Vikan - 09.05.1968, Síða 14

FYRSTA BARNIÐ
Barnið krefst mikils af foreldr-
unum! Fyrstu vikumar geta spillt
sambúðinni milli hjóna, ef hún
leyfir honum ekki að taka þátt í
hamingju sinni og auknu erfiði
vegna hvítvoðungsins — eða að
liann tekur ekki tillit til þess að
hún getur verið eftir sig, bæði
líkamlega og sálarlega, eftir bams-
burðinn. En fyrsta barnið getur
lika bundið hjónin ennþá sterkari
böndum. Þetta talar Evelyn Home
um í þessari orðsendingu sinni til
ungra stúlkna, sem ætla að ganga
í hjónaband .....
\_______________________________/
14 VIKAN 18 tw-
Fyrsta barnið er hápunkturinn f hjónabandi
flestra ungra kvenna. Hið stórkostlega hlutverk,
að fæða af sér lifandi barn, er um garð geng-
ið og konan er bæði hreykin og hamingjusöm.
Það er með vilja að ég segi ekki hin unga
kona, því að margar konur verða að bfða f
mörg ár eftir frumburði sínum. Þser eru ef til
vill ennþá hamingjusamari þegar þær halda
hinu margþráða barni f örmum sér. . . .
Það er eins og allt hjálpist að til að gera
barnsburðinn að áhrifarfkum hápunki í Iffi kon-
unnar. I níu mánuði fylgist konan með þvf
hvernig barnið þroskast í henni sjálfri. Fyrsu
mánuðirnir eru ekki svo lengi að Ifða, en sfð-
ustu mánuðina getur biðtíminn oft orðið óend-
anlega langur. Svo koma fyrstu hrfðarverkirn-
ir, sem alltaf koma móðurinni á óvart, burtséð
frá því hve vandlega hún hefur undirbúið alla
hluti.
Það hafa verið skrifaðar margar bækur um
uppeldi barna og aðbúnað. En það sem ég
ætla að tala um er aðallega sambandið milli
hjónanna, þegar þau eru allt í einu orðin þriggja
manna fjölskylda, en ekki bara tvö ein!
Það hefur líka verið skrifað margt hjartnæmt
um það hvernig lítið barn getur tengt hjónin
órjúfandi böndum, og þar fram eftir götunum.
En það er líka staðreynd að barnið getur lika
eyðilagt sambandið milli hjónanna.
Það er ef til vill erfitt fyrir unga föðurinn
að viðurkenna að honum finnst nýfædda barnið
næsta hrollvekjandi.
En það getur hent að honum finnist það, þeg-
ar hann stendur með þennan litla böggul f örm-
um sér og horfir á örsmátt andlitið, sem grettir
sig móti birtunni, en sléttir svo úr hrukkunum
í værum svefni, og þegar hann lítur á litlu hend-
urnar, finnst honum ótrúlegt að nokkur hlutur
sé svo lítill. Hann horfir einnig á hýjunginn á
kollinum, þar sem húðin er svo þunn, að hún
er næstum gegnsæ. Hann er þögull af andakt
og hræðslu um að eitthvað voðalegt geti kom-
ið fyrir, vegna þess að þessi litla vera er svo
ótrúlega veikbyggð og hjálparvana, eins og hún
geti brotnað við minnstu hreyfingu.
Ungi faðirinn er kannski hræddur um að eitt-
hvað hendi barnið, ef litið er af þvf, þótt ekki
sé nema um augnablik að ræða, það gæti jafn-
vel dáið, og þá væri það honum að kenna.
Já, þetta er aðeins ein hlið málsins. Skynsöm
móðir getur frætt manninn sinn um það að