Vikan - 15.08.1968, Qupperneq 40

EG MÓTMÆLI“, sagði sir Henry
Clithering. Það brá fyrir góðlát-
legu og galsafengnu bliki í aug-
unum leið leið og hann leit á fólkið, sem
viðstatt var. Bantry ofursti, sem sat á stól
og rétti frá sér fæturna, leit á hann hvössu
augnaráði, eins og hann væri að gefa gætur
að dátabjálfa, sem ekkert gæti gert rétt.
Konan hans sat með verðlista yfir blóm-
lauka, sem komið hafði með síðasta pósti,
og var að gægjast í þetta hálf-laumulega.
Lloyd læknir horfði á Jane Heller með ein-
lægri aðdáun, en sjálf var þessi fallega leik-
kona að horfa á neglurnar á sér, nýfægðar.
En gamla piparmærin, hún ungfrú Marple,
sat í sæti sínu staurbein eins og tólgarkerti,
og leit bláum augunum spyrjandi á sir
Henry.
„Hverju mótmælið þér?“ spurði hún.
„Ég mótmæli, og því er verr, að mótmæli
mín eiga fullan rétt á sér. Við erum sex
hérna, þrjú af hvoru kynferði, og ég mót-
mæli fyrir mína hönd og kynbræðra minna.
Hver okkar hefur sagt sína sögu í kvöld.
Ég mótmæli því að kvenfólkið taki ekki
þátt í þessu.“
„Suss“, svaraði frú Bantry, „það er fjarri
því að við höfum ekki tekið þátt í þessu.
Höfum við kannske ekki hlustað með athygli
og skilningi, og fer það einmitt ekki bezt á
konum, að draga sig í hlé og láta karlmenn-
ina hafa orðið.“
„Þetta var fyrirtaks afsökun,“ sagði sir
Henry, „en samt tek ég hana ekki gilda. Ég
get bent ykkur á skínandi fordæmi þar sem
eru sögurnar í Þúsund og einni nótt. Gerið
þér svo vel. Scherazade, þér hafið orðið."
„Er það ég, sem þér eigið við,“ svaraði frú
Bantry. „Ég kann enga sögu. Ekkert, hvorki
morð né neitt dularfullt hefur gerzt hjá mér.“
„Það þarf ekki endilega að vera morð-
saga,“ sagði sir Henry. „En mér skjátlast víst
ekki í því, að einhver af ykkur kann, sögu
af undarlegum atburðum. Komið þér nú,
ungfrú Marple, og segið okkur söguna af
Hinum óttalega leyndardómi þvottakonunn-
ar, eða Undrin hjá Mæðrahjálpinni. Gerið
þér nú þetta fyrir okkur hérna í St. Mary
Mead.“
Ungfrú Marple hristi höfuðið.
„É'g skil ekki, að ég kunni að segja frá
nokkru, sem yður gæti þótt gaman að sir
Henry. Allar eigum við samt okkar leyndar-
mál, auðvitað. Og allar kunnum við að segja
40 VIKAN 32- tbI-