Vikan - 31.10.1968, Blaðsíða 14

TÍZKAN
1969
Myndin t. h. er bara eitt
af uppátækjum tízkuhús-
anna til að vekja athygli,
og ég tel engar líkur á að
þetta komist nokkurn tíma
í flík á venjulega mann-
eskju. Teiknaða myndin að
neðan sýnir maxi-tízkuna
með háa hálsmálinu og
breiða beltinu, og þó kemur
línan e.t.v. enn betur í ljós
á neðri myndinni — eins
og hún er verst, liggur mér
við að segja, ein lengja,
undirstrikuð af ljósu, lóð
réttu röndinni, samlitu
sokkunum og skónum og
litlu höfði með alpahúfu
efst. Hvíta handskjólið er
það eina, sem mig mundi
langa til að eiga.

'Wm

r
•\

Síðan Courregés var á hátindi, hefur
enginn tízkuteiknari raunværulega
hugsað í línum og formum í samræmi
við nútímalist, annar en Jack Dela-
haye hjá Heims. Þessi slá hefur ein-
hvern djarfan og hreinan nútímasvip,
sameinar þar að auki stutt og sítt,
leður og ullarefni.

Þessir tveir kvöldklæðnaðir eru eins ólík-
ir og hægt er. T.h. er farið svo langt aft-
ur í gamaldags skreytilist, að það nálgast
poplist. Þó er einhver skemmtilegur glæsi-
leiki yfir kjólnum. Buxnadragtin er enn
mjög vinsæl til kvöldnota. Það má mikið
vera ef einhver strútur er enn fullfjaðr-
aður, svo vinsælar sem strútsfjaðrir hafa
verið undanfarið, en svona langt hefur þó
varla verið gengið áður. Takið eftir, að
annaðhvort er allt haft ermalangt og upp
í háls, eða svo flegið að fágætt er.
14 VIICAN 43 tbI