Vikan - 15.02.1968, Blaðsíða 29

Hvað er það við systur
mína sem ég hef ekki
Framhald af bls. 19
herbergja íbúð í útkanti Warsjór.
Hann gasti hvaða dag sem er stung-
ið einhverjum fjölskylduskartgrip-
unum í vasa sinn og stungið af frá
Póllandi, en það dytti honum aldr-
ei í hug að gera. En þessi gamli
aðalsmaður hefur oft heimsótt son
sinn og tengdadóttur til London.
Hann var mjög mótfallinn brúð-
kaupi þeirra og það var vegna þess
að hann, heitttrúaður kaþólikki, gat
ekki viðurkennt borgarlega vígslu
þeirra, sem var vegna þess að Lee
var fráskilin. Stanislaus hafði líka
verið kvæntur, jafnvel tvisvar, en
fyrsta hjónaband hans var í gildi
lagalega, en hitt var ógilt, vegna
þess að hann hafði ekki beðið eft-
ir ógildingu fyrsta hjónabandsins.
Stanislaus, eða Stash, eins og
hann er kallaður meðal vina, er
semsagt ákaflega spennandi og að-
laðandi maður. Þau hjónin eiga
eina dóttur, Onnu Christinu, og búa
í dásamlegu, gömlu húsi í London.
Auk þess eiga þau sveitasetur og
einbýlishús í Rapallao á Ítalíu.
Hjónaband þeirra virðist vera í
bezta lagi. Þau hafa í mörg ár átt
í deilum við Vatikanið út af skiln-
aðarmálunum. Jackie Kennedy
blandaði sér í málið og skrifaði
bréf til páfans, en maður hennar,
sem þá var á lífi varð reiður við
hana út af því. En nú eru þau búin
að fá leyfi til að gifta sig kirkju-
lega og það gerðu þau fyrir nokkru,
til mikillar ánægju fyrir gamla
manninn.
Þegar Kennedy bauð sig fram til
forsetakjörs, fóru þau Lee og Stan-
islaus strax til Bandaríkjanna til að
aðstoða fyrir undirbúninginn. Stash
sneri sér að pólskum innflytjendum
og það er haft fyrir satt að það
hafi verið nokkuð mörg atkvæði
sem hann náði í fyrir svila sinn.
Lee varð fyrir því að fæða dóttur
sína fyrir tímann, svo telpan varð
að vera sex mánuði á barnaspft-
ala. Systurnar virðast hafa við sömu
vandræði að stríða varðandi barns-
fæðingar.
Titill Stanislaus Radziwill hefur
verið mikið umdeildur. Sem brezk-
ur ríkisborgari hefur hann engan
rétt til að bera hann, en hann veit
vel sjálfur hvers virði slíkur titill
er i viðskiptalífinu, og svo er hann
líka hreykinn af fjölskyldu sinni.
Lee hefur heldur ekkert á móti þvi
að vera kölluð prinsessa. En hún
er varkár. Fréttamaður við sjónvarp
segir frá því að einu sinni hafi hann
átt viðtal við Lee Radziwill og hann
byrjaði þannig: — Hér kemur systir
frú Kennedy, Lee Radziwill prin-
sessa, ein af bezt klæddu konum
heims....
Þá tók Lee fram í fyrir honum og
sagði:
— Gjörið svo vel að blanda ekki
systur minni í þetta viðtal og kallið
mig ekki prinsessg. Hvað viðvíkur
fatnaði, hef ég yfirleitt annað að
hugsa um.
Fréttamaðurinn byrjaði þá:
— Jæja, frú Radziwill. . . .
Lee tók aftur fram í og frábað
sér að vera kölluð frú. Að lokum
komu þau sér saman um að hún
skildi einfaldlega kölluð Lee Rad-
ziwill.
Þessi saga er táknræn fyrir hana.
Hún er stöðugt að berjast fyrir eig-
in persónuleika, berjast fyrir því að
vera eitthvað sjálf, ekki eitthvað í
sambandi við aðra.
Lee Radziwill sýnir það að hún
er eirðarlaus, langar til einhvers,
sem hún kannski ekki veit hvað er.
Hún hefur kynnt sér mikið listir og
þekkir marga listamenn, eins og rit-
höfundinn Truman Capote og ball-
ettdansarann Nurejev. Hún hefur
reynt að vera aðeins húsmóðir og
móðir barnanna sinni, en það er
henni ekki nóg. Hún hreyfði lika
við slúðurdálkum blaðanna, þegar
hún fór ekki dult með kynni sín við
hinn margumtalaða skipaeiganda
Onassis.
Mágur hennar, forsetinn, var
ákaflega reiður henni, vegna þess
að þessi fjármálahákarl hafði ekki
gott orð á sér, lifði lífi sínu fyrir
framan myndavélar blaðamanna,
og þessutan var hann illa séður í
Washington, vegna viðskipta sinna,
og forsetinn hafði grun um, að það
væru ekki eingöngu fögur augu
mágkonu hans, sem þessi þrjótur
hafði hug á.
Þetta var eina skiptið, sem Lee
hefur komizt í hann krappann. Hún
hefur yfirleitt bezta orð á sér og er
ekki margmál við blöðin. Banda-
rfskir blaðamenn eru illir út i hana
fyrir yfirstéttarenskuna sem hún tal-
ar.
Lee hefur reynt að vinna við sitt
af hverju. Hún hefur skrifað um
Parisartízkuna ( bandarísk blöð,
hún sá um tízkusýningu í ameríska
skálanum á heimssýningunni í
Brussel. Um fram allt vill hún ekki
vera litla systir Jackie Kennedy, —
hún vill vera Lee Radziwill.
Siðasta tilraun hennar við ein-
staklignsframtak er það að verða'
leikkona. Hún vann af kappi við að
lesa hlutverkin hjá beztu kennur-
um. Svo var henni boðið hlutverk
í Sabrina Fair, sem Audrey Hep-
burn hafði leikið í kvikmynd. Sag-
an er um dóttur bílstjóra, sem gift-
ist húsbóndanum. Lee þáði ekki það
hlutverk, en reyndi áfram að leita
fyrir sér.
Eins og leikhúslífið er í Banda-
ríkjunum og forvitnin kringum nafn
hennar, var augljóst að hún gat
alltaf fengið hlutverk, að minnsta
kosti eitt. Fyrir nokkrum mánuðum
síðan lék hún í fyrsta sinn hlutverk
Tracey Lords, á Ivanhoe leikhúsinu
( Chicago. Þetta varð enginn sigur,
en heldur ekki alger ósigur.
Hvað er nú við þetta að athuga?
Þarna er auðug og fögur kona, sem
virðist hafa það geysilega vanda-
mál við að stríða, að hún veit ekki
hvernig hún á að verja lífi sínu.
Það er nú það. Hún gæti ef til vill
verið lifandi tákn þeirrar hliðar af
siðalærdómnum að það sé ekki allt
fengið með auðæfum ....
V- ☆
7. tbi. VIKAN 29