fjórði maðurinn í röðinni
var lögreglumaður. Og hann hafði
fullkomna fjarvistarsönnun fyrir
morðnóttina. Hann hafði þá verið
að störfum í Lundúnum.
En Basil Acott var ekki á þv( að
láta af að gruna Alphon. Það hafði
verið dimmt í bilnum, og Valerie
hafði ekki haft nokkra möguleika
á að gera sér nána grein fyrir út-
liti mannsins.
Alphon varð nú að gangast und-
ir langar og þreytandi yfirheyrsl-
ur. En hann harðneitaði stöðugt.
Hann sagðist geta útvegað fjarvist-
arsönnun bæði viðvlkjandi morð-
nóttinni og árásinni á frú Dalal. Og
honum tókst líka að leiða fram
vitni, sem héldu því fram, að hann
hefði ekki getað gerzt sekur um
afbrot þessi.
Þann fjórða október neyddist
Scotland Yard svo til að sleppa Al-
phon. Við blaðið Daily Mail sagði
hann: — Ég ætla að athuga hvort
ekki sé mögulegt fyrir mig að
stefna lögreglunni fyrir þetta.
Nú beindust grunsemdirnar að
öðrum manni, James Hanratty að
nafni, tuttugu og fimm ára að aldri,
sem gist hafði á Vienna Hotel nótt-
ina fyrir morðið. Hann hafði áð-
ur hlotið refsingu fyrir innbrot og
bílstuldi og setið nokkur ár í fang-
elsi. Þar eð hann hafði enga fasta
vinnu, þótti ástæða til að ætla að
40 VIIÍAN 39-tbl-