Vikan - 27.03.1969, Síða 49

meira en svo við þær. Þessa
stúlku hefur maðurinn með upp-
nefnið uppnefnt og kallar aldrei
annað en Frelsisstyttuna.
Við skulum svo ljúka þessu
með einni eða tveimur sögum frá
grannlöndum okkar. Frá Dan-
mörku er sagan um mannin, sem
hjólaði töluvert puntaður á blá-
brúninni á bryggjunni þar til
það gerðist, sem allir viðstaddir
höfðu lengi óttazt. Hjól og maður
steyptust í höfnina. Þegar pilt-
urinn kom upp aftur, tók víga-
legur lögregluþjónn á móti hon-
um þegar í stað og sagði:
— Fyrir þetta geturðu fengið
tugthúsdóm, væni minn!
— O, andskotixm, sagði mað-
urinn og kafaði aftur ofan í höfn-
ina. Hann var drjúglengi niðri,
en kom loks upp aftur og beint í
flasið á lögregluþjóninum sem
fyrr.
— Hva — hversvegna kafað-
irðu aftur? spurði löggan.
— Jú, svaraði maðurinn, — þú
varst eitthvað að þvaðra um tugt-
hús, og þá þorði ég ekki að fara
án þess að læsa hjólinu!
Og frá Svíþjóð kemur þessi
saga: Kóngurinn var á ferðalegi
um ríki sitt, og þegnarnir tóku
hvarvetna á móti honum opnum
örmum, fullir af fögnuði og lotn-
ingu. En í smábæ einum í Áng-
ermanland mega menn ekki vera
að því að hugsa um kónginn seint
og snemma, ekki þann sem í
Stokkhólmi situr að minnsta
kosti. Þar var nú samt safnað
saman börnum staðarins til að
hylla kónginn, og svo kom hann,
blessaður, og sté út úr lestinni.
Það var dauðaþögn í hópnum
fyrst í stað, en svo gall einn
unginn við: — Hvað þetta er
enginn kóngur! Kóngar hafa
hausa á báðum endum!
Pass!
AUra síðasta sagan að þessu
sinni kemur frá Ó.B., sem segir
frá á þessa leið.
Fyrir nokkrum árum kom
hingað imgur prestur með konu
sína og fjögurra ára son. Þjóð-
hátíðardagurinn 17. júní var
fyrsti hátíðisdagurinn, eftir að
hann kom, og hann gerði sér far
rnn að blanda sem mest geði við
heimafólk á staðnum og kynnast
því. En sonurinn kunni því illa,
að pabbi hans stæði lengst af á
tali við ókunna menn, og þar
kom, að prestvuinn keypti sér
frið með því að rétta snáðanum
aura og segja honum að fara og
kaupa sér blöðru.
Drengurinn skoppaði burtu, en
kom von bráðar aftur, með blöðr-
ima óblásna. Hann rétti hana að
föður sínum og sagði: — Blást
þú í hana, pabbi, þú ert með svo
sterkan anda.
☆
MaSurinn og fjallið
Framhald af bls. 26.
náttmyrkri og hríð, að ég
gafst upp við að rata Ijós-
laust, heldur kveikti ég á
vasaljósi mínu. Aðeins
klukkutíma síðar sá ég að ég
var á réttri leið, því ég fann
götuna. Hún var auð, því
stormurinn hafði feykt mjöll-
inni frá, svo hún náði ekki að
safnast fyrir og hylja slóð-
ina.
Þegar ég hafði lagt að baki
fyrstu fimmhundruð metr-
ana, upp í móti, fór mér að
verða ógreitt um gang. Eg
var þá kominn í 5.500 metra
hæð, og andrúmsloftið orðið
afar þunnt. Til þess að spara
rafhlöðuna í vasaljósinu,
slökkti ég á því milli jxess sem
ég skipti um stefnu á jtessu
bugðótta einstigi. Það hafði
snjóað mikið, og ískaldur
stormurinn af suðvestri
jireytt i mig ákaft.
ÓVEÐRIÐ SEINKAÐI
E()R MINNI UPP Á
HÆSTA TINDINN
Allt í einu komst ég i
námunda við klettabelti sem
bentu til jæss að tindurinn
væri ekki fjarri. Með jiví á
ég við Gillmanstind, en há-
tindurinn, Uliuru, er h'inu
megin við þennan afarmikla
gíg, á vesturbarmi hans, og
var jjangað tveggja stunda
gangur upp í móti. Allt í
einu gaus mikill snjór í fang
mér og skildist mér þá, að
ég væri kominn á gígbarminn
og fyrir framan mig gein
jxessi djúpi gígur. Eg fann
mér hvíldarstað undir þver-
hníptum kletti, og ákvað að
bíða jfar dögunar. Þá var
klukkan 4,45.
Klukkan 0,80 fór að birta,
en allt var hulið skafrenningi
og stormurinn æddi án afláts.
Eg var allur brynjaður klaka.
Eg ákvað nú að hætta við að
reyna að komast upp á efsta
tindinn á Kílimansjaró, en
láta mér nægja að taka mvnd-
ir af gígnum frá lægri tindi.
En svo jnirfti ég líka að koin-
ast sem fyrst niður til félaga
minna, sem auðvitað voru
orðnir hræddir um mig. Eg
tiltók tímann. Ef veðrið væri
ekki farið að skána klukkan
Radiofonn
hinna
vandlátu
Dual
Yfir 20 mismunandi gerðir
á verði við allra hæfi.
KomiÖ og skoöiö úrvaliÖ
í stærstu viÖtækjaverzlun
landsins.
Klapparstíg 26, sími 19800
r~-------------------------------'n
Þér siiril mel áskrift
1IIKAN
SkíphoISÍ 33 - sími 35320
k--------------------------------/
13. tbi. VIKAN 40